Review
BibTex RIS Cite

Peroksizom Proliferatör ile Aktive Edilen Reseptör-γ ve İntestinal Mikrobiyotanın Obezite Üzerine Terapötik Etkisi

Year 2022, Volume: 6 Issue: 1, 17 - 22, 28.03.2022

Vedat Aktaş Şermin Durak Büşra Aksoyer Ali Gürol Hayriye Arzu Ergen Şakir Ümit Zeybek

https://doi.org/10.29228/JOHSE.16

Abstract

Obezite, çevresel ve genetik faktörlerin etkilediği multifaktöriyel bir hastalıktır. Prevalansı son birkaç yılda artarak, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde epidemik düzeylere ulaşmıştır. Genetik faktörlerin yanısıra sedanter yaşam tarzı ve yüksek enerjili diyet tüketiminin artması gibi çevresel faktörler ile birlikte enerji dengesinin bozulması obezitenin gelişimine katkı sağlamaktadır. Enerji dengesinde önemli bir rol oynayan ve obezitenin oluşumunda etkisi olduğu düşünülen bir diğer unsur da instestinal mikrobiyotadır. İntestinal mikrobiyota, metabolik, fizyolojik ve immün sistem üzerinde önemli görevler üstlenmektedir. İmmün regülasyonun sağlanabilmesi için mikrobiyal kompozisyonun dengede olması gerekir. Bağırsak florasının kompozisyonunun bozulması olarak tanımlanan disbiyoz gerçekleştiğinde obezite görülmektedir. Yağsız vücut kütlesi, lipid ve glukoz metabolizmasının bir diğer düzenleyicisi de Peroksizom Proliferatör ile Aktive Edilen Reseptör-ɣ’ dır. Ayrıca tip 2 diyabet, obezite ve diğer kronik durumlarda metabolik göstergelerin iyileştirilmesine katkıda bulunur. Metabolizma üzerine etkisi olan bağırsak mikrobiyotası ve Peroksizom Proliferatör ile Aktive Edilen Reseptör-ɣ’ nın obezite ile ilgili yapılan çalışmalarda, yukarıdaki bulguların tümü ile birlikte obezitenin önlenmesi ve patogenezi tersine çevirme adına potansiyel bir terapötik etkisi olduğu ileri sürüldü.

Keywords

PPAR-ɣ İntestinal Mikrobiyota Obezite Disbiyoz.

Supporting Institution

İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Bilimsel Araştırma Projeleri (BAP)

Project Number

36926

Thanks

Çalışmanın gerçekleşmesine İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Bilimsel Araştırma Projeleri (BAP) yürütücü sekreterliğine desteğinden dolayı teşekkür ederim.

References

  • 1. Semerci CN. Obezite ve Genetik. Gülhane Tıp Dergisi. 2004; 46 (4):353-359.
  • 2. Kim H, Ahn Y. Role of Peroxisome Proliferator–Activated Receptor-γ_in the Glucose-Sensing Apparatus of Liver and _β-Cells. Diabetes. 2004; 53(1):S60-S65.
  • 3. Kuzu F, Bağırsak Mikrobiyatasının Obezite, İnsülin Direnci ve Diyabetteki Rolü. J. Biotechnol and Strategic Health Res. 2017; 1 (Special İssue): 68-80.
  • 4. Çatak J, Servi EY, Memiş N. Obezite ve Mikrobiyota Etkileşimlerine Genel Bakış. Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi. 2021; 31 (Ek Sayı 1): 275-291.
  • 5. Demirel MD, Karabudak E. Diyetin Mikrobiyotaya Etkisi ve Obeziteye Yansımaları. ACU Sağlık Bil. Derg. 2019; 10(1): 1-7.
  • 6. Kurtaran B. Mikrobiyom ve mikrobiyota. Ege Tıp Dergisi. 2021; 60: 88-93.
  • 7. Tekin T, Çiçek B, Konyalıgil N. İntestinal Mikrobiyota ve Obezite İlişkisi. Sağlık Bilimleri Dergisi. 2018; 27: 95-99.
  • 8. Montanez JE, Peters JM, Correll JB, Gonzalez FJ, Patterson AD. Metabolomics: An Essential Tool to Understand the Function of Peroxisome Proliferator–Activated Receptor Alpha. Toxicol Pathol. 2013; 41(2): 410-418.
  • 9. Staels B. PPAR Agonists and the Metabolic Syndrome. Société Française de Pharmacologie et de Thérapeutique. 2007; 62 (4): 319-326.
  • 10. Bahrambeigi S, Molaparast M, Sohrabi F, Seifi L, Faraji A, Fani S, Shaifei-Irannejad V. Targeting PPAR ligands as possible approaches for metabolic reprogramming of T cells in cancer immunotherapy. Immunology Letters 220. 2020; 32-37.
  • 11. Şenol ŞP, Tunçtan B. Peroksizom Proliferatör İle Etkinleştirilen Reseptörlerin İnsülin Direnci ve Septik Şok Patojenezindeki Rolü. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi. 2015; 5(4): 247-258.
  • 12. Eibl G, Reber HA, Hines OJ, Go V.L.W. COX and PPAR Possible İnteractions in Pancreatic Cancer. Pancreas. 2004; 29(4): 247-253.
  • 13. Bright JJ, Walline CC, Kanakasabai S, Chakraborty S. Targeting PPAR as a therapy to treat multiple sclerosis. Expert Opinion on Therapeutic Targets. 2008; 12:12, 1565-1575.
  • 14. Korbecki J, Bobiński R, Dutka M. Self regulation of the infammatory response by peroxisome proliferator activated receptors. Infammation Research. 2019; 68: 443–458.
  • 15. Nahlé Z. PPAR trilogy from metabolism to cancer. Curr Opin Clin Nutr Metab Care. 2004; 7:397–402.
  • 16. Aydoğan HY, Kurt Ö, Kurnaz Ö, Teker BA, Küçükhüseyin Ö. Koroner kalp hastalığında peroksizom proliferatör-aktive reseptör (PPAR) izoformları. Türk Biyokimya Dergisi. 2013; 38(4): 372-384.
  • 17. Cresci S. Pharmacogenetics of the PPAR genes and cardiovascular disease. Pharmacogenomics. 2007; 8 (11): 1581-1595.
  • 18. Abbott BD. Review of the expression of peroxisome proliferator-activated receptors alpha (PPAR), beta (PPAR), and gamma (PPAR) in rodent and human development. Reproductive Toxicology. 2009; 27: 246–257.
  • 19. Korbecki J, Bobiński R, Dutka M. Self regulation of the infammatory response by peroxisome proliferator activated receptors. Infammation Research. 2019; 68:443–458.
  • 20. Berthier A, Johanns M, Zummo FP, Lefebvre P, Staels B. PPARs in liver physiology. BBA-Molecular Basis of Disease 1867. 2021; 166097.
  • 21. Seiri P, Abi A, Soukhtanloo M. PPAR‐γ: Its ligand and its regulation by microRNAs. Journal of Cellular Biochemistry. 2018; 120(7): 10893-10908.
  • 22. Mansour M. The Roles of Peroxisome Proliferator-Activated Receptors in the Metabolic Syndrome. Progress in Molecular Biology and Translational Science. Editor: Ya-Xiong Tao, Elsevier Science, Alabama 2014: 217-266.
  • 23. Christofides A, Konstantinidou E, Jani C, Boussiotis VA. The role of Peroxisome Proliferator-Activated Receptors (PPAR) in immune responses. Metabolism. 2021; 114: 154338.
  • 24. Larsen TM, Toubro S, Astrup A. PPARgamma agonists in the treatment of type II diabetes: is increased fatness commensurate with long-term efficacy?. International Journal of Obesity. 2003; 27: 147–161.
  • 25. Chinetti-Gbaguidi G, Fruchart JH, Staels B. Role of the PPAR family of nuclear receptors in the regulation of metabolic and cardiovascular homeostasis: new approaches to therapy. Current Opinion in Pharmacology. 2005; 5:177–183.
  • 26. Yılmaz İ. Deneysel Obezite Modelinde Egzersizin Hipokampüs PPAR gamma Gen İfadesi ve Öğrenme İlişkisi. Gaziantep Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep. 2019. sp 87.
  • 27. Göktaş Z, Besler HT. Obezite, İnsülin Direnci ve Bazı Adipokinler. Bes Diy Derg. 2015; 43(3):251-257.
  • 28. Han L, Shen WJ, Bittner S, Kraemer FB, Azhar S. PPARs: regulators of metabolism and as therapeutic targets in cardiovascular disease. Part II: PPAR-β/δ and PPAR-γ. Future Cardiol. 2017; 13(3): 279–296.
  • 29. Dubois V, Eeckhoute J, Lefebvre P, Staels B. Distinct but complementary contributions of PPAR isotypes to energy homeostasis. The Journal of Clinical Investigation. 2017;127(4):1202–1214.
  • 30. Aksu D, Aksu B. İnsan Mikrobiyotası. Eskişehir Technical University Journal of Science and Technology C- Life Sciences and Biotechnology. 2020; 9(1): 146-154.
  • 31. Çetinbaş S, Kemeriz F, Göker G, Biçer İ, Velioğlu YS, İnsan Mikrobiyomu: Beslenme ve Sağlık Üzerindeki Etkileri. Akademik Gıda. 2017; 15(4): 409-415.
  • 32. Çakmak B, İnkaya B. Mikrobiyotanın Hastalıklar Üzerindeki Etkisi. Ankara Ecz. Fak. Derg. 2020; 45(1): 96-108.
  • 33. İpek KD, Yılmaz HÖ. Diyetin ve Karbonhidrat İçeriğinin Mikrobiyotaya Etkisi. Cumhuriyet Üniv. Sağ. Bil. Enst. Derg. 2018; (3)2: 29-39.
  • 34. Crovesy L, Masterson D, Rosado EL. Profile of the gut microbiota of adults with obesity: a systematic review. European Journal of Clinical Nutrition. 2020; 74(9): 1251-1262.
  • 35. Gomaa EZ. Human gut microbiota/microbiome in health and diseases: a review. Antonie van Leeuwenhoek. 2020; 113: 2019-2040.
  • 36. Gündoğdu A. Bir ‘’Süper Organizma’’ Olarak İnsan; Mikrobiyomun Genetik Kontrolü. Türk Mikrobiyol Cem. Derg. 2016; 46(4): 147-151.
  • 37. Altuntaş Y, Batman A. Mikrobiyota ve Metabolik Sendrom. Turk Kardiyol. Dern. Ars. 2017; 45(3): 286–296.
  • 38. Öztürk MB. Obez ve Sağlıklı Bireylerin Bağırsak Mikrobiyotasının Karşılaştırılması. Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği Anabilim Dalı, Uzmanlık Tezi, Sivas. 2019. sp 107.
  • 39. Durmaz B. Bağırsak Mikrobiyotası ve Obezite ile İlişkisi. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi. 2019; 76(3): 353-360.
  • 40. Taşkırmaz RN, Çakıroğlu FP, Meserli R, Küçükerdönmez Ö. Süper Organ Mikrobiyota ve Obezite. İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi. 2017; 2(1): 45-49.
  • 41. Tang WHW, Backhed F, Landmesser U, Hazen SL. Intestinal Microbiota in Cardiovascular Health and Disease: JACC State-of-the-Art Review. J Am Coll Cardiol. 2019; 73(16): 2089–2105.
  • 42. Çetinbaş A. Mikrobiyota. Euras J Fam. Med. 2017; 6(2): 51-56.
  • 43. Şener D, Yüksel D, Keskin CN, Albayrak G, Biberoğlu FM. Obezite ve Mikrobiyota İlişkisi. 2nd International Eurasian Conference on Biological and Chemical Sciences. Publisher: e-book. Ankara. 2019.
  • 44. Bibbo S, Ianiro G, Giorgio V, Scaldaferri F, Masucci L, Gasbarrini b, Cammarota G. The role of diet on gut microbiota composition. European Review for Medical and Pharmacological Sciences. 2016; 20: 4742-4749.
  • 45. Patterson E, Ryan PM, Cryan JF, Dinan TG, Ross RP, Fitzgerald GF, Stanton C. Gut microbiota, obesity and diabetes. Postgrad Med J. 2016; 92(1087): 286-300.

Year 2022, Volume: 6 Issue: 1, 17 - 22, 28.03.2022

Vedat Aktaş Şermin Durak Büşra Aksoyer Ali Gürol Hayriye Arzu Ergen Şakir Ümit Zeybek

https://doi.org/10.29228/JOHSE.16

Abstract

Project Number

36926

References

  • 1. Semerci CN. Obezite ve Genetik. Gülhane Tıp Dergisi. 2004; 46 (4):353-359.
  • 2. Kim H, Ahn Y. Role of Peroxisome Proliferator–Activated Receptor-γ_in the Glucose-Sensing Apparatus of Liver and _β-Cells. Diabetes. 2004; 53(1):S60-S65.
  • 3. Kuzu F, Bağırsak Mikrobiyatasının Obezite, İnsülin Direnci ve Diyabetteki Rolü. J. Biotechnol and Strategic Health Res. 2017; 1 (Special İssue): 68-80.
  • 4. Çatak J, Servi EY, Memiş N. Obezite ve Mikrobiyota Etkileşimlerine Genel Bakış. Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi. 2021; 31 (Ek Sayı 1): 275-291.
  • 5. Demirel MD, Karabudak E. Diyetin Mikrobiyotaya Etkisi ve Obeziteye Yansımaları. ACU Sağlık Bil. Derg. 2019; 10(1): 1-7.
  • 6. Kurtaran B. Mikrobiyom ve mikrobiyota. Ege Tıp Dergisi. 2021; 60: 88-93.
  • 7. Tekin T, Çiçek B, Konyalıgil N. İntestinal Mikrobiyota ve Obezite İlişkisi. Sağlık Bilimleri Dergisi. 2018; 27: 95-99.
  • 8. Montanez JE, Peters JM, Correll JB, Gonzalez FJ, Patterson AD. Metabolomics: An Essential Tool to Understand the Function of Peroxisome Proliferator–Activated Receptor Alpha. Toxicol Pathol. 2013; 41(2): 410-418.
  • 9. Staels B. PPAR Agonists and the Metabolic Syndrome. Société Française de Pharmacologie et de Thérapeutique. 2007; 62 (4): 319-326.
  • 10. Bahrambeigi S, Molaparast M, Sohrabi F, Seifi L, Faraji A, Fani S, Shaifei-Irannejad V. Targeting PPAR ligands as possible approaches for metabolic reprogramming of T cells in cancer immunotherapy. Immunology Letters 220. 2020; 32-37.
  • 11. Şenol ŞP, Tunçtan B. Peroksizom Proliferatör İle Etkinleştirilen Reseptörlerin İnsülin Direnci ve Septik Şok Patojenezindeki Rolü. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi. 2015; 5(4): 247-258.
  • 12. Eibl G, Reber HA, Hines OJ, Go V.L.W. COX and PPAR Possible İnteractions in Pancreatic Cancer. Pancreas. 2004; 29(4): 247-253.
  • 13. Bright JJ, Walline CC, Kanakasabai S, Chakraborty S. Targeting PPAR as a therapy to treat multiple sclerosis. Expert Opinion on Therapeutic Targets. 2008; 12:12, 1565-1575.
  • 14. Korbecki J, Bobiński R, Dutka M. Self regulation of the infammatory response by peroxisome proliferator activated receptors. Infammation Research. 2019; 68: 443–458.
  • 15. Nahlé Z. PPAR trilogy from metabolism to cancer. Curr Opin Clin Nutr Metab Care. 2004; 7:397–402.
  • 16. Aydoğan HY, Kurt Ö, Kurnaz Ö, Teker BA, Küçükhüseyin Ö. Koroner kalp hastalığında peroksizom proliferatör-aktive reseptör (PPAR) izoformları. Türk Biyokimya Dergisi. 2013; 38(4): 372-384.
  • 17. Cresci S. Pharmacogenetics of the PPAR genes and cardiovascular disease. Pharmacogenomics. 2007; 8 (11): 1581-1595.
  • 18. Abbott BD. Review of the expression of peroxisome proliferator-activated receptors alpha (PPAR), beta (PPAR), and gamma (PPAR) in rodent and human development. Reproductive Toxicology. 2009; 27: 246–257.
  • 19. Korbecki J, Bobiński R, Dutka M. Self regulation of the infammatory response by peroxisome proliferator activated receptors. Infammation Research. 2019; 68:443–458.
  • 20. Berthier A, Johanns M, Zummo FP, Lefebvre P, Staels B. PPARs in liver physiology. BBA-Molecular Basis of Disease 1867. 2021; 166097.
  • 21. Seiri P, Abi A, Soukhtanloo M. PPAR‐γ: Its ligand and its regulation by microRNAs. Journal of Cellular Biochemistry. 2018; 120(7): 10893-10908.
  • 22. Mansour M. The Roles of Peroxisome Proliferator-Activated Receptors in the Metabolic Syndrome. Progress in Molecular Biology and Translational Science. Editor: Ya-Xiong Tao, Elsevier Science, Alabama 2014: 217-266.
  • 23. Christofides A, Konstantinidou E, Jani C, Boussiotis VA. The role of Peroxisome Proliferator-Activated Receptors (PPAR) in immune responses. Metabolism. 2021; 114: 154338.
  • 24. Larsen TM, Toubro S, Astrup A. PPARgamma agonists in the treatment of type II diabetes: is increased fatness commensurate with long-term efficacy?. International Journal of Obesity. 2003; 27: 147–161.
  • 25. Chinetti-Gbaguidi G, Fruchart JH, Staels B. Role of the PPAR family of nuclear receptors in the regulation of metabolic and cardiovascular homeostasis: new approaches to therapy. Current Opinion in Pharmacology. 2005; 5:177–183.
  • 26. Yılmaz İ. Deneysel Obezite Modelinde Egzersizin Hipokampüs PPAR gamma Gen İfadesi ve Öğrenme İlişkisi. Gaziantep Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep. 2019. sp 87.
  • 27. Göktaş Z, Besler HT. Obezite, İnsülin Direnci ve Bazı Adipokinler. Bes Diy Derg. 2015; 43(3):251-257.
  • 28. Han L, Shen WJ, Bittner S, Kraemer FB, Azhar S. PPARs: regulators of metabolism and as therapeutic targets in cardiovascular disease. Part II: PPAR-β/δ and PPAR-γ. Future Cardiol. 2017; 13(3): 279–296.
  • 29. Dubois V, Eeckhoute J, Lefebvre P, Staels B. Distinct but complementary contributions of PPAR isotypes to energy homeostasis. The Journal of Clinical Investigation. 2017;127(4):1202–1214.
  • 30. Aksu D, Aksu B. İnsan Mikrobiyotası. Eskişehir Technical University Journal of Science and Technology C- Life Sciences and Biotechnology. 2020; 9(1): 146-154.
  • 31. Çetinbaş S, Kemeriz F, Göker G, Biçer İ, Velioğlu YS, İnsan Mikrobiyomu: Beslenme ve Sağlık Üzerindeki Etkileri. Akademik Gıda. 2017; 15(4): 409-415.
  • 32. Çakmak B, İnkaya B. Mikrobiyotanın Hastalıklar Üzerindeki Etkisi. Ankara Ecz. Fak. Derg. 2020; 45(1): 96-108.
  • 33. İpek KD, Yılmaz HÖ. Diyetin ve Karbonhidrat İçeriğinin Mikrobiyotaya Etkisi. Cumhuriyet Üniv. Sağ. Bil. Enst. Derg. 2018; (3)2: 29-39.
  • 34. Crovesy L, Masterson D, Rosado EL. Profile of the gut microbiota of adults with obesity: a systematic review. European Journal of Clinical Nutrition. 2020; 74(9): 1251-1262.
  • 35. Gomaa EZ. Human gut microbiota/microbiome in health and diseases: a review. Antonie van Leeuwenhoek. 2020; 113: 2019-2040.
  • 36. Gündoğdu A. Bir ‘’Süper Organizma’’ Olarak İnsan; Mikrobiyomun Genetik Kontrolü. Türk Mikrobiyol Cem. Derg. 2016; 46(4): 147-151.
  • 37. Altuntaş Y, Batman A. Mikrobiyota ve Metabolik Sendrom. Turk Kardiyol. Dern. Ars. 2017; 45(3): 286–296.
  • 38. Öztürk MB. Obez ve Sağlıklı Bireylerin Bağırsak Mikrobiyotasının Karşılaştırılması. Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği Anabilim Dalı, Uzmanlık Tezi, Sivas. 2019. sp 107.
  • 39. Durmaz B. Bağırsak Mikrobiyotası ve Obezite ile İlişkisi. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi. 2019; 76(3): 353-360.
  • 40. Taşkırmaz RN, Çakıroğlu FP, Meserli R, Küçükerdönmez Ö. Süper Organ Mikrobiyota ve Obezite. İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi. 2017; 2(1): 45-49.
  • 41. Tang WHW, Backhed F, Landmesser U, Hazen SL. Intestinal Microbiota in Cardiovascular Health and Disease: JACC State-of-the-Art Review. J Am Coll Cardiol. 2019; 73(16): 2089–2105.
  • 42. Çetinbaş A. Mikrobiyota. Euras J Fam. Med. 2017; 6(2): 51-56.
  • 43. Şener D, Yüksel D, Keskin CN, Albayrak G, Biberoğlu FM. Obezite ve Mikrobiyota İlişkisi. 2nd International Eurasian Conference on Biological and Chemical Sciences. Publisher: e-book. Ankara. 2019.
  • 44. Bibbo S, Ianiro G, Giorgio V, Scaldaferri F, Masucci L, Gasbarrini b, Cammarota G. The role of diet on gut microbiota composition. European Review for Medical and Pharmacological Sciences. 2016; 20: 4742-4749.
  • 45. Patterson E, Ryan PM, Cryan JF, Dinan TG, Ross RP, Fitzgerald GF, Stanton C. Gut microbiota, obesity and diabetes. Postgrad Med J. 2016; 92(1087): 286-300.
There are 45 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Health Care Administration
Journal Section Review
Authors

Vedat Aktaş 0000-0003-3413-5424

Şermin Durak 0000-0001-6741-4345

Büşra Aksoyer 0000-0002-8338-9546

Ali Gürol 0000-0001-6682-4289

Hayriye Arzu Ergen 0000-0001-5736-8453

Şakir Ümit Zeybek 0000-0001-8403-2939

Project Number 36926
Publication Date March 28, 2022
Published in Issue Year 2022 Volume: 6 Issue: 1

Cite

APA Aktaş, V., Durak, Ş., Aksoyer, B., Gürol, A., et al. (2022). Peroksizom Proliferatör ile Aktive Edilen Reseptör-γ ve İntestinal Mikrobiyotanın Obezite Üzerine Terapötik Etkisi. Sağlık Hizmetleri Ve Eğitimi Dergisi, 6(1), 17-22. https://doi.org/10.29228/JOHSE.16
AMA Aktaş V, Durak Ş, Aksoyer B, Gürol A, Ergen HA, Zeybek ŞÜ. Peroksizom Proliferatör ile Aktive Edilen Reseptör-γ ve İntestinal Mikrobiyotanın Obezite Üzerine Terapötik Etkisi. JOHSE. March 2022;6(1):17-22. doi:10.29228/JOHSE.16
Chicago Aktaş, Vedat, Şermin Durak, Büşra Aksoyer, Ali Gürol, Hayriye Arzu Ergen, and Şakir Ümit Zeybek. “Peroksizom Proliferatör Ile Aktive Edilen Reseptör-γ Ve İntestinal Mikrobiyotanın Obezite Üzerine Terapötik Etkisi”. Sağlık Hizmetleri Ve Eğitimi Dergisi 6, no. 1 (March 2022): 17-22. https://doi.org/10.29228/JOHSE.16.
EndNote Aktaş V, Durak Ş, Aksoyer B, Gürol A, Ergen HA, Zeybek ŞÜ (March 1, 2022) Peroksizom Proliferatör ile Aktive Edilen Reseptör-γ ve İntestinal Mikrobiyotanın Obezite Üzerine Terapötik Etkisi. Sağlık Hizmetleri ve Eğitimi Dergisi 6 1 17–22.
IEEE V. Aktaş, Ş. Durak, B. Aksoyer, A. Gürol, H. A. Ergen, and Ş. Ü. Zeybek, “Peroksizom Proliferatör ile Aktive Edilen Reseptör-γ ve İntestinal Mikrobiyotanın Obezite Üzerine Terapötik Etkisi”, JOHSE, vol. 6, no. 1, pp. 17–22, 2022, doi: 10.29228/JOHSE.16.
ISNAD Aktaş, Vedat et al. “Peroksizom Proliferatör Ile Aktive Edilen Reseptör-γ Ve İntestinal Mikrobiyotanın Obezite Üzerine Terapötik Etkisi”. Sağlık Hizmetleri ve Eğitimi Dergisi 6/1 (March 2022), 17-22. https://doi.org/10.29228/JOHSE.16.
JAMA Aktaş V, Durak Ş, Aksoyer B, Gürol A, Ergen HA, Zeybek ŞÜ. Peroksizom Proliferatör ile Aktive Edilen Reseptör-γ ve İntestinal Mikrobiyotanın Obezite Üzerine Terapötik Etkisi. JOHSE. 2022;6:17–22.
MLA Aktaş, Vedat et al. “Peroksizom Proliferatör Ile Aktive Edilen Reseptör-γ Ve İntestinal Mikrobiyotanın Obezite Üzerine Terapötik Etkisi”. Sağlık Hizmetleri Ve Eğitimi Dergisi, vol. 6, no. 1, 2022, pp. 17-22, doi:10.29228/JOHSE.16.
Vancouver Aktaş V, Durak Ş, Aksoyer B, Gürol A, Ergen HA, Zeybek ŞÜ. Peroksizom Proliferatör ile Aktive Edilen Reseptör-γ ve İntestinal Mikrobiyotanın Obezite Üzerine Terapötik Etkisi. JOHSE. 2022;6(1):17-22.