1 Eylül 1939 tarihinde Almanya’nın Polonya’ya saldırmasının hemen ardından Türk Hükümeti Almanya ve Fransa’daki Türk talebeleri tamamen, diğer Avrupa ülkelerinde bulunanları ise kısmen geri çekti. Ne var ki savaşın durağan seyrine aldanan hükümet bu talebelerin pek çoğunu kısa süre sonra tahsil gördükleri ülkelere geri gönderdi. 10 Mayıs 1940 tarihinde Almanlar Belçika’ya taarruz ettiklerinde Türk vatandaşı 81 talebe bu ülkede bulunmaktaydı. Taarruzu takip eden günlerde bu talebelerden yaklaşık yarısı zor şartlar altında Fransa’ya geçerken, diğer yarısı bunu başaramadı. Türk Hükümeti Fransa’ya geçen talebeleri eğitimlerine orada devam etmeleri ya da memlekete dönmeleri konusunda serbest bıraktı. 1940 yılı haziran ayından itibaren Fransa’daki pek çok Türk talebe Türkiye’ye gelmeye başladı. Türk Hükümeti ancak temmuz ayı sonlarında Fransa ve Belçika’daki bütün Türk talebelerin tamamen Türkiye’ye getirilmesine karar verdi. Geri dönmeyi reddeden 12 tanesi hariç, temmuz ayından itibaren Belçika’daki Türk talebeler de Almanya üzerinden yurda dönmeye başladı. Bu makale, arşiv belgeleri ve dönem basınından yararlanarak, Belçika’daki Türk öğrencilerin Alman taarruzu sırasında yaşadıkları olayları, Fransa’ya geçenlerin ve Belçika’da kalanların yurda getirilmeleri için gösterilen çabaları ve karşılaşılan zorlukları ele almaktadır. Ayrıca, öğrencilerin Belçika’da kendi hallerine terk edildikleri yönündeki, özellikle Brüksel Büyükelçisi Nebil Batı’ya odaklanan tartışmalar, kronolojik bir düzen ve analitik bir yaklaşımla incelenmiştir. Makale, bu meselenin ortaya çıkmasında ve çözüm sürecinde Türk Hükümeti’nin payını, izlediği yöntemleri ve rolünü eleştirel bir bakış açısıyla değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Makalenin vardığı en belirgin sonuç, Türk Hükümeti’nin savaş karşısında Avrupa’daki Türk öğrencilere yönelik tutumunun çelişkili ve rasyonellikten uzak olduğudur. Bu durumun temel nedeni, İngiltere ve Fransa’nın Alman ilerlemesini durduracağına dair aşırı iyimser bir beklentidir.
İkinci Dünya Savaşı Avrupa’daki Türk talebeler/ öğrenciler Belçika Nebil Batı Türk Eğitim Tarihi
Following Germany’s attack on Poland on September 1, 1939, the Turkish government initiated the withdrawal of Turkish students from Germany and France entirely and partially from other European countries. However, misled by the initial stagnation of the war, the government soon allowed many of these students to return to their respective countries of study. By May 10, 1940, when Germany launched its offensive on Belgium, 81 Turkish students were present in the country. In the aftermath of the attack, approximately half of these students managed to cross into France under challenging conditions, while the remainder were unable to do so. The Turkish government left the students who had reached France to decide independently whether to return home. It was only in late July 1940 that a decision was made to repatriate all Turkish students from France and Belgium. This article explores the experiences of Turkish students in Belgium during the German offensive, the efforts and obstacles encountered in repatriating those who crossed to France and those who remained in Belgium, and the debates over the perceived abandonment of these students by the Turkish government. It also critically assesses the government’s role in both the emergence of this situation and the strategies employed to resolve it. The article concludes that the Turkish government’s inconsistent and often irrational approach to Turkish students in Europe was primarily influenced by misplaced optimism in Britain and France’s ability to halt Germany’s advance.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | General Turkish History (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | December 30, 2024 |
Submission Date | June 27, 2024 |
Acceptance Date | December 2, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Issue: 46 |