The Comparison of Turkish Folk Dancers with Sedentary People in Terms of Some Physical Fitness Parameters

Year 2014, Volume 2 - Issue 1, 19 - 26, 16.03.2014

Ender Şenel Kemal Göral

https://doi.org/10.14486/IJSCS47

Abstract

The aim of this study is to compare Turkish folk dance players with sedentary people in terms of some physical fitness properties. 12 women and 14 men from Turkish folk dances team, which took part in a contest in 2013 and 12 sedentary women and 14 sedentary men from Muğla Sıtkı Koçman University, totally 52 volunteers, participated in this study. Height, weight, strength, flexibility, vertical jump and anaerobic power of subjects were measured with measuring tools. Descriptive and Mann-Whitney U tests in SPSS 16.0 were used to analyze data. When physical fitness properties of men Turkish folk dances athletes and sedentary men were compared, while statistically significant difference was found between the right-hand grip strength, the left-hand grip strength and vertical jump (p<0.05), there is no statistical difference found between other variables (p>0.05). When physical fitness properties of women Turkish folk dances athletes and sedentary women were compared, while statistically significant difference was found between the right-hand grip strength, the left-hand grip strength, vertical jump and anaerobic power (p<0.05), there is no statistical difference found between other variables (p>0.05). Consequently, it was found that the right and left handgrip strength and vertical jump values of women and men Turkish folk dances athletes were higher than sedentary. It can be said that these differences result from that they usually do exercises for development of these properties because of the nature of this sport branch.

Keywords

Turkish folk dance, physical fitness, sedentary.

Türk Halk Oyuncuların Bazı Fiziksel Uygunluk Özellikleri Açısından Sedanterlerle Karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Türk halk oyuncuların bazı fiziksel uygunluk özelliklerinin sedanterlerle karşılaştırılmasıdır. Bu çalışmaya 2013 yılında Üniversitelerarası müsabakalarına katılan Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Türk Halk Oyunları takımı oyuncularından 12 kadın ile 14 erkek, sedanter öğrencilerden 12 kadın ile 14 erkek olmak üzere toplam 52 gönüllü katılmıştır. Deneklerin boy uzunluğu, vücut ağırlığı, kuvvet, esneklik, dikey sıçrama ve anaerobik güç özellikleri ölçüm aletleri ile tespit edilmiştir. Verilerin analizinde SPSS 16.0 paket programında Descriptive ve Mann-Whitney U testi analizleri kullanılmıştır. Türk halk oyunları sporcusu erkekler ile sedanter erkeklerin fiziksel uygunluk özellikleri karşılaştırıldıklarında sağ el kavrama kuvveti, sol el kavrama kuvveti ve dikey sıçrama değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunurken (p < 0.05), diğer değişkenler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılığa rastlanmamıştır (p > 0.05). Türk halk oyunları sporcusu kadınlar ile sedanter kadınların fiziksel uygunluk özellikleri karşılaştırıldıklarında ise sağ el kavrama kuvveti, sol el kavrama kuvveti, dikey sıçrama ve anaerobik güç özellikleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık belirlenirken (p < 0.05), diğer değişkenler arasında istatistiksel olarak bir farklılık tespit edilememiştir (p > 0.05). Sonuç olarak, erkek ve kadın Türk Halk oyunları sporcularının el kavrama kuvveti ve dikey sıçrama değerlerinin sedanterlere göre daha yüksek olduğu saptanmıştır. Aradaki farklılığın Türk halk oyunları sporcularının antrenmanlarında, spor dalının doğası gereği bu özelliklerin gelişimine yönelik çalışmaları oldukça sık yapmalarından kaynaklandığı söylenebilir.

Keywords

Türk Halk Oyunları, Fiziksel Uygunluk, Sedanter

References

• Akyıldız N (2000). Türk Halk Oyunları. İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
• Baltacı B, Düzgün İ (2008). Adolesan ve Egzersiz. Ankara: Klasmat.
• Emekçioğlu İ, Bekar C, Kaplan M (2001). Türk Halk Oyunları. İstanbul: Esin Yayınevi.
• Gerek Z (2007). Halk oyunları ve spor eğitimi alan üniversite öğrencilerinin fiziksel uygunluklarının eurofit ile karşılaştırılması. Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
• Karacabey K, Durgun R, Sönmez E, Adiloğulları İ, Özmerdivenli R (2008). Halay ve Horon Yöresi Halk Oyuncularının Antropometrik Ölçümlerinin Belirlenmesi ve Karşılaştırılması. Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları, 6(3): 56-61.
• Kay HC (2008). 12 Haftalık Düzenli Halkoyunları Çalışmalarının, Üniversiteli Öğrencilerin Bazı Fiziksel ve Fizyolojik Parametrelerine Etkisinin İncelenmesi, Kocatepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Afyonkarahisar.
• Kaya M (2009). Farklı yöreleri oynayan halk oyuncuların fiziksel parametrelerinin incelenmesi. Erciyes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kayseri.
• Kıvrak E (2009). Gazipaşa folklorunda halk oyunları ve geleneksel giyim kuşam. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya.
• Koçaklar MT (1998). Çağlar Boyunca İletişim Sanatı Olarak Dans ve Halk Dansları. Ankara: Bağırgan Yayınevi.
• Ocak Y, Tortop, Y. (2012). Kadınlarda halk oyunları çalışmalarının bazı fiziksel uygunluk parametreleri üzerine etkisinin incelenmesi. Spor ve Performans Araştırmaları Dergisi, 4(1): 46 - 54.
• Özer K. (2001). Fiziksel Uygunluk. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Şengül C (2010). Türk kültürüne hizmet eden Erzurum halk oyunları ve halk türküleri turizm derneğinin dünü ve bugünü. Ekev Akademi Dergisi, 43: 257 - 267.
• Tamer K (2000). Sporda Fiziksel-Fizyolojik Performansın Ölçülmesi ve Değerlendirilmesi. Ankara: Bağırgan Yayımevi.
• Tapmaz Ç (2012). Halk oyunları çalışmalarının ilköğretim beşinci sınıf (10–11 yaş gurubu) öğrencilerinin sosyal uyum düzeylerine etkisi. Balıkesir Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir.
• Ünveren A (2006). Düzenli halk oyunları çalışmalarının bazı fiziksel ve fizyolojik parametrelere etkisi. Atatürk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi (atabesbd), 8(1): 28 - 35.
• Zorba E, Saygın Ö (2009). Fiziksel Aktivite ve Uygunluk. İnceler Ofset, Ankara.