Türkiye Selçuklularının kurucusu ve ilk hükümdarı Süleyman Şah (1075- 1086) döneminden itibaren Selçuklular, Bizans’a Balkanlarda düzenledikleri seferlerde askerî yardımlarda bulunmuşlardı. Söz konusu askerî destek hakkında çağdaş kaynaklarda bazen ayrıntılı bilgilere ulaşılabildiği gibi kimi durumlarda sadece kısa bilgiler yer almaktadır. Türkiye Selçuklularının Balkanlardaki seferlerdeki mevcudiyetinin İznik Rum İmparatorluğu döneminde de devam ettiği tespit edilmektedir. Özellikle İmparator VIII. Mikhail Paleologos’un (1259-1282) Konstantinopolis’i (İstanbul’u) geri aldığı 1261’den sonra Bizans’ın, Balkanlarda Latinlerle olanlarında Türkler/ Türkmenler belirleyici unsurlardan biri olmuşlardır. Makale Balkanlardaki Türkmen/Selçuklu varlığının Bizanslılarla olan ilişkilerin daha iyi anlaşılmasına katkı sunmak amacıyla eldeki veriler ışığında ele alınmıştır. Türkiye SelçukluBizans ilişkilerinde iki farklı medeniyetin gerekli durumlarda diplomasi yoluyla asgari ölçülerde uzlaştığı ve birbirlerine yardımda bulunduklarını gösteren somut olaylara değinilmiştir. Bizanslılar 1071’den sonra Doğu’daki komşuları hâline gelen Selçuklu Türkmenlerini diplomasinin kendilerine sunduğu her olanağı kullanarak hediyeler, bağışlar ve anlaşmalar yoluyla müttefik edindiler. Türkiye Selçukluları da kuruluş yıllarında ve Moğol işgalinin meydana getirdiği otorite boşluğu sırasında Türkmenleri kontrol etmenin bir yolu olarak Bizans’ın askerî yardım taleplerini kendi iç dinamiklerine göre değerlendirmişlerdi.
Selçuklular Balkanlar Türkmenler Aleksios Komnenos Mikhail Paleologos Normanlar Latinler Ücretli Askerler Epir Despotluğu
Since Suleiman Shah’s reign (1075–1086), the founder and first ruler of the Turkish Seljuks State (Sultanate of Rum), the Seljuks provided military aid to Byzantine empire in their campaigns in the Balkans. While details regarding the military support in question can be discovered in contemporary sources, in some cases, only brief information is available. It is believed that the Turkish Seljuks’ involvement in the campaigns in the Balkans continued during the Empire of Nicaea. Especially after 1261, when Emperor Michael VIII Palaiologos. Palaiologos (1259– 1282) recaptured Constantinople/Istanbul, and the Turks/Turkmens became one of the decisive factors in the Byzantine wars with the Latins in the Balkans. This study aims to study the literature available on this topic and to contribute to a better understanding of the Turkmen/Seljuk presence in the Balkans and their relation with the Byzantines. Several events demonstrate that two different civilizations came to terms with diplomacy and helped each other during the Turkish Seljuk–Byzantine relations. The Byzantines enabled the Seljuk Turkmens, who became their eastern neighbors after 1071, to participate as their allies in their campaigns to the Balkans, using every opportunity offered by diplomacy through gifts, donations, and agreements. The Turkish Seljuks evaluated the military aid demand of Byzantium according to their own internal dynamics as a way of controlling the Turkmens during the establishment years and the vacuum in authority created by the Mongol invasion.
Seljuks Balkans Turkmens/Turcomans Alexios Komnenos Michael Palaiologos Normans Mercenaries Despotate of Epirus
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Siyasi Tarih (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 3 Ağustos 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Sayı: 39 |