HANEFÎ MEZHEBİNİN KURUCU İMAMLARI ARASINDAKİ KİŞİSEL İLİŞKİLER

Year 2008, Volume: 1 Issue: 5, 63 - 97, 30.03.2008

Ferhat Koca

Abstract

The Personel Relations and Some Weaknesses Between Abû Hanîfa and His
Students Who Are the Founder Imams of the Hanafî School
Hanafi school whose name is attributed to Abû Hanîfa, today one of the
four living law (fiqh) schools, is a secret (mazhab) established as collectively
by Abû Hanîfa and his students and friends (ashâb-i Abî Hanîfa). Among
Abû Hanîfa’s friends Abû Yusuf, Muhammad b. Hasan al-Shaybânî, Zufar
and Hasan b. Ziyâd made the big contributions with their works and their
activities in carrying out in institunalization and advancement of this sc
hool.
In this article, we are dealing with the personel relations and some weak
nesses between Abû Hanîfa and his students who are the founder imams of
the Hanafî School with some historical examples.

Keywords

Hanafî school, Abû Hanîfa, Abû Yusuf, Muhammad b. Hasan al-Shaybânî, Zufar, Hasan b. Ziyâd

References

• Abdulkâdir b. Muhammed el-Kureşî, el-Cevâhiru’l-mudıyye fî tabakâtı’l-Hanefiyye (nşr. Abdülfettah Muhammed el-Hulv), Cîze, 1413/1993
• Abdulkadir Şener, “İmam Zufer b. el-Hüzeyl”, Ankara Ünv. İslamî İlimler Enstitüsü Der gisi, II, 91–98.
• Ahmet Özel, Hanefî Fıkıh Âlimleri, Ankara 1990, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
• Ahmet Saim Kılavuz, “Bişr b. Gıyâs”, Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (DİA), VI, 220 221.
• Alâeddin Ali el-Muttakî el-Hindî, Kenzü’l-ummâl (nşr. Bekrî Hayyânî – Safvetü’s-Sekâ), Beyrut 1399/1979, I-XVI.
• Bağdatlı İsmail Paşa, Hediyyetü’l-arifîn esmaü’l-müellifîn ve asârü’l-Mûsânnifîn, I (nşr. Kilisli Rifat-İbnülemin Mahmud Kemal); II (nşr. İbnülemin Mahmud Kemal-Avni Aktuç), İstanbul 1951–55, Milli Eğitim Basımevi, I-II.
• Beşir Gözübenli, “Hasan b. Ziyâd”, DİA, İstanbul 1997, XVI, 361–362.
• Bezzâzî, Menâkıbü’l-İmâmi’l-A’zam, Beyrut 1981.
• Brockelmann, Carl, Geschichte der Arabischen Litteratüre, I-VI, Lieden 1943–49 (GAL). ______, Supplement, I-III, Leiden 1937–1942 (Suppl.).
• Cengiz Kallek, “Kindî, Bişr b. Velîd”, DİA, XXVI, 39-40.
• Ebû Dâvûd, Sünenü Ebî Dâvûd, İstanbul 1981, Çağrı Yayınları, I-V.
• Ebû İshâk eş-Şîrâzî, Tabakâtü’l-fukahâ (nşr. Halîl el-Meyyis), Beyrut ts., Dâru’l-Kalem.
• Ebû Yusuf, İhtilâfü Ebî Hanîfe ve İbn Ebî Leylâ (nşr. Ebü’l-Vefâ el-Efgânî), Kahire 1357.
• Ebû Zeyd ed-Debûsî, Mukayeseli İslâm Hukuk Düşüncesinin Temellendirilmesi (trc. Fer hat Koca), Ankara 2002 (Ankara Okulu Yayınları).
• Ferhat Koca, “Hanefi Mezhebinde Ebû Hanîfe ile Ebû Yusuf ve Muhammed Arasındaki Hukuki Görüş Farklılıkları”, EKEV Akademi Dergisi, VIII/18 (Erzurum 2004), s. 143–160.
• Hacı Reşid Paşa, Hazret-i İmâm-ı Azam’ın Siyasi Terceme-i Hâli, İstanbul 1328/1912, Matbaa-i Hayriye.
• Halim Sabit Şibay, “Ebû Hanîfe”, İslam Ansiklopedisi, IV, 20–28. Hatîb el-Bağdâdî, Târîhu Bağdâd, Beyrut ts., Dâru’l-Kütütbi’l-Ilmiyye, I-XIV.
• Hüseyin b. Ali es-Saymerî, Ahbâru Ebî Hanîfe ve ashâbihî, Dâru’l-Kitâbi’l-Arabî, Beyrut 1976.
• İbn Abdilber, el-İntikâ’ fî fedâili’l-eimmeti’s-selâseti’l-fukahâ (nşr. Abdülfettah Ebû Gud de), Beyrut 1417/1997, Dâru’l-Beşâiri’l-İslâmiyye.