Abstract
Makalenin konusu Mehmet Raif Efendi’nin Muhtasar Şemâil-i Şerif Tercümesi’nde tespit ettiğimiz Hz. Muhammed için kullanılan başlıca sıfatlardır. Osmanlı Türkçesiyle yazılmış olan bu şemail tercümesinde Arapça ya da Farsça tamlama olarak kullanılan bu sıfatların anlamları açıklanmış ve kitapta geçtiği yerler belirtilmiştir. Eserde geçen bu sıfatları mütercim bağlamına göre çok uygun bir şekilde kullanmıştır. Şemâil kelimesi şimâlin çokluğudur. Sözlükte “karakter, kişilik, tabiat, huy, ahlak; iyi, hoş seçkin özellikler” gibi anlamlara gelen kelime “Bir şahsın hayat hikâyesini içine alan eserler için” kullanılmış, Hz. Muhammed’in beşerî yönünü, yaşama tarzını ve şahsî hayatını anlatan eserlere genellikle bu ad verilmiştir. Hz. Muhammed’in mükemmel beşerî yönü ve bedenî tavsifinin bütünü için şemail kelimesinin kullanılması gittikçe yaygınlaşmıştır. Şemâillerde Hz. Muhammed’in fizyonomisi, beden yapısı, karakteri, yaşayışı ve giyiniş tarzı, hususi hayatı tasvir edilmiştir. Kur’an’da Hz. Muhammed’in bir beşer olduğu zikredilmiş, fakat Hz. Muhammed’in beşerî ve fiziki özellikleri anlatılmamış, onun ahlakı ve davranışları hakkında bilgi verilmemiştir. Bu bağlamda sulhta ve savaşta yaptıklarıyla tüm insanlara en güzel örnek olmuştur. İşte Hz. Muhammed’in bütün bu vasıfları şemail adı verilen eserlerde verilmiştir.
References
- Ebû İsa Muhammed b. İsa b. Sevre es-Sülemi Tirmizî, eş-Şemâilü'n-Nebeviyye ve'lhasailü'l-Mustafaviyye, haz. Fevvaz Ahmed Zemerli, Beyrut 1996.
- GÜNGÖR, Zülfikar, “Türk Edebiyatında Türkçe Manzum Hilye-i Nebevîler ve Nesîmî Mehmed’in Gülistan-ı Şemâili”, s.2 nakleden: Sema Gülmez, Cevrî İbrahim Çelebi ve Hilye-i Çihar-Yar-ı Güzin Adlı Eseri, 2006, yüksek lisans tezi, İzmir.
- Hasan Hüsameddin Nakşibendî, Kitâb-ı Şerh-i Şemâil, Bulak 1255.
- İmâm Tirmizî, Şemâil-i Şerîf Şerhi, tercüme ve şerh: Yaşar Kandemir, I-III, İstanbul 2015.
- KANDEMİR, M. Yaşar, “Şemâil”, DİA, C. 38, İstanbul 2010, s. 497-500.
- --------------, “eş-Şemâilü’n-nebeviyye” DİA, C. 38, İstanbul 2010, s. 500-501.
- Mehmed Râif Efendi, Şemâil-i Şerif: Efendimiz’in Güzelliği ve Ahlakı, haz. A. Azmi Bilgin, İstanbul 2013.
- PAKALIN, M. Zeki, Osmanlı Tarih Terimleri ve Deyimleri Sözlüğü, İstanbul 1993.
- YARDIM, Ali, Peygamberimiz’in Şemâili, İstanbul 1997
CHARACTERISTICS of PROPHET MUHAMMED RECORDEN IN MUHTASAR ŞEMÂİL-İ ŞERİF TERCÜMESİ (CONSIZE TRANSLATION OF THE BLESSED APPEARANCE OF PROPHET MUHAMMED)
Abstract
The subject of the article is the main adjectives used for the Prophet
Muhammed that we noticed in the book of Mehmet Raif Efendi called
Consize Translation of the Blessed Appearance of Prophet Muhammed
(Physical characteristics of the Prophet Muhammed). In this translation of
Şemail which was written in Ottoman Turkish, it has been explained the
meaning of Arabic or Persian phrases and it has been mentioned the places of
these phrases that used in the book. The adjectives in the book have been used
by the interpreter in a very appropriate way according to the context. The
word “şemail” is the plural of “şimal”. The meaning of şimal is given in
dictionary as character, personality, temperament, morality, well, pretty
outstanding features. And also this word refers to literature that covers the life
story of a person. Usually this name has been given for the literature describes the human aspect of the Prophet Muhammed, his personal life and living style.
The use of the word “şemail” becoming increasingly widespread defining the
Prophet Muhammed’s excellent human aspects and describing his physical
features. It has been described the Prophet Muhammed’s physiognomy,
physique, character, his private life and style of dress in these “Şemail”
literature. It has been mentioned in the Holy Qur’an that the Prophet
Muhammed is a human but the knowledge is not given involving his physical
and human characteristics, his ethics and behaviours. In this context the
Prophet has been the most beautiful example for all the people in terms of
what he did in peace and in war. All these characteristics of the Prophet have
been given in these “Şemail” literatures.
References
- Ebû İsa Muhammed b. İsa b. Sevre es-Sülemi Tirmizî, eş-Şemâilü'n-Nebeviyye ve'lhasailü'l-Mustafaviyye, haz. Fevvaz Ahmed Zemerli, Beyrut 1996.
- GÜNGÖR, Zülfikar, “Türk Edebiyatında Türkçe Manzum Hilye-i Nebevîler ve Nesîmî Mehmed’in Gülistan-ı Şemâili”, s.2 nakleden: Sema Gülmez, Cevrî İbrahim Çelebi ve Hilye-i Çihar-Yar-ı Güzin Adlı Eseri, 2006, yüksek lisans tezi, İzmir.
- Hasan Hüsameddin Nakşibendî, Kitâb-ı Şerh-i Şemâil, Bulak 1255.
- İmâm Tirmizî, Şemâil-i Şerîf Şerhi, tercüme ve şerh: Yaşar Kandemir, I-III, İstanbul 2015.
- KANDEMİR, M. Yaşar, “Şemâil”, DİA, C. 38, İstanbul 2010, s. 497-500.
- --------------, “eş-Şemâilü’n-nebeviyye” DİA, C. 38, İstanbul 2010, s. 500-501.
- Mehmed Râif Efendi, Şemâil-i Şerif: Efendimiz’in Güzelliği ve Ahlakı, haz. A. Azmi Bilgin, İstanbul 2013.
- PAKALIN, M. Zeki, Osmanlı Tarih Terimleri ve Deyimleri Sözlüğü, İstanbul 1993.
- YARDIM, Ali, Peygamberimiz’in Şemâili, İstanbul 1997
Details
| Journal Section | ARTICLES |
|---|---|
| Authors | |
| Publication Date | June 30, 2016 |
| Published in Issue | Year 2016 |