Hanefî-Mâtürîdî çevrenin itikadî alanda Ebû Hanîfe’ye nispet ettiği eserler arasında yer alan el-Fıkhü’l-ekber metinleri üzerine son dönemde ciddi tartışmalar yürütülmüştür. Batılı müsteşriklerin yanı sıra İslâm düşünce ekollerinden bazıları ve bir kısım modern dönem araştırmacıları, söz konusu eserlerin Ebû Hanîfe’ye (öl. 150/767) aidiyetini ve muhtevasının ne derece onun görüşlerini yansıttığını sorgulamıştır. Bu sorgulamanın içinde yer alan ekollerden biri olan Selefîlik, modern dönemde İmâm Tahâvî’nin (öl. 321/933) el-Akîde metni üzerine müstakil bir şerh literatürü oluşturarak Hanefî akîdesini tahrif ve yeniden inşa süreci içerisine girmiştir. Selefî anlayışa mensup bir âlim olarak tanınan İbn Ebi’l-‘İzz’in (öl. 792/1390), Tahâvî’nin el-Akîde’si üzerine bir şerh kaleme alması, modern dönemde yazılan Selefî şerhlerin öncüsü olmuştur. Ancak Ebû Hanîfe’ye doğrudan nispet edilen akâid metinleri üzerine Humeyyis’in kaleme aldığı eser dışında Selefî yönelime sahip bir şerh çalışması bulunmamaktadır. Derin görüş ayrılıkları barındırması açısından Hanefî akâid metinlerinin Selefîlik bakış açısıyla şerh edilmesi dikkate değer bir konudur. Bu makalede Humeyyis’in el-Fıkhü’l-ekber metinlerinin mevsûkiyetine dair değerlendirmeleri, Ebû Hanîfe’ye nispet ettiği itikadî görüşler, Mâtürîdî kelâmına yönelik bazı eleştirileri ve Ebû Hanîfe’nin kelâm ilmine bakışı incelenmeye alınmıştır. Humeyyis, kaleme aldığı şerhler vasıtasıyla el-Fıkhü’l-ekber metinlerinin hadis ilmi kriterlerine göre güvenilir bir rivayet zincirine sahip olmadığını, metinlere ilk râvîler ve kelâmcılar tarafından eklemeler yapıldığını ve Ebû Hanîfe’nin kelâm ilminden yüz çevirerek çevresine bu ilmin öğrenilmesini yasakladığını iddia etmektedir. Bu çalışmada Humeyyis’in iddialarının tutarlı bir görüntü arz etmediği gösterilmeye çalışılmıştır. Ayrıca kula vacip olan ilk şey, subûtî ve haberî sıfatlar, iman ve rü’yetullah gibi meselelerde Humeyyis’in el-Fıkhü’l-ekber metinlerini çoğunlukla mana yönüyle tahrif ettiği ve Vehhâbî/Selefî görüşlere uymayan kısımların metne sonradan eklendiğini savunduğu görülmüştür. Sonuç olarak Ehl-i Hadîs, İbn Teymiyye (öl. 728/1328) ve Muhammed b. Abdülvehhâb’dan (öl. 1206/1792) beslenen çağdaş bir Selefî olarak Humeyyis’in, Ehl-i Rey temelli akîde metinlerini izah etme konusunda zorlandığı ve yetersiz kaldığı tespit edilmiştir.
In recent times, some mainly discussions have arisen on the texts of al-Fiqh al-Akbar which is attributed to Abū Ḥanīfa by the Ḥanafī-Māturīdī tradition. In addition to Western researchers, some Islamic sects and a number of modern scholars have questioned the attribution of that works to Abū Ḥanīfa (d. 150/767) and the extent to which their content reflects his views. Salafism, one of the sects involved in this debate, has entered a process of falsification and reconstruction of the Ḥanafī creed by creating an independent commentary literature on Imām Ṭaḥāwī's (d. 321/933) al-ʿAqīda text, in the modern times. Ibn Abī al-ʿIzz (d. 792/1390), known as a scholar of Salafi understanding, wrote a commentary on Ṭaḥāwī’s al-ʿAqīda becoming the pioneer of modern Salafi commentaries. However, apart from the work written by Ḥumayyis, there is no other commentary with Salafi approach directly attributed to the aqāʾid texts of Abū Ḥanīfa. It is a noteworthy topic, the interpretation of Ḥanafī aqaid texts from a Salafi perspective in terms of main differences in ideas. This article examines Ḥumayyis' evaluations on the authenticity of the al-Fiqh al-Akbar texts, the theological views he attributes to Abū Ḥanīfa, some criticisms of Māturīdī kalām, and Abū Ḥanīfa’s approach to kalām. Ḥumayyis, through his commentaries, claims that the al-Fiqh al-Akbar texts do not have a reliable chain of transmission according to the criteria of hadith, that additions were made to the texts by the first transmitters and theologians, and that Abū Ḥanīfa turned away from the kalām and prohibited his circle from learning this wisdom. This work aims to demonstrate that Ḥumayyis’ claims do not present a consistent image. Moreover, it has been observed that Ḥumayyis predominantly distorts the meanings of the al-Fiqh al-Akbar texts on issues such as the first obligation upon the servant, the substantive and reported attributes, faith, and ru’yat Allāh, and asserts that parts incompatible with Wahhābī/Salafi views were later added to the text. In conclusion, Ḥumayyis, as a contemporary Salafi influenced by Ahl al-Ḥadīth, Ibn Taymiyya (d. 728/1328), and Muḥammad b. ʿAbd al-Wahhāb (d. 1206/1792), has been observed to encounter significant difficulties and inadequacies in interpreting aqāʾid texts rooted in Ahl al-Ra'y.
Kalām Ḥanafīsm Abū Ḥanīfa Al-Fiqh al-Akbar Salafism Humayyis
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Islamic Sects, Kalam, Islamic Studies (Other) |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | November 30, 2024 |
Submission Date | July 28, 2024 |
Acceptance Date | November 8, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 |