Sünnî ve Şiî literatürdeki müşterek rivayetler, hadis tarihinin erken dönemleri hakkında bilgi veren önemli bir kaynak niteliğindedir. Bu rivayetlerin isnadlarındaki râviler Sünnî ve Şiî ricâl eserlerinden eş zamanlı olarak okunduğunda, iki ekolün ders halkaları arasındaki bilgi intikallerinin ne zaman, nerede ve kimler aracılığıyla gerçekleştiğine dair çıkarımlar yapılabilmektedir. Bununla birlikte müşterek rivayetlerin isnadları, muhaddislerin ders halkalarının hangi dönemde hem Sünnî hem de Şiî eğilimli râvilerin katılımına açık olduğunu belirlemeye ve iki ekolün hadis meclislerinin tamamen ayrılarak müstakilleştiği dönemi tespit etmeye imkân tanımaktadır. Ayrıca müşterek rivayetlerin metinleri Ehl-i sünnet ve Şîa’nın ittifak ettiği konuları ve rivayet geçişlerinden sonra hadislerin mezhebî görüşler çerçevesinde nasıl değişebildiğini göstermektedir. Bu makalede, bahsi geçen konular Şiî âlim Küleynî’nin (ö. 329/941) el-Kâfî isimli eserinin Usûl bölümünde tespit edilen 406 müşterek rivayet özelinde ele alınmıştır. İsnad ve metinleri incelendiğinde bu hadislerin ağırlıklı olarak ahlak konularında yoğunluk kazandığı, 2./8. asır boyunca büyük oranda Kûfe’deki zayıf râviler tarafından bir ekolün ders halkasından diğerine intikal ettiği, Şiî halkalara geçişinden sonra ise özellikle imâmet ve sahâbe gibi iki ekolün ihtilaf ettiği konulardaki hadislerin metinlerinde anlamlı tasarrufların meydana geldiği belirlenmiştir.
Hadis Sünnî Hadis Şiî Hadis Sünnî-Şiî Etkileşimi Müşterek Rivayet Ortak Râvi Rivayet Geçişi
Common narrations in the Sunnī and Shīʿite literature are important sources of information about the early periods of hadith history. When the narrators who transmitted these hadiths are researched from the Sunnī and Shīʿite rijāl books, it is possible to make inferences about when, where, and through whom the transfer of information between the hadith circles of the two schools took place. The chains of these hadiths also enable us to determine when a scholar’s hadith circle was open to the participation of both Sunnī and Shīʿite-oriented narrators and when the hadith circles of the two schools became independent. The texts of the common narrations reveal on which issues the Ahl al-Sunnah and Shīʿa agreed and how the hadiths could change within the framework of sectarian views. In this article, the mentioned issues are discussed specifically in the context of 406 common narrations determined in the Usūl al-Kāfī for Kulaynī. Upon examining the isnads and texts, it has been established that the prevalent narrations were transmitted from one scholarly circle to another by unreliable narrators in Kūfah during the 2nd/8th century. It was also observed that significant alterations took place in the texts of the hadiths, particularly in relation to contentious topics such as the imāmate and the Companions.
Hadith Sunnī Hadith Shīʿī Hadith Sunnī-Shīʿī Interaction Common Narration Common Narrator Hadith Transition
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Hadith |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | September 27, 2024 |
Submission Date | February 23, 2024 |
Acceptance Date | August 1, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 14 Issue: 2 |