İbnü’l Mukaffa Üzerine Bazı İngilizce Çalışmalar

Yıl 2022, Cilt: 8 Sayı: 1, 207 - 215, 28.03.2022

İslam Kavas

https://doi.org/10.21551/jhf.1091012

Öz

Erken İslam tarihinin en önemli dönemeci Emevî Hanedanı’nın çöküşü ile yerini Abbasi Hanedanı’na bırakması hâdisesidir. Bu dönem İslam toplumunda basit bir hanedan değişimi dönemi değil ciddi bir buhran dönemi idi. Bu buhran döneminin en yakın şahitlerinden biri İbnü’l Mukaffa idi. İbnü’l Mukaffa döneme şahit olmasının ötesinde İslam toplumunun bu buhrandan çıkarak yeni bir düzene kavuşması için fikirlere sahip olan bir insandı. Bu makalede İbnü’l Mukaffa’nın bu rolünü irdeleyen İngilizce makaleler değerlendirilecektir.

Anahtar Kelimeler

İbnü’l Mukaffa, Abbasiler, İslam Siyaseti, İslam Hukuku, İngilizce

Some English Works on Ibn al-Muqaffa

Öz

The most important turning point in the early Islamic history is the collapse of the Umayyad Dynasty and its replacement by the Abbasid Dynasty. This period was not a simple period of dynastic change in Islamic society, but a period of serious depression. One of the closest witnesses of this depression period was Ibn al-Mukaffa. Beyond witnessing the period, Ibn al-Mukaffa was a person who had ideas for the Islamic society to get out of this crisis and reach a new order. In this article, articles in English examining this role of Ibn al-Mukaffa will be evaluated.

Anahtar Kelimeler

Ibn al-Muaffa, Abbasids, Islamic Politics, Islamic Law, English

Kaynakça

• Abdülhamit el-Kâtib. Doğu’nun Hükümdarı. İstanbul: Lacivert Yayıncılık, 2017.
• Arjomand, Said Amir. ‘’'Abd Allah Ibn al-Muqaffa' and the 'Abbasid Revolution.’’ Iranian Studies. Vol. 27, No. 1/4, Religion and Society in Islamic Iran during the Pre- Modern Era (1994): 9-36.
• Crone, Patricia and Martin Hinds. God's Caliph: Religious Authority in the First Centuries of Islam. Cambridge: Cambridge Univ. Press, 2003.
• Demirci, Mustafa. ‘’Abdullah İbnü’l Mukaffa’nın Risâletü’s-sahabe Adlı Risâlesi: Takdim ve Tercüme.’’ İstem. Yıl 6, Sayı 12 (2008): 217-240.
• Demirci, Mustafa.‘’Emevîlerden Abbâsîlere Geçiş Sürecinin Bir Tanığı Abdullah İbnü’l-Mukaffâ ve Risâletü’s-Sahâbesi.’’ DEÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi. Sayı XXI (2005): 177-148.
• Ergin, Ali Şakir.‘’Abdülhamit el-Kâtip.’’ TDV İslam Ansiklopedisi, Cilt I (1998): 225.
• Ebû Abdullah Muhammed b. Abdus b. Abdullah el-Kufi Cehşiyari. el-Vüzera ve'l-küttab, thk. Mustafa es-Sekka, Mustafa el-Babi el-Halebi (Kahire 1980).
• Ebü'l-Ferec Muhammed b. İshak İbnü'n-Nedim. el-Fihrist, thk. Mustafa Şuveymi. (Tunis : ed-Dârü't-Tunisiyye 1985/1405).
• Ebu Muhammed Abdullah b. Mukaffa' İbnü'l-Mukaffa'. el-Edebü's-sagir ve'l-edebü'l-kebir. (Beyrut : Daru Sadır 1964/1384).
• Ebu Muhammed Abdullah b. Mukaffa' İbnü’l-Mukaffa’, Risâletü’s-sahâbe; thk. Muhammed Kürd Ali, (Beyrut : Darü’l-Muktebes, 2014/1435).
• İbnü’l Mukaffa. ‘el-Edebü’l-Kebîr.’ İslâm Siyaset Üslûbu.İstanbul: Dergah Yayınları, 2016.
• İbnü’l Mukaffa. ‘Risâletü’s-sahâbe.’ İslâm Siyaset Üslûbu. İstanbul: Dergah Yayınları, 2016.
• Krıstó-Nagy, István T.‘’Reason, Religion and Power in Ibn al-Muqaffa.’’ Acta Orientalia Academiae Scientiarum Hung. Volume 62 (3), (2009): 285–301.
• Lowry, Joseph E.‘’ The First Islamic Legal Theory: Ibn al-Muqaffaʿ on Interpretation, Authority, and the Structure of the Law.’’ Journal of the American Oriental Society.Vol. 128, No. 1 (Jan. - Mar., 2008): 25-40.
• Marín-Guzmán, Roberto.‘’ The 'Abbasid Revolution in Central Asia and Khurāsān: An Analytical Study of The Role of Taxation, Conversion, and Religious Groups in its Genesis.’’ Islamic Studies, Vol. 33, No. 2/3, Special Issue on Central Asia (Summer-Autumn 1994): 227-252.
• Schacht, Joseph. İslam Hukuku’na Giriş. trc. Mehmet Dağ, Abdulkadir Şener. Ankara : Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi, 1977.
• Schacht, Joseph. An Introduction to Islamic Law. Oxford: The Clarendon Press, 1964.
• Schacht, Joseph. The Origins of Muhammadan Jurisprudence. Oxford: The Clarendon Press, 1975.
• Yousefi, Najm al-Din. ‘’ Islam without Fuqahāʾ: Ibn al-Muqaffaʿ and His Perso-Islamic Solution to the Caliphate’s Crisis of Legitimacy (70–142 AH/690–760 CE).’’ Iranian Studies. Vol. 50, No. 1 (2017): 9-44.