Sociological Analysis Of “Davaro” Movie

Yıl 2017, , 119 - 138, 07.09.2017

Sait Yıldırım

https://doi.org/10.21551/jhf.316542

Cited By: 1

Öz

This study enables to analyze power relationship and functioning in traditional concept by way of cinema. Cinematographic works bear the trace of social structure it is produced in. The movie in this study is considered as an indicator of traditional life. Current power relationships and being supplied of sustainability of conservative structure are very significant in rural areas. Therefore, any attempts which will transform power relationship by enabling social changing are rejected strictly.  Davaro movie, whose main actor is Kemal Sunal, is a significant art of work which is fictionalised on custom and blood feud. It demonstrates power relationship in traditional concept and social order in an important realistic dose. Meanwhile, it is a significant example of “social realism” movement by showing events of real social structure.  Ways of living, events and discourses have characteristics trying to protect order in general. In this sense, in this study sociological analysis of the movie is considered as part of  “functionalist approach”. 

Anahtar Kelimeler

Cinema, “Davaro”, Kemal Sunal, Functionalism, Social Realism.

“Davaro” Filminin Sosyolojik Analizi

Öz

Bu
çalışma, sinema aracılığı ile geleneksel yapıdaki iktidar ilişkileri ve
işleyişini inceleme imkânı sağlamaktadır. Sinema eserleri, üretildiği toplumsal
yapının izlerini taşımaktadır. Çalışmada, ele alınan sinema filmi geleneksel
yaşamın göstergesi olarak dikkate alınmaktadır. Kırsal bölgelerde mevcut
iktidar ilişkileri ve muhafazakar yapının sürekliliğinin sağlanması önem arz
etmektedir. Bu sebeple toplumsal değişimi olanaklı kılarak iktidar ilişkilerini
dönüştürecek her türlü girişim sert bir biçimde karşılık bulmaktadır. Kemal
Sunal’ın başrolünde oynadığı “Davaro” filmi, töre ve kan davası üzerine
kurgulanmış önemli bir sanatsal yapıttır. Geleneksel yapıdaki iktidar
ilişkileri ve toplumsal düzeni önemli bir gerçeklik ölçüsünde beyaz perdede
aktarmaktadır. Film aynı zamanda toplumsal yapının gerçekliği üzerine gelişen
olayları aktarması “toplumsal gerçekçilik” akımının önemli bir örneğini
oluşturmaktadır. Yaşam biçimleri, olaylar ve söylemler genel hatları ile düzeni
korumaya yönelik bir niteliğe sahiptir. Bu anlamda çalışmada filmin sosyolojik
analizi “işlevselci yaklaşım” çerçevesinde ele alınmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Sinema, “Davaro”, Kemal Sunal, İşlevselcilik, Toplumsal Gerçekçilik

Kaynakça

• Referans1 ABALI, İsmail.(2015). “Kemal Sunal Filmlerinin Folklorik İşlevleri”.Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi. sayı. 38 . s 227-237.
• Referans2 ABİSEL, Nilgün., (Ed. Oğuz Onaran, vd).., Köker, L., Köker, E.(1994). “Yerli Filmlerin Kurmaca Dünyasında Demokrasi” Türk Sinemasında Demokrasi Kavramının Gelişmesi. Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Millî Kütüphane Basımevi
• Referans3 AKERSON, Tanju.(1966). “Türk Sinemasında Eleştiri”. Yeni Sinema Dergisi. sayı. 3. s. 35-37.
• Referans4 ARIK, Bilal. (2012). “Kemal Sunal, Levent Kırca ve Cem Yılmaz'ın Mizahına Teorik Bir Bakış.” İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi. sayı. 20. s. 111-129.
• Referans5 BAKIR, Burak.(2008). “Sinemada Gerçeklik ve Tarih.” Sinema İdeoloji Politika- Sinemasal Yazılar I. (Der.: Burak Bakır, Yorukhan Unal, Sali Saliji). s. 87-97.
• Referans 6 BAYKUT, Kadir.(Yapımcı), Tibet, K., Turgul, Y.(Senarist), Tibet K.(Yönetmen).(1981). Davaro (Film). Türkiye: Başaran Film.
• Referans7 BON, Le Bon Gustave.(1997). Kitleler Psikolojisi.(Çev.: Osman Can). İstanbul: Hayat Yayınları: İstanbul.
• Referans8 CLARKE, James.(2012). Sinema Akımları- Sinema Dünyasını Değiştiren Filmler. (Çev.: Çağdaş Eylem Babaoğlu). İstanbul: KAlkedon Yayınları.(2011).
• Referans9 COŞKUN, Esin.(2009). Türk Sinemasında Akım Araştırması. Ankara: Phoenix Yayınevi
• Referans10 ÇELEBİ, Nilgün.(2007). Sosyoloji Notları. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Referans11 DİKEN, Bülent., LAUSTSEN, Carsten Bagge. (2011). Filmlerle sosyoloji. İstanbul: Metis Yayınları.
• Referans12 DURKHEİM, Emile.(2013). Toplumbilimin Yöntem Kuramları. (Çev.: Özer Ozankaya). İstanbul: Cem Yayınevi.(t.y.)
• Referans13 FİSCHER, Ernst.(1995). Sanatın Gerekliliği.(Çev.:Cevat Çapan). İstanbul: Panel Yayınevi.(1963).
• Referans14 GİDDENS, Anthony.(2012). Sosyoloji. (Çev.:Huseyin Özel vd). İstanbul: Kırmızı Yayınları.(t.y).
• Referans15 KIRVAŞOĞLU, Onur. (2016). “Türk Sinemasında Çöküş ve Yükseliş Dönemleri”.Doğu Batı- Sinema Tutkusu IV. Sayı. 75. s. 205-217
• Referans16 MARSHALL, Goldon.(2005). Sosyoloji Sözlüğü. (Çev.: Osman Akınhay, Derya Kömürcü). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.(1998).
• Referans17 MUTLUER, Ferhan.(1998). "Sapma Kuramlarina Bir Bakiş." Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi (SEFAD)/Selçuk University Journal of Faculty of Letters. Sayı 12. s. 217-229.
• Referans18 ORTA, Nermin.(2007). “Türkiye’de Yaşanan Sosyal Olaylar ve Türk sinemasına Yansımaları (1980-2004)”.(Ed. Alim Gür) Selçuk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Edebiyat Dergisi. sayı 18. s. 125-143.
• Referans19 OZANKAYA, Özer.(1975). Toplumbilim Terimleri Sözlüğü. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Referans20 ÖĞÜLMÜŞ, Selahattin.(1991). “İçerik Çözümlemesi” Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. cilt 24. Sayı 1. s. 213-228.
• Referans21 ÖZGÜÇ, Agâh.(1990). Türk Filmleri Sözlüğü 1980-1983. Sesam Yayınları.
• Referans22 ÖZON, Nijat.(1985). Sinema Uygulayımı-Sanatı- Tarihi. Ankara: Hil Yayınları
• Referans23 PARSONS, Talcott.(2015). TOPLUMSAL EYLEMİN YAPISI, CİLT 1.( Çev.: Adem Bölükbaşı). Sakarya: Sakarya Üniversitesi Kültür Yayınları.(1937).
• Referans24 RYAN, Michael, KELLNER, Douglas. (2010). Politik Kamera- Çağdaş Hollywood Sinemasının İdeolojisi ve Politikası. (Çev.: Elif Özsayar). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.(1990).
• Referans25 SCOGNAMİLO, Giovanni.(2011). GİOVANNİ SCOGNAMİLLO'nun gözüyle Yeşilçam. İstanbul: KÜRE YAYINLARI
• Referans26 SCOGNAMİLO, Giovanni.(2003). TÜRK SİNEMA TARİHİ. İstanbul: KABALCI YAYINEVİ
• Referans27 SLATTERY, Martin.(2014). Sosyolojide Temel Fikirler. (Çev: Özlem Balkız, vd). İstanbul: Sentez Yayıncılık.(2003).
• Referans28 STOREY, James.(2000). Popüler Kültür Çalışmaları Kuram ve Metodlar. (Çev.: Koray Karaşahin). İstanbul: Babil Yayınları.(t.y.).
• Referans29 SUNAL, Ali Kemal. (1998). TV ve Sinemada Kemal Sunal Güldürüsü, İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Radyo, Televizyon ve Sinema Anabilim Dalı Basılmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Referans30 SUNAL, Gçzde.(2012). “Kemal Sunal Güldürülerinde Karakterlerin Temsili”. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. Cilt, 11. sayı, 21. s. 519-526.
• Referans31 SWİNGEWOOD, Alan.(1998). Sosyolojik Düşüncenin Kısa Tarihi. (Çev.: Osman Akınhay). Ankara: Bilim Sanat Yayınları.(1991).
• Referans32 TEKSOY, Rekin.(2009). Rekin Teksoy’un Sinema Tarihi. Cilt 1. İstanbul: Oğlak Yayıncılık.
• Referans33 TÜGEN, Bahar.(2014). “1960-1980 Darbeleri Arasında Türk Sinemasında Düşünce Oluşumu ve Filmlerin Sosyolojik Görünümleri”. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum. Cilt, 3. Sayı, 7. s. 159-175.
• Referans34 UZDU, Halil.(2016). "Şehirdeki Yabancı"(1962) Filmi Örneğinde "Toplumsal Gerçekçi" Anlayışta Din Teması. Pamukkale Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi.(3/5). (ss. 88-113)
• Referans35 WALLACE, Ruth., WOLF, Alison.(2013). ÇAĞDAŞ SOSYOLOJİ KURAMLARI Klasik Geleneğin Genişletilmesi.( Çev.: Leyla Elburuz ve M. Rami Ayas). Doğubatı Yayınları (t.y.).
• Referans36 WEBER, Max.(2005). Bürokrasi ve Otorite.(Çev.: H. Bahadır Akın). Ankara: Adres Yayınları.(t.y.).
• Referans37 WEBER, Max.(2014). Toplumsal ve Ekonomik Örgütlenme Kuramı. (Çev.: Özer Ozankaya). İstanbul: Cem Yayınevi.(1947).
• Referans38 WEBER, Max., SİMMEL, George., TÖNNİES, Ferdinant., MARTİNDALE, Don.(2000). Şehir ve Cemiyet. (Yay. Haz.:Ahmet Aydoğan). İstanbul: İz Yayıncılık.(t.y.)
• Referans39 YILDIRIM, Emre.(2007). “Gecekondu Mitolojisinde İnek Şaban’ın Yeri”. Marmara İletişim Dergisi. sayı, 12. s. 230-235.
• Referans40 YILMAZ, Ertan.(2008). “Sinema ve İdeoloji İlişkileri Üzerine”. Sinema İdeoloji Politika- Sinemasal Yazılar I. (Der.: Burak Bakır, Yorukhan Unal, Sali Saliji). s. 63-87.