Evaluation Of Workload, Emotional Exhaustion Levels And Professional Satisfaction of Physicians: The Case Of Konya

Year 2020, Volume: 6 Issue: 11, 11 - 21, 27.10.2020

Şeyma Kahveci Yunus Emre Öztürk Hilal Akman Dömbekci

Abstract

The aim of this study was to evaluate the workload,
emotional exhaustion levels and professional satisfaction of physicians. The
data were collected through the online questionnaire filled out by 356
physician participants using the convenience sampling method. While 51.1% of
the physicians participating in the study were female, 68.0% of them were
married, 61.8% of them aged between 24 and 34 years, and 72.8% of them had a
working year of 1-10 years. There was no significant
difference between workload, emotional exhaustion and professional satisfaction
averages and gender and marital status. A significant difference was found
between working year and the average workload. It appeared that there was a
moderate, positive and statistically significant relationship between the
workload and emotional exhaustion. In conclusion, an attempt to evaluate the
workload, emotional exhaustion levels and professional satisfaction of
physicians was made in the study. According to the results obtained in the study, it was observed that the
physicians working between 1 and 10 years had higher level of workload compared
to physicians with a working year of 11 years and more. According to another result which is
parallel with the literature, a moderate, positive and statistically
significant relationship was found between the workload and emotional exhaustion.
It was determined that the physicians in the 35-45 age group had higher levels
of workload, had more emotional exhaustion and had more professional
satisfaction compared to the physicians in the other age group. 

Keywords

Workload, emotional exhaustion, professional satisfaction, physician

References

• Altunışık R, Çoşkun R ve Yıldırım E (2017). Araştırma Yöntemleri. 9. Baskı, Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
• Balcıoğlu İ, Memetali S ve Bozant R (2008). Tükenmişlik Sendromu. Dirim Tıp Gazetesi, 83:99-104.
• Bolat O.İ (2011). İş Yükü, İş Kontrolü ve Tükenmişlik İlişkisi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler dergisi, 25(2): 87-101.
• Cordes C.L and T.W Dougherty. (1993). A Review and Integration of Research on Job Burnout, Academy of Management Review, 18(4): 621-656.
• Çan E, Topbaş M, Yavuzyılmaz A, Çan G ve Özgün Ş (2006). Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesindeki Araştırma Görevlisi Hekimlerin Tükenmişlik Sendromu ile İş doyumu Düzeyleri ve İlişkili Faktörler. O.M.Ü. Tıp Dergisi, 23(1): 17-24.
• Çapri B (2006). Tükenmişlik Ölçeğinin Türkçe Uyarlaması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1): 62-77.
• Çelik M ve Çıra A (2013). Örgütsel Vatandaşlık Davranışının İş Performansı ve İşten Ayrılma Niyeti Üzerine etkisinde Asırı İş Yükünün Aracılık Rolü. Ege Akademik Bakış, 13(1): 11-20.
• Demir A, Ulusoy M ve Ulusoy M.F (2003). Investigation of Factors Influencing Burnout Levels in the Professionals and Private Lives of Nurses. International Journal of Nursing Studies,40: 807-827.
• Demiral Y, Ünal B, Kılıç B, Soysal A, Bilgin A.C, Uçku R ve Theorell T (2007). İş Stresi Ölçeğinin İzmir Konak Belediyesi’nde Çalışan Erkek İşçilerde Geçerlik ve Güvenirliliğinin İncelenmesi. Toplum Hekimliği Bülteni, 26(1): 11-18.
• Dikmetaş E, Top M ve Ergin G (2011). Asistan hekimlerin Tükenmişlik ve Mobing Düzeylerinin İncelenmesi. Türk Psikyatri Dergisi, 22:1-15.Düzyürek S ve Ünlüoğlu G (1992). Hekimde Tükenmişlik Sendromu. Psikiyatri Bülteni, 1: 108-113.
• Ergin C, Bayraktar R ve Dağ I (1993). Doktor ve Hemşirelerde Tükenmişlik ve Maslach Tükenmişlik Ölçeğinin Uyarlanması. VII. Ulusal Psikoloji Kongresi Bilimsel Çalışmaları, VII. Ulusal Psikoloji Kongresi Düzenleme Kurulu ve Türk Psikologlar Derneği Yayını; 143- 160.
• Erol A, Sarıçiçek A ve Gülseren Ş (2007). Asistan Hekimlerde Tükenmişlik: İş Doyumu ve Depresyonla İlişkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 8: 241-247.
• Ersoy F, Yıldırım C ve Edirne T (2001). Tükenmişlik Sendromu. Sürekli Tıp Dergisi, 10(2): 46-47.
• Freudenberger H.J (1994). Staff Burn-Out, Journal of Social Issues, 30(1): 159-65.
• Gül A.İ, Keskin D ve Bozkurt G (2014). Tükenmişlik Sendormu ile Otomatik Düşünceler Arasındaki İlişki. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 15: 93-98.
• Leiter M, S Gascon ve B Martinez Jarreta (2010) Making Sense of Work Life: A Structural Model of Burnout, Journal of Applied Social Psychology, 40(1): 57-75.
• Lourel M, Abdellaoui S, Chevaleyre S, Paltrier M ve Gana K (2008). Relationships Between Psychological Job Demands, Job Control and Burnout among Firefighters, North American Journal of Psychology, 10(3): 489-496.
• Maslach C ve Jackson S.E (1981). The Measurement of Experienced Burnout. Journal of Occupational Behavior, 2: 99-113.
• Maslach C, Schaufeli W.B ve Leiter M.P (2001). Jop Burnout. Annual Review Psychology, 52: 397-422.
• Öztürk A, Tolga Y, Şenol V ve Günay O (2007). Kayseri İlinde Görev Yapan Sağlık İdarecilerinin Tükenmişlik Düzeylerinin Değerlendirilmesi. Erciyes Tıp Dergisi, 30(2): 92-99.
• Öztürk G, Çetin M, Yıldıran N, Türk Y.Z ve Fedai T (2012). Hekimlerde Tükenmişlik ve İş Doyumu Düzeyleri. Gülhane Askeri Tıp Akademisi, 6(4): 239-245.
• Sayıl I, Haran S, Ölmez Ş ve Özgüven H.D (1998). Ankara Üniversitesi Hastanelerinde Çalışan Doktor ve hemşirelerin Tükenmişlik düzeyleri. Kriz Dergisi, 5(2): 71-77.
• Schmitz N, Neumann W ve Operrmann R (2000). Stres, Burnout and Locus of Control in German Nurses. International Journal of Nursing Studies, 37: 95-99.
• Schweitzer B (1994). Stress and Burnout in Junior Doctors. S Afr Med J, 84: 352-354.
• Shepherd C.D, Tashchian A ve Ridnour E (2011). An Investigating of The Job Burnout Syndrome in Personal Selling, Journal of Personal Selling Sales Management, 31(4): 397-409.
• Shirom A, Cooper C.L ve Robertson I (1989) Burnout in work organizations. International Review of Industrial-Organizational Psychology, 25-48.
• Sünter A.T, Canbaz S, Dabak Ş, Öz H ve Pekşen Y (2006). Pratisyen Hekimlerde Tükenmişlik, İşe Bağlı Gerginlik ve İş Doyumu Düzeyleri. Genel Tıp Dergisi, 16(1): 9-14.
• Tayfur Ö ve Arslan M (2012). Algılanan İş Yükünün Tükenmişlik Üzerine Etkisi: İş-Aile Çatışmasının Aracılık rolü. H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30(1): 147-172.
• Ünal S, Karlıdağ R ve Yoloğlu S (2001). Hekimlerde Tükenmişlik ve İş Doyumu Düzeylerinin Yaşam Doyumu Düzeyleri ile İlişkisi. Klinik Psikiyatri, 4, 113-118.
• Yüksel S (2013). Muhasebecilerde Duygusal Tükenmenin Mesleki Memnuniyet ve Meslekten Ayrılma Niyeti Üzerine Etkisi, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Gebze: Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü, Sosyal Bilimler Enstitüsü.