EMEVÎLER DEVRİ EĞLENCE HAYATINDAN KESİTLER VE DÖNEMİN BAZI KADIN ŞARKICILARI

Year 2006, Issue: 8, 51 - 61, 01.12.2006

Rıza Savaş

Abstract

Biz bu makalemizde Emeviler devri eğlence ve musiki hayatı ile ilgili bazı rivayetleri ortaya koyup, az da olsa yorumlayarak dönemin tarihine ışık tutmayı amaçladık. İslam Musikisinin temellerinin Emeviler devrinde atıldığını söyleyebiliriz. Erkek şarkıcılar kadar kadın şarkıcılar da kendilerini halka kabul ettirebilmişlerdir. Bu devirde şarkı söyleyen kadınların, cariye veya azatlı cariye olduğu anlaşılmaktadır. Aynı şekilde şarkı söyleyen erkeklerin de köle ya da azatlı köle olmaları dikkat çekmektedir. Emevi halifelerinden bazıları kendisini eğlence hayatı ve musikiye aşırı kaptırırken bazıları ölçülü olmuşlardır. Eğlence hayatı ve musiki bu dönemde genelde ilgi ve tasvip görmüştür

Keywords

Emeviler, Eğlence, Musıkî

Scenes from the Entertainment Life of the Umayyads and some Woman Singers of this Period

Abstract

In this article, it has been aimed to present some narrations concerning the entertainment and musical life at the time of the Umayyads and make some comments to illuminate the history of this period. It can be said that the foundations of Islamic music have been set up in this period. Both the man and the woman singers could take respect from the society. At this time, the woman singers were mostly from the female slaves or emancipated female slaves. In the same way, the man singers were mostly from slaves or emancipated slaves too. Some of the Umayyad Caliphs were excessively interested in entertainment and music. On the other hand, some of them were moderate in this sense. As a general, entertainment and music attracted attention and approval from the society

Keywords

Umayyad, Entertainment, Music

References

• » Aycan, İrfan, “Musiki”, Emeviler Dönemi Bilim, Kültür Sanat Hayatı, Ankara 2003, s.109-146.
• » Bardakoğlu, Ali, “Had”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, İstanbul 1996, XIV, 548.
• » Belazurî, Ensab, Jerusalem 1936, IV/B.
• » Bilge, Mustafa L., “Ahvaz”, DİA, İstanbul 1989, II, 192-193.
• » Cahız, el-Beyan ve’t-Tebyîn, Mısır 1975.
• » Fığlalı, Ethem Ruhi, “Abdullah b. Cafer”, D.İ.A. I,89. » Isfahani, el-Eğanî, Beyrut 1995, XVII.
• » İbn Asakir, Tarihu Dımaşk, Beyrut 1998.
• » İbn Makula, el-İkmal, Beyrut (Hindistan 1962’den ofset), II, 372.
• » İbn Nedim, el-Fihrist, Beyrut 1978, s. 201-204.
• » Kılıç, Ünal, Tartışmaların Odağındaki Halife yezid b. Muaviye, İstanbul 2001.
• » Muhenna, Abdulemir, Ahbarü’n-Nisa fî Kitabi’l-Eğanî li Ebi’l-Ferec el-Isfahanî, Beyrut 1988.
• » Sahillioğlu, Halil, “Dinar”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, İstanbul 1994, IX, 352–
• » Savaş, Rıza, Raşid Halifeler Devrinde Kadın, İstanbul 1996.
• » Sezgin, Fuat, Tarihu’t-Turasi’l-Arabi (G.A.S.), Arapçaya çev: Dr. Mahmud Fehmi Hicazî-Dr. Fehmi Ebu’l-Fadl, Mısır 1977, I, 396.
• » Turabî, Ahmet Hakkı, “İlk Dönem İslam Dünyasında Musikî Çalışmalarına Bakış”, Marmara Üniversitesi İlah. Fak. Dergisi, 1907, sayı: 14-15, s.235.
• » Yakut el-Hamevi, Mu’cemü’l-Büldan, Beyrut, Tarihsiz. → → anlaşılmaktadır. Abdulemir Muhenna, a.g.e., s.62-63.