Examining the Social Skills Education Applied to University Students

Year 2022, Volume: 3 Issue: 1, 45 - 63, 30.06.2022

Emine Merve Uslu

https://doi.org/10.52911/itall.1134650

Abstract

The main purpose of the research is to examine the effectiveness of the social skills training given to increase the social skill levels of university students. The research was carried out using a pretest-posttest experimental-control group experimental design. The study group consists of a total of 120 university students, who participated in the 2nd grade of Çanakkale Onsekiz Mart University Education Faculty, 60 experimental group and 60 control group in 2021-2022. The "Social Skills Scale (SST)" developed by Uslu and Genç (2022) was applied to the experimental-control groups determined within the scope of the research model. With social skills training, 90-minute and 8-week sessions based on the use of group and individual activities such as games, drama, music, storytelling within the scope of development of social adaptation, self-control, cooperation, conflict resolution, verbal communication, nonverbal communication and participation skills. The training aimed at supporting the ongoing social skills development was implemented. According to the results of the research, it was determined that there was no significant difference between the mean scores of the Social Skills Scale of the experimental-control groups before the education (p>.05). As a result of social skills training, a significant difference was determined in favor of the training group between the mean scores of the experimental and control groups from the Social Skills Scale (p<.05). It was concluded that the applied program had an effect on the social skill development of university students and contributed positively to the development of social skills.

Keywords

Social Skill, Social Skill Education, Group Study

Üniversite Öğrencilerine Uygulanan Sosyal Beceri Eğitiminin Etkililiğinin İncelenmesi

Abstract

Araştırmanın temel amacı üniversite öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerinin arttırılmasına yönelik verilen sosyal beceri eğitiminin etkililiğinin incelenmesidir. Araştırma ön test- son test deney-kontrol gruplu deneysel desen kullanılarak gerçekleştirilmiştir. 2021-2022 yılında Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Fakültesi öğrencilerinden 2. Sınıfta eğitim gören 60 deney grubu ve 60 kontrol grubuna katılım sağlayan toplam 120 üniversite öğrencisi çalışma grubunu oluşturmaktadır. Çalışmada katılımcıların demografik bilgileri test etmek amacıyla araştırma araştırmacı tarafından hazırlanan demografik bilgi formu kullanılmıştır. Araştırma modeli kapsamında belirlenen deney- kontrol gruplarına Uslu ve Genç (2022) tarafından geliştirilen “Sosyal Beceri Ölçeği (SBÖ)” uygulanmıştır. Sosyal beceri eğitimi ile “sosyal uyum, öz denetim, iş birliği, çatışma çözme, sözlü iletişim, sözsüz iletişim ve katılım becerileri gelişimi kapsamında oyun, drama, müzik, hikâye anlatımı gibi etkinlik çeşitlerinin grup ve bireysel çalışmaların kullanımını temel alan 90 dakikalık ve 8 hafta süren sosyal beceri gelişimini desteklemeyi amaçlayan eğitim uygulanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre eğitim öncesinde deney- kontrol gruplarının Sosyal Beceri Ölçeğinden aldıkları ölçek puan ortalamaları arasında anlamlı düzeyde farklılık olmadığı tespit edilmiştir (p>.05). Sosyal beceri eğitimi sonucunda deney ve kontrol gruplarının Sosyal Beceri Ölçeğinden aldıkları ölçek puan ortalamaları arasında eğitim alan grup lehine anlamlı farklılık tespit edilmiştir (p<.05). Uygulanan programın üniversite öğrencilerinin sosyal beceri gelişimi üzerine etkisi olduğu, sosyal beceri gelişimine olumlu yönde katkı sağladığı sonucuna ulaşılmıştır.

Keywords

Sosyal Beceri, Sosyal Beceri Eğitimi, Grup Çalışması

References

• Akpınar, S., Akpınar, Ö., Nas, K., Temel, V., Birol S. Ş. (2015). Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunda Okuyan Öğrencilerine Bazı Değişkenler Açısından Sosyal Beceri Düzeylerinin İncelenmesi. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi, Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 12(28), 80-84.
• Avcıoğlu, H. (2009). Etkinliklerle Sosyal Beceri Öğretimi. Kök Yayıncılık
• Bacanlı,H. (2001) Sosyal Beceri Egitimi. Nobel Yayın Dağıtım.
• Bauminger N. (2002) The facilitation of social-emotional understanding and social interaction in high-functioning children with autism: intervention outcomes. J Autism Dev Disord 32(4):283–298. https://doi.org/10.1023/A:1016378718278
• Bauer, I. M. ve Baumeister, R. F. (2011). Self-regulatory strength. In K. Vohs, & R. Baumeister (Eds.), Handbook of self-regulation (2nd ed.). New York: Guilford Press.
• Candarella, P., ve Merrell, K.W. (1997). Common dimensions of social skills of children and adolescets: A taxonumy of positive behaviors. Social Psychology Review, 26(2), 264-278.
• Çetin, M. Ç., & Kuru, E. (2009). Beden eğitimi spor yüksekokulu öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerinin belirlenmesi. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 11(1), 1-8.
• Danielson, C. (2006). Teacher Leadership That Strengthens Professional Practice. Alexandria, VA: Association of Supervision and Curriculum Development. Association for Supervision and Curriculum Development: USA.
• Denham, S. A. and Burton, R. (2003). Social and Emotional Prevention and Intervention Programming for Preschoolers. Springer: Boston, MA. http://dx.doi.org/10.1007/978-1-4615-0055-1 Dowd, T. ve Tierney, J. (2005). Teaching Social Skills to Youth. Nebraska: Boys Town Press.
• Erwin, P. G. (1994). Social problem solving social behaviour and children’s peer popularity. The Journal of Psychology, 3(128), 299.
• Freeman, G.D., Sullivan, K. and Fulton, C.R. (2003). “Effects Of Creative Drama On Self- Concept, Social Skills, And Problem Behavior”, The Journal of Educational Research, 96(3): 131-138.
• Hark Söylemez, N. ve Oral B. (2018). Öğretmen Adaylarının Sosyal Ağ Sitelerini Kullanım Durumlarına Göre Sosyal Beceri Düzeylerinin İncelenmesi. Elektronik Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(13), 1-17.
• Gezer E.D. (2010). Farklı spor branşlarındaki sporcuların sosyal beceri düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi] Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Gülbahar, Y., Kalelioğlu, F. & Madran, O. (2010). Sosyal Ağların Eğitim Amaçlı Kullanımı. XV. Türkiye’de İnternet Konferansı, İstanbul, Turkey.
• Killen, M. ve Coplan, R. J. (2011). Social development in childhood & adolescence. USA: Blackwell Publishing Ltd. pp. 154.
• Lewis, R. (2015). The use of ipads in a retirement home community to increase social skills: An action research approach [Unpublished doctoral dissertation]. Capella University. Minneapolis.
• Marryat, L., Thompson, L., Minnis, H. ve Wilson, P. (2014). Associations between social isolation, pro-social behaviour and emotional development in preschool aged children: a population based survey of kindergarten staff. BMC psychology, 2(1), 44.
• Masadis, G., Filippou, F., Derri, V., Mavridis, G., Rokka, S. (2019). Traditional dances as a means of teaching social skills to elementary school students. International Journal of Instruction, 12(1), 511-520.
• Ormancı, Ü., Ören Şaşmaz, F. (2010). Dramanın ilköğretimde kullanılabilirliğine yönelik sınıf öğretmeni adaylarının görüşleri: Demirci Eğitim Fakültesi örneği. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 43(1), 165-191.
• Öztuğ, E. K., Çiner, M. (2018). Okulöncesi dönemi çocukları için yaratıcı drama yöntemi ile kurgulanan sosyal beceri eğitiminin değerlendirilmesi/evaluation of social skill education of 4-6 age children designed with creative drama method. Journal of History Culture and Art Research, 7(1), 414-428.
• Panagiotopoulou, E. (2018). Dance therapy and the public school: The development of social and emotional skills of high school students in Greece. The Arts in Psychotherapy, 59, 25-33.
• Paylan, N. (2013). İlkokulda Yapılan Yaratıcı Drama Etkinliklerinin Öğrencilerin Özgüven Gelişimine Etkisi [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Sari, R. P. & Zahra, S.F. (2019). The development of lulo creation dance to improve students’ social skills. Jurnal Psikologi Pendidikan dan Konseling: Jurnal Kajian Psikologi Pendidikan dan Bimbingan Konseling, 5(2), 127- 133.
• Scales, R. Q. and Rogers, C. (2017). Novice teacher leadership: Determining the impact of a leadership licensure requirement after one year of teaching. Professional Educator, 41, 18-33
• Soykan, Ö. ve Mirzeoğlu, A.D. (2019). Halk Oyunlarının Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Beceri ve Özgüven Düzeylerine Etkisi. Spormetre The Journal of Physical Education and Sport Sciences, 18(2), 136-156.
• Teague, J. (2014). Improving Social Skills Through Paper and Digital Social Stories [Unpublished doctoral dissertation] Hofstra University. Hempstead, N.Y.
• Uslu, E.M. & Genç, S.Z. (2021). Social Skills Scale Development Study. Educational Policy Analysis and Strategic Research, 16(4), 110-126.
• Uslu, E.M. & Genc, S.Z. (2021). Ögretmenlerin Sosyal Beceriye Yönelik Algılarının Belirlenmesi. International Journal of Innovative Approaches in Education, 5(1), 63-86. doi: 10.29329/ijiape.2021.333.5
• Webster-Stratton, C. ve Hammond, M. (1997). Treating children with early-onset problems: A comparison of child and parent training interventions. Journal of Consulting and Clin- ical Psychology, 65(1), 93-109.
• Webster-Stratton, C., Reid, J. ve Hammond, M., (2001). Social skills and problem-solving training for children with early-onset conduct problems: Who benefits?. Journal of Child Psychology, 7(42), 943-952.
• Woolf, A.M. (2013). Social and emotional aspects of learning: Teaching and learning or playing and becoming. Pastoral Care in Education: An International Journal of Personal, Social and Emotional Development, 31(1), 28-42. Doi: 10.1080/02643944.2012.702782.
• Yılmaz, S. (2012). Sosyal bilgiler derslerinde drama yöntemi ile öğretimin öğrencilerin sosyal beceri, empatik beceri ve akademik başarı düzeylerine etkisi [Yayımlanmamış doktora tezi]. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.