Sa’dî-i Şîrâzî’nin gazelleri aşk mezhebi üzerine kuruludur. Bu çalışmada şerh edilen gazelinde Sa’dî, ezelde âdemin canı ile birleşen ve bu dünyaya geldiği zaman onu ayrılık derdine müptela eden bir aşktan söz eder. Sa’dî bu ezeli aşkı, sarhoşluğu âdemi bu dünyada ki ayrılık zamanlarında, ondan bir kadeh daha içme talibi yapan bir bâde (mey) olarak tabir eder. Ancak ne var ki sâkî, bu kadehi çalışıp çabalama karşılığında vermez. Bu durumda âşığın yapması gereken şey, sevgili ile olan ayrılığından dolayı şikâyet etmeyi terk edip âşıklığı öğrenmektir.
Saadi Shirazi’s ghazals are based on the sect of love. This study analyzes one of Saadi ghazals in which he refers to a love that unites with the soul of Ādam in eternity and causes him to suffer the pain of separation upon his arrival in this world. Saadi defines this eternal love as a bāde [wine] that intoxicates Ādam, and to drink another glass of it in this land of separation makes him a suitor. However, the wine giver does not provide this glass in exchange for hard work and effort. The lover’s role here is to stop complaining and learn to be a lover.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Linguistics (Other) |
Journal Section | Çeviri |
Translators | |
Publication Date | April 30, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 |