Rol Kartlarının Konuşma Eğitimindeki Başarı ve Tutum Üzerine Etkisi

Yıl 2011, Cilt: 2 Sayı: 2, 23 - 38, 01.12.2011

Sedat Maden

Öz

Bu çalışmada, drama tekniklerinden rol kartları ile geleneksel öğretim yönteminin konuşma becerisi kazandırmaya yönelik akademik başarı ve Türkçe dersine yönelik tutum üzerindeki etkisini tespit etmek amaçlanmaktadır. Çalışma grubu, 2009–2010 akademik yılında Trabzon il merkezindeki bir ilköğretim okulunun 8. sınıflarında öğrenim gören 54 öğrenciden oluşmaktadır. Öğrencilere ait bilgiler (cinsiyet, yaş, daha önceki başarı notu) kişisel bilgi formu ile toplanmıştır. Kişisel bilgi formları ile ulaşılan daha önceki başarı notlarına ve ön test verilerine göre çalışma grubu; bir grup kontrol (n=29), diğeri ise deney (n=25) grubu olarak rastgele ayrılmıştır. Grupların konuşma becerisine ait veriler gözlem formu ile derse yönelik tutumlar ise tutum ölçeği ile toplanmış, sonuçları SPSS programı aracılığıyla, non-parametrik testler kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda, drama yöntemi olarak rol kartlarının konuşma becerisi başarısı ve derse yönelik tutum üzerine geleneksel öğretime göre daha etkili olduğu görülmüştür. Buna ek olarak kontrol grubundaki öğrencilerin konuşma becerisi başarısında ve derse yönelik tutumları üzerine uygulanan yöntemin etkili olduğu ancak deney grubundaki öğrencilere göre daha düşük bir artış olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Konuşma, Drama, Rol Kartları, Geleneksel Öğretim, Başarı, Tutum.

The Effects of Role Cards as Drama Technique on Success and Attitude in Teaching of Speaking Ability

Öz

This study has aimed to determine the effects of role cards as drama technique and conventional learning method on academic success devoted to gain speaking ability and the attitude devoted to Turkish lesson. Working group consists of 54 students attended to 8th grade of a primary school in Trabzon in academic year of 2009-2010. Information about students (gender, age, previous grades) has been collected by personal information form. According to pre-test date and previous grades reached from personal information form, the working group has been randomly separated two groups: control group (n=29) and experimental group (n=25). Data on speaking ability of groups and attitudes devoted to lesson have been collected by observation form and attitude scale, respectively. Data were analyzed by using nonparametric tests in SPSS. As a result, role cards as drama technique has been more effective than conventional learning method on speaking ability success and the attitude devoted to the lesson. Additionally, the method applied to the students in control group has been effective on speaking ability success and the attitude devoted to the lesson, however it has been seen lower increase compared to the students in experimental group.

Anahtar Kelimeler

Speaking, Drama, Role Cards, Conventional Learning, Success, Attitude.

Kaynakça

• Akar, R. (2000). Temel eğitimin ikinci aşamasında drama yöntemi ile Türkçe öğretimi: Dorothy Heatcote’n uzman rolü yaklaşımı, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Adana.
• Baldwin, P. and Fleming K. (2003). Teaching Literacy Through Drama Creative Approaches, London: Routledge Falmer.
• Baykent, D. (2002). Fen bilimleri eğitiminde öğrenci motivasyonunu artırma yoluyla karakter eğitimine geçiş süreçleri, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Bıyık, D. (2001). İlköğretim okulları hayat bilgisi dersinde kullanılan dramatizasyon yönteminin etkililiği, Gazi Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Champley, J. L. (2005). An analysis of reading materials and strategies used by older adult. Unpublished doctoral dissertation, Kansas: Wichita State University.
• Crumpler, T. and Jasinski S. (2002). Writing with their whole being: a cross study analysis of children’s writing from classroom using process. Research in Drama Education, 7(1), 61-79.
• Demirel, Ö. (2000). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme, Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Denzin, N. K. and Lincoln, Y. S. (1996). Introduction: Entering the field of qualitative research, Strategies of qualitative inquiry. London: Sage Publications.
• Early, T. (2003). A lead role for drama. Times Educational Supplement, 4: 5- 14.
• Farris, J.P. and Parke J. (1993). To be or not to be: What Students Think about Drama. The Clearing House, 66 (4): 231-234.
• Galton, M. and Williamson, J. (1992) Group Work in the Primary School, London: Routledge Publications.
• Gürol, A. (2003). Okulöncesi Öğretmenleri İle Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının Eğitimde Dramaya İlişkin Kendilerini Yeterli Bulma Düzeylerinin Belirlenmesi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 13(2): 147-165.
• Güzel, H.E. (2001) İlköğretim 6. sınıf fen bilgisi dersinde dramatizasyon yönteminin başarıya etkisi, Marmara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Hamilton, J. and Mcleod, A. (1993). Drama in the Languages Classroom, London: Covent Garden Centre for Information on Language Teaching and Research.
• Harrison, L. (1999). Drama Curriculum Bank Key Stage Scottish Levels C- E. U.K.: Scholalastic Ltd.
• Hatipoğlu, Y.Y. (2006). İlköğretim 5. sınıf matematik ders konularının öğretiminde drama yönteminin öğrenci başarısına etkisi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Hughes, J. (2000). Drama as a learning medium: researching poetry. The Primary Educator, 6(3): 19-24.
• Karakaya, N. (2007) İlköğretimde Drama ve Örnek Bir Uygulama, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27(1): 103-139.
• Kavcar, C., Oğuzkan, F. ve Sever, S. (2004). Türkçe Öğretimi, Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri İçin, Ankara: Engin Yayınevi.
• Keer, H.V. and Verhaeghe J.P. (2005) Effects of explicit reading strategies instruction and peer tutoring on second and fifth graders’ reading comrehension and self-efficiency perception. The Journal of Experimental Education,73: 291-329.
• Kırmızı Susar, F. (2008). Türkçe Öğretiminde Yaratıcı Drama Yönteminin Tutum ve Okuduğunu Anlama Stratejileri Üzerindeki Etkisi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (1): 23.
• Landy R. J. (1982). Handbook of Educational Drama And Theatre. Santa Barbara: Greenwood Press.
• Maley, A. and Duff, A. (1994). Teaching Modern Languages, “Drama Techniques in Language Teaching”, London: Routledge Publications.
• McGregor L. (1976). Developments in Drama Teaching, London: Open Books.
• MEB (2006). Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu, Ankara: MEB Yayınları.
• Morgan, N. and Saxton, J. (1987) Teaching Drama. A Mind of Many Wonders. London: Hutchinson Publication.
• Nacar, N.M. (2005). İlköğretim İngilizce yedinci sınıf öğrencilerinin İngilizce dersinde kullandıkları öğrenme stratejileri nelerdir?, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Dönem Projesi, İzmir.
• Nixon, J. (1987). Teaching Drama. A Teaching Skills Workbook (Focus on Education), London: McMillan Education.
• O’Neill, C. and Lambert, A. (1995). Drama structures: A practical handbook for teachers. London: Hutchinson Publication.
• Prendiville, F. and Toye, N. (2003). Drama and Traditional Story for the Early Years, London & NewYork: Routledge, Taylor & Francis Group.
• Ronke, A. (2005). Drama and theater as a method for foreign language teaching and learning in higher education in the United States, Doktorin der Philosophie, Universität Berlin.
• Sağırlı, H. (2001). İlköğretim 6. Sınıf Fen Bilgisi Dersinde Dramatizasyon Yönteminin Başarıya Etkisi, Marmara Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Sağırlı, H.E. ve Gürdal, A. (2002). Fen Bilgisi Dersinde Drama Tekniğinin Örgenci Tutumuna Etkisi. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Ankara.
• Saraç, C. (2006). Sözlü İletişim Becerileri Açısından Türk Dili ve Edebiyatı Eğitimi, Milli Eğitim Dergisi, s. 169.
• Sillars, S. (1997). İletişim (Çev. Nüzhet Akın). İstanbul: MEB Yayınları.
• Somers, J. (1998) Çağdaş Drama Derneği Atölye Notları, Ankara: Çağdaş Drama Derneği.