In Endgame and Waiting for Godot of Samuel Beckett, who denied
fundamental styles and themes of common traditional theatre conception, tragic
situation of human being in timeout and indefinite extent is implied. In
twentieth century, an antithesis has developed against plays, having similar
stylistic view and themes, in accordance with the existence of restricting
influence during the Classical Era. Because of this approach, indirectly
paraphrasing the reality by implicating it, the foundation of absurd theatre,
which arose as a reaction to the traditional theatre, is laid. Samuel Beckett,
who went out of the before used themes and decoration, examines individuality
and existence problematics of human being in body and consciousness depression.
In our study Endgame and Waiting for Godot of Samuel Beckett, presenting the
reality mimetically, are examined in the light of text oriented approach.
Alışılagelmiş geleneksel tiyatro anlayışının
yerleşik biçimlerini ve izleklerini yadsıyan Samuel Beckett’in Oyun Sonu ve
Godot’yu Beklerken adlı yapıtlarında, insanoğlunun, zaman dışı ve belirsiz uzamdaki
trajik durumu imlenir. Klasik dönemlerde kısıtlayıcı bir etkinin varlığı
altında, benzer biçemsel bakış ve izleklere sahip olarak sahneye konan oyunlar
için, yirminci yüzyılda karşı bir sav gelişim gösterir. Gerçeği doğrudan değil
de sezdirerek açımlayan bu eğilimin sonucunda, geleneksel tiyatroya tepki
olarak doğan uyumsuz tiyatronun temelleri atılmış olur. Daha önce kullanılan
izleklerin ve dekorun dışına çıkan Samuel Beckett de beden ve bilinç çöküntüsü
içindeki insanoğlunun, benlik ve varoluş sorunsalını irdeler. Çalışmamızda,
gerçeği mimetik bir biçimde sunan Samuel Beckett’in Oyun Sonu ve Godot’yu
Beklerken adlı yapıtları, metne dayalı inceleme yöntemi ışığında
irdelenecektir.
Journal Section | Articles |
---|---|
Authors | |
Publication Date | December 3, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 Volume: 6 Issue: 7 |