A Comparison Between Islamic Law and Positive Law in the Field of Political Asylum

Year 2024, Volume: 10 Issue: 52, 236 - 258, 31.12.2024

Abdulbari Azız Othman

https://doi.org/10.55918/islammedeniyetidergisi.1508094

Abstract

Islamic Sharia came to promote humanitarian principles such as brotherhood, tolerance, and equality among all people. The principles of Islam include noble values like aiding the needy, protecting the vulnerable, and ensuring security and stability, predating modern positivist laws and international agreements by many centuries. The right of seeking asylum for the oppressed or those fleeing to Muslim lands and the prohibition of their return to their countries due to fears of persecution, killing, or imprisonment were established. Islamic jurisprudence delved into the matter of asylum with detailed elucidation, entrusting the concept of the "Musta'min" - the seeker of refuge - with security, care, and dignified living. In our current era, the number of refugees has increased significantly, mostly consisting of Muslims who left their countries for political, religious, or ethnicreasons, seekin grefugeinWesterncountries. Although modern international laws address the rights, duties, and legal protection of refugees, Islam had established laws and principles to protect asylum seekers over a thousand years ago. Islamic jurisprudence systematically addressed the issue of political asylum, whether seeking refuge in Islamic countries or vice versa, through a set of regulations and conditions. Simultaneously, it highlighted the effects of asylum on the refugee. What are the foundational principles and jurisprudential guidelines regarding refugees? What are their rights and duties? Also, the matters related to positivist laws and systems concerning asylum seekers, as well as the consequences of Muslims seeking refuge in Western countries, are discussed in this study Godwilling.

Keywords

Jurisprudence, Islam, Asylum, Regulations, Laws

İslam Hukuku ile Pozitif Hukuk Arasında Siyasi Sığınma Açısından Bir Kıyas

Abstract

İslam hukuku, insanlık değerlerini, kardeşlik, hoşgörü ve insanlar arasında eşitliği yaymak amacıyla gelmiştir. İslam'ın ilkeleri, çağdaş uluslararası antlaşmalardan ve yerleşik yasalardan önce, ihtiyaç sahiplerinin ihtiyaçlarını giderme, zulme uğrayan kimseleri koruma, güvenliği ve istikrarı temin etmeyi içermekteydi. İslam fıkhı, mazlumun sığınma hakkını vurgulayarak, onu ülkesine geri göndermemeye odaklanmıştır. Zira zulme, ölüme veya hapse maruz kalma korkusuyla kaçanların haklarını savunmaya özen göstermiştir. İslam fıkhı, sığınma meselesini detaylı bir şekilde ele alırken, "Müstamin" olarak adlandırılan güven, bakım ve insanca yaşama hakkını güvence altına alıp sığınma talep eden kişinin haklarını da korumaktadır. Günümüzde, çoğunluğu Müslüman olan sığınmacı sayısı artmıştır ve genellikle siyasi, dini veya etnik nedenlerle batı ülkelerine yönelmektedirler. Modern uluslararası yasalar, sığınmacıların hakları, görevleri ve onları hukuki olarak korumaya dair gereklilikleri açıklamaktadır; ancak İslam, sığınmacıları korumak için bin yıldan fazla bir süre önce bu konuda yasalar ve prensipler belirlemiştir. İslam fıkhı, sığınma konusunu ele alırken kişiyi sığınmaya iten etkileri belirlemiş ve İslam ülkelerine ya da yabancı ülkelere yapılan sığınma için bir dizi kural zikretmiştir. Sığınmacı ile ilgili fıkhi ilkeler ve kurallar nelerdir? Sığınmacının hakları ve görevleri nelerdir? Ayrıca sığınma başvurusuyla ilgili yerleşik yasalar ve düzenlemelerle ilgili konular ve Müslümanların batı ülkelerine sığınmanın neden olduğu etkiler bu çalışmamızda ele alınacaktır.

Keywords

İslam Hukuku, İçtihat, İltica, Kanunlar, Pozitif Hukuk

Thanks

شكرا

مقارنة بين الشريعة الإسلامية والقانون الوضعي في مجال اللجوء السياسي

Abstract

جاءت الشريعة الإسلامية لتنشر المبادئ الإنسانية كالأخوة والتسامح والمساواة بين الناس جميعا ، حيث تضمنت مبادئ الإسلام الحنيف قيماً ومبادئ عظيمة وراقيةً كإغاثة الملهوف وحماية المحتاج والمظلوم والأمان والاستقرار قبل القوانين الوضعية والمواثيق الدولية المعاصرة بقرونٍ عديدةٍ ، فكان حق اللجوءِ للمظلوم أو الفارِّ إلى بلادِ المسلمين وعدم إرجاعه لبلده خشية تعرضه للاضطهاد أو القتل أو السجن . لقد تناول الفقه الإسلامي مسألة اللجوء بكثير من التوضيح والتفصيل متكفّلةً لــ " المستأمن " وهو طالب اللجوءِ الأمانَ والرعاية والعيش بكرامة . ففي عصرنا الحالي كثُرت أعداد اللاجئين ــــ وهم في معظمهم من المسلمين ــــ الذين غادروا بلدانهم لأسباب سياسيةٍ أو دينيةٍ أو عرقيةٍ متجهين إلى بلاد الغرب ، فكانت التشريعات الدولية الحديثة في بيان حقيقة اللاجئ وما يتعلق بذلك من حقوقٍ وواجباتٍ والحماية القانونية له ، هذه التشريعات العصرية سبقها الإسلام قبلَ أكثر من ألفِ سنة بمجموعة من القوانين والأُسسِ لحماية طالبِ اللجوء ، فجاء الفقه الإسلامي مُعالجاً لموضوع اللجوء السياسي سواءً أكان إلى البلاد الإسلامية أو العكسِ إلى البلاد الأجنبيةِ بمجموعةٍ من الضوابط والشروط ومبيّناً في الوقت نفسه آثار اللجوء على اللاجئ . فما هي الأسس والضوابط الفقهية المتعلقة باللاجئ ؟ وما هي حقوقه وواجباته ؟ كذلك الأمور المتعلقة بالقوانين والأنظمة الوضعية بحق طالب اللجوء ، والآثار الناجمةُ عن لجوء المسلم لبلاد الغرب ،هذا ما سنتطرق إليه ــ إن شاء الله ــ في بحثنا هذا والله وليُّ التوفيق .

Keywords

الفقه, اللجوء, الأسباب, الضوابط

References

• Abdülaziz Muhammed Abdullah. Hukûku’l-lâci’în beyne’ş-şeria ve’l-kanûn. Riyad: Câmiat-u Nâyif el-Arabiyye li’l-‘Ulûmi’l-Emniyye, Yüksek Lisans Tezi, 2006.
• Ahmed Ebu’l-Vefa. Hakku’l-lucû’i beyne’ş-şeriati’l-İslamiyye ve’l-kanûnu’d-düvel li’laciîn. Riyad: Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği, 2009.
• Ahmed, er-Reşidî. el-Himayetu’d-düveliyye li’laciîn, Kahire: Siyasi Çalışmalar Merkezi, 1997.
• Buhârî, Muhammed İsmail. Sahihul-Buhârî. Beyrut: Dâru İbn Kesir, 3. Baskı, 1987.
• Ebu Aliyan, Abdullah Yusuf. el-Hicre ila gayri bilâdi’l-Muslimîn hükmühâ asaruhâ el-mu‘asire. Gazze: el-Camiatu’l-İslamiyye, Yüksek Lisans Tezi, 2011.
• Ebu Davûd, Süleyman b. Eşes es-Sicistânî. Sünen Ebî Davûd, Beyrut: el-Mektebe el-Asriyye.
• Ebu Hayf, Ali Sadık. el-Kânûnu’d-düvelîyi’l-‘amm ve’n-nazariyyât ve’l-mebâdi’l-amme. Kahire: el-Mektebetü’l-Maârif, 1900.
• Emir Seyif. Hukuku’l-insan medhel ila ve‘yin hukûkî. Lübnan: Merkezu Dirasati’l-Vahdeti’l-Arabiyye, 1994.
• Feyrûzâbâdî, Mecduddin Muhammed b. Yakup. el-Kamusu’l-muhit. Beyrut: Mektebetü’t-Turâs fî Müesseseti’r-Risale, 8. Basım, 2005.
• Gânim, Muhammed Hafız. Mebâdi’l-kânûni’d-düvelîyi’l-‘amm. Kahire: Nahda Matbası, 2. Basım. 1959.
• Gânimî, Muhammed Talaat. el-Ahkâmu’l-‘amme fî kânûni’l-umem, dirâsetün fi’l-fikri’l-garb ve’l-iştirâkî ve’l-İslamî. İskenderiye: Maârif Menşet, 1970.
• Gazzâlî, Muhammed. Müstakbelü’l-İslam harice ardihi. Kahire: Dâru’n-Nahda, ts.
• Hindâvî, Ebû Cuma’a. el-Himâyetü’d-düveliyye li’laciîn dirâsetün beyne’l-fıkhı’l-İslamî ve’l-kânûnü’d-düvelî. Cezayir: İnsan Bilimleri Fakültesi, Doktora Tezi, 2019.
• İbn Abdilbirr, Yusuf b. Abdullah b. Muhammed. ed-Durer fi ihtisâr el-meğâzî ves-siyer, thk. Şevki Dayf. Kahire: Daru’l Marif, 3. Baskı, ts.
• İbn Hazm, Ali b. Ahmed b. Said el-Endelüsî. el-Muhla bi’l-asar. thk. AbdulgaffAr Süleyman el-Nebdarî. Beyrut; el-Kutubu’l-İlmiyye. 2002.
• İbn Kudame, Muhammed Abdullah b. Ahmed b. Muhammed. el-Muğnî, thk. Muhammed Abdulvahhab Fayd - Abdulkadir Ahmed Atta. Kahire: Mektebetü’l-Kahire, 1969.
• İbn Manzur, Muhammed b. Mukrem. Lisanu’l-Arab. Beyrut: Dâru Sadır, 1994.
• İbnü’r-Rüşd, Muhammed b. Ahmed b. Rüşd el-Kurtubî. el-Mukaddimât el-mumhidât. thk. Said Ahmed İrab. Beyrut: Daru’l-Garbi’l-İslamî, 1988.
• İbn’ul Kayyim, el-Cevziyye. Zadu’l-meâd fî hedyi hayri’l-İbâd. Beyrut: Daru’l-Kutubil-Arabi, 2005.
• İbnü’l-Münzir, Ebu Bekr Muhammed b. İbrahim. el-İcmâ‘. thk. Ebu Hammad Sağir Ahmed b. Muhammed Hanif. Acmân: Mektebetü’l-Furkân, 2. Basım, 1999.
• Karadâvî, Yusuf. Fî Fıkhı’l-Müslime. Kahire: Daru’ş-Şuruk, 2001.
• Kasânî, Ebû Bekr Alauddin Mesud. Bedai‘u’s-sanâi‘ fî tertîbi’ş-Şerâ’i. Beyru: Dâru’l-Kutubi’l-Arabî, 1982.
• Kutub, Muhammed Tabliyye. İslam ve hukûku’l-insan. Kahire: Daru’l-Fikri’l-Arabî. 1976.
• Maverdî, Ali b. Muhammed b. Muhammed b. Habip el-Basri el-Bağdâdî. el-Hâvî el-kebîr fi’l-fıkhi’l-İmam eş-Şafiî. Beyrut: Dâru’l-Fikir, 1994.
• Muhammed, Hamidullah. Mecmuatu’l-vesâiki’s-siyâsiyye li’l’ahdi’n-Nebevvî ve’l-Hulefâi’r-Raşide, Beyrut: Daru’n-Nefis, 1983.
• Müslim, İbn Haccâc el-Kaşirî en-Nisâburî. Sahihu’l-Müslim. Beyrut: Daru Tiba, 2006.
• Rebî’, Velid Halid. Hakku’l-lücû’i’s-siyâsî fi’l-fıkhı’l-İslâmî ve’l-kânûnu’d-düvelî, Kuveyt: Kuveyt Üniversitesi, Şeriat Fakültesi,
• Risaa, Muhammed el-Ensârî. Şerhu Hudûdi İbn Arefe. thk. Muhammed Ebu el-Ecfân et-Tahir el-Memurî. Beyrut: Dâru’l-Gerbil-İslamî, 1993.
• Sadık, Hişam Ali. el-Cinsiyye ve’l-muvattin ve merkezu’l-ecânib. İskenderiyye: Menşeetü’l-Maârif, 1977.
• Selahaddin, Taleb Ferec. “Hukûku’l-lâci’în fi’ş-şeriati’l-İslamiyye ve’l-kânûnü’d-düvelî”. Mecelletu’l-Câmiati’l-İslamiyye, 1. Sayı, 2009.
• Şerbînî, Şemseddin Muhammed ibnu’l-Hatib. Muğn-i el-muhtaç. Beyrut: Dâru’l-Maârif, 1997.
• Su‘ûd, Muhammed Cib. – Dârî, Reşîd el-Yasin. el-Lücûu’l-iklimî, dirâse fi davi’l-vâki'i ve’l-kavâidi’d-düveliyye. Irak: Câmi’atu’l-Müstansiriyye, Kulliyyetu’l-Edeb, Ma’ahadi’d-Dirâsâti’l-Asyeviyye ve’l-İfrikiyye. ts
• Tubuliyâk, Süleyman Muhammed. el-Ahkâmu’s-siyâsiyye li akalliyâtil-Müslime fi’l-fıkhı’l-İslamî. Ürdün: Dâru’n-Nefâis, 1996.
• Umran. Ali Abdülcelil. Mebâdiu’l-lucûi li-himayeti ve de‘mi’l-lâciîn ve tatbîkatiha fil-kânûni’d-düvelî ve’l-fıkhi’l-İslamî. Surabayye: Sunan Embil Üniversitesi, Doktora Tezi, 2020.
• Zerdûmî, Filet. es-Siyasetu’s-şeri’yya li-akaliyyeti’l-Müslime. Cezayir: Câmiatu’l-‘Akîdi’l-Hac li’Hadır, Yüksek Lisans Tezi, 2006.
• Zuhaylî, Muhammed. Hukûku’l-insan fi’l-İslam. Dimaşk: Dâru İbn Kesîr, 1997.