Klasik
gitarın hem polifonik bir çalgı olması hem de çok geniş renk özelliğine sahip
olması besteci ve yorumcular için küçük bir orkestra mantığını geliştirmiştir.
Ancak klasik gitar performansında bu konu yoruma dayalı, muğlak bir alandır. Romantik gitaristler
tamamen minyatür orkestra anlayışına dayalıyken, modern gitaristler rengi
azalttı. Kontrol ve temizlik daha öne çıkarıldı. Bu konuda yeni yaklaşımlar söz
konusu olurken gitar yapımcıları yeni
arayışlar içerisine girdi. Romantik ve modern yorumcuların bu farklı
yaklaşımları zaman zaman çatışır haldedir. Bu çalışmada ilk önemli orkestral besteci ve
gitarist olan, eserlerini küçük bir orkestra anlayışıyla besteleyen Fernando
Sor ele alındı. Sor’un op.9 Mozart’ın Sihirli Flüt operasından bir teması
üzerine çeşitlemeleri Romantik gitarist Andres Segovia ve Modern anlayışa sahip
olan Manuel Barrueco edisyonları üzerinden analiz edilerek farklı yaklaşımlar
ortaya çıkarıldı.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Müzik ve Sahne Sanatları / Music and Performing Arts |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2019 |
Submission Date | November 16, 2018 |
Acceptance Date | July 11, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 9 Issue: 19 |