Investigation of Violence Items in Cartoon Films

Year 2019, Volume: 10 Issue: 1, 57 - 75, 30.04.2019

Neriman Aral Gül Kadan

Abstract

The aim of the study is to
determine the most watched cartoons in early childhood and determination of
violence items in these cartoons. Cankiri Provincial Directorate of National
Education in kindergartens that are connected to the research conducted with
children who are studying qualitative research method was used. To determine
the most watched children’s cartoons, given their expert opinion on the final
shape of “Semi-Structured Interview Form” was used. After the cartoons watched
by the children were identified, a “Content Analysis Form” consisting of
categories and subcategories was used to determine the violence items contained
in cartoons. The validity of the external controller of the study, compliance
was measured from the reliability encoders. As a result of the research, it was
determined that the most watched cartoons of the children are “Keloğlan,Pepee,
Ege and Gaga, Niloya, İstanbul Muhafızları”. For the “Keloğlan” cartoon, which
is the most watched cartoon, fifteen of them were selected by random sampling
method from the section “Keloğlan Odama Saklandı” which was published as last
season January 2015- January 2018, and the analyzes were completed in
accordance with the “Content Analysis Form”. It was determined that items for
physical violence (n=17) were included in the “Keloğlan” cartoons as s result
of the analysis, followed by items for emotional (n=12) and economic (n=2)
violence respectively. Based on the results obtained from the research, it can
be suggested that efforts should be made not to have violence items in
cartoons, and that the whole society, especially parents, should show the
necessary sensitivity to this issue.

Keywords

Violence, Early childhood period, Cartoon, Physical violence, Emotional violence, Economic violence

Çizgi Filmlerde Yer Alan Şiddet Öğelerinin İncelenmesi

Abstract

Araştırmada,
erken çocukluk döneminde en çok izlenen çizgi filmlerin ve bu çizgi filmlerdeki
şiddet öğelerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çankırı İl Milli Eğitim
Müdürlüğü’ne bağlı olan bağımsız anaokullarında eğitim gören çocuklarla yapılan
araştırmada, nitel araştırma desenlerinden durum çalışması yöntemi
kullanılmıştır. Çocukların en çok izledikleri çizgi filmleri belirlemek için
uzman görüşü alınarak son şekli verilen “Yarı Yapılandırılmış Görüşme Formu”
kullanılmıştır. Çocukların izledikleri çizgi filmler belirlendikten sonra,
çizgi filmlerde yer alan şiddet öğelerini belirlemek için kategori ve alt
kategorilerden oluşan ve uzman görüşüyle son şekli verilen “İçerik Analiz
Formu” kullanılmıştır. Araştırmanın geçerliliği dış denetleyici, güvenirliği
ise kodlayıcılar arası uyumla ölçülmüştür. Araştırma sonucunda, çocukların en
çok izledikleri çizgi filmlerin sırasıyla “Keloğlan, Pepee, Ege ile Gaga,
Niloya, İstanbul Muhafızları” olduğu belirlenmiştir. En çok izlenilen çizgi
film olarak belirlenen “Keloğlan” çizgi filmi için 2015 Ocak- 2018 Ocak yılları
arasında son sezon olarak yayınlanan “Keloğlan Odama Saklandı” bölümünden on
beş tanesi rastgele örnekleme yöntemi ile seçilmiş ve “İçerik Analiz Formu”
doğrultusunda analizler tamamlanmıştır. Yapılan analiz sonucunda “Keloğlan”
çizgi filminde en fazla fiziksel şiddete yönelik öğelere (n=17) yer verildiği
ve bunu sırasıyla duygusal (n=12) ve ekonomik (n=2) şiddete yönelik öğelerin
izlediği belirlenmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlara dayanarak, çizgi filmlerde
şiddet öğelerinin olmaması yönünde çaba gösterilmesi, başta ebeveynler olmak
üzere tüm toplumun bu konuda gereken hassasiyeti göstermeleri önerilebilir.

Keywords

Şiddet, Erken çocukluk dönemi, Çizgi film, Fiziksel şiddet, Duygusal şiddet

References

• Aral, N., Kandır, A. & Can-Yaşar, M. (2002). Okul öncesi eğitimde okul öncesi eğitim programı. İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
• Aral, N., Özdoğan-Özbal, E., Gürsoy, F., Çetin-Sultanoğlu, S., Aydos, S., Tosun, S., Karaarslan, T. & Kadan, G. (2016). Poverty definitions through children’s eyes. Journal of Current Researches on Health Sector, 6(1), 39-50.
• Atik, A. & Ebren, Ö. (2015). Çizgi filmlerde sempatik şiddet olgusu TRT çocuk televizyonu örneği. Atatürk İletişim Dergisi, 8, 99-114.
• Banchanhottakit, P.,Duangsong, R., Muangsom, N., Kamsong, T. & Phanguwan, K. (2015). Effectiveness of brain-based learning and animated cartoons for enhancing healty habits among school children in Khankaen, Thailand., Asia-Pacific Journal of Public Health, 27(2), 2028-2039.
• Baş, M.,Molu, B., Tuna, H.İ. & Baş, İ. (2017). Göç eden ailelerin sosyokültürel ve ekonomik değişiminin kadın ve çocuk yaşamına etkisi. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(3), 1680-1693.
• Blumberg, F.C.,Bierwith, K.P. & Schwartz, A.J. (2008). Does cartoon violence beget aggressive behavior in real life? An opposing view. Early Childhood Educational Journal, 36, 101-104.
• Browne, K.D. & Hamilton- Giachritsis, C. (2005). The influence of violent media on children and adolescents: A public health aprroach. The Lancet, 365, 702-710.
• Carr, M.B. & Lutjemmeier, J.A. (2005). The relation of facial effect recognition and empathy to delinquency in youth offenders. Adolescence, 40(159), 601-619.
• Cesur, S. & Paker, O. (2007). Televizyon ve çocuk: Çocukların televizyon programlarına ilişkin tercihleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6, 107-108.
• Ching, H.,Daffern, M. & Thomas, S. (2017). A comparison of offending trajectories in violent youth according to violence type. Criminal Behavior and Mental Health, 27, 8-14.
• Creswell, J.W. (2017). Araştırma deseni. S.B. Demir (Çev.). Ankara: Eğiten Kitap.
• Dalocosta, K.,Kamariotaki-Paparrigopoulou, M., Palyvas, J.A. & Spyrellis, N. (2009). Multimedia application with animated cartoons for teaching science in elementary education. Computers & Education, 52(4), 741-748.
• Durmuşoğlu-Saltalı, N. (2015). Aile refahı ve koruma. Ankara: Eğiten Kitap.
• Ertürk, Y.D. & Gül, A.A. (2006). Çocuğunuzu televizyona teslim etmeyin: Medya okuryazarı olun. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Fan, J. & Zhang, L. (2014). The role of perceived parenting styles in thinking styles. Learning and Individual Differences, 32, 204-211.
• Fazlıoğlu, Y. (2017). Sosyal gelişim. N. Aral & T. Duman (Ed.)Eğitim Psikolojisi. (s. 154-172). Ankara: Pegem Akademi.
• Georgiadis, A.,Benny, L., Duc-Thuc, L., Galab, S., Reddy, P. & Woldehanna, T. (2017). Growth recovery and faltering through early adolescence in low and middle income countries: determinants and implications for cognitive development. Social Science & Medicine, 179, 81-90.
• Habib, K. & Solimon, T. (2015). Cartoons’ effect in changing children mental response and behavior. Journal of Social Sciences, 2015(3), 248-264.
• Harcar, T., Çakır, Ö., Sürgevil, O. & Budak, G. (2008). Kadına yönelik şiddet ve türkiye’de kadına yönelik şiddetin durumu. Toplum ve Demokrasi, 2(4), 51-70.
• Huang, F. & Myoung-Joe, L. (2010). Dynamic treatment effect analysis of TV effects on child cognitive development. Journal of Applied Econometrics, 25, 392-419.
• İşsever, M.S. (2008). Çizgi filmlerdeki şiddetin ilkokul öğrencileri ile ilişkisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Beykent Üniversitesi, İstanbul.
• İvrendi, A. & Özdemir, A.A. (2010). Mothers’ evaluation of cartoons’ influence on early childhood children. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 2(2), 2561-2566.
• Kaminer, D.,Hardy, A., Heath, K., Masdell, J. & Bawa, U. (2013). Gender patterns in the contribution of different types of violence to posttraumatic stress symptoms among South African Urban youth. Child Abuse Neglect, 37, 320-330.
• Kidanto, H.L.,MGoya, A.H. & Essen, B. (2017). Intimate partner violence among HIV infected and uninfected pregnant women delivering at a national hospital in Tanzania: Using a Modified Screening Tool. Tanzania Journal of Health Research, 19(3), 1-9.
• Kirsh, S.J. (2006). Cartoon violence and aggression in youth. Aggression and Violent Behavior, 11, 547-557.
• Kyu, N. & Karai, A. (2005) .Prevalance, antecedent causes and consequences of domestic violence in Myanmar. Asian Journal of Social Psychology, 8, 244-271.
• Morgan, T. C. (1981). Psikolojiye giriş. H. Arıcı, İ. Savaşır & O. İmamoğlu (Çev.) Ankara: Hacettepe Yayınları.
• Mukherjee, S.B.,Gupa, Y. & Aneja, S. (2014). Study of television viewing habits in children. The Indian Journal of Pediatrics, 81(11), 1221-1224.
• Oruç, C., Tecim, E. & Özyürek, H. (2011). Okul öncesi dönem çocuğunun kişilik gelişiminde rol-modellik ve çizgi filmler. EKEV Akademi Dergisi, 15(48), 303-319.
• Özen, Ö. & Kartelli, F. (2017). Türkiye’de yayın yapan çocuk kanallarında yayınlanan çizgi filmlerdeki şiddet olgusunun analizi. Marmara İletişim Dergisi, 27, 81-93.
• Özerkmen, N. (2012). Toplumsal bir olgu olarak şiddet. Akademik Bakış Dergisi, 28, 1-19.
• Rashid, A. (2015). Impact of television cartoon channels on children in India. Journal of Indian Research, 3(2), 64-72.
• Schaik, J.E. & Hunnius, S. (2016). Little chameleons. the development of social mimicry during early childhood. Journal of Experimental Child Psychology, 147, 71-81.
• Senemoğlu, N. (2013). Gelişim, öğrenme ve öğretim: Kuramdan uygulamaya. Ankara: Yargı Yayınevi.
• Sümer, N., Gündoğdu-Aktürk, E.& Helvacı, E. (2010). Anne-baba tutum ve davranışlarının psikolojik etkileri: Türkiye’de yapılan çalışmalara toplu bakış. Türk Psikoloji Yazıları, 13(25), 42-59.
• Tomlinson, M.,Jordans, M., MacMillan, H., Betancourt, T., Hunt, X. & Mikton, C. (2017). Research priority setting for integrated early child development and violence prevention (ECD+) in low and middle income countries. An expert opinion exercise. Child Abuse & Neglect, 72, 131-139.
• Tunçeli, H.İ. & Zembat, R. (2017). Erken çocukluk döneminde gelişimin değerlendirilmesi ve önemi. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 3(3), 1-12.
• Wiedeman, A.M., Black, J.A., Dolle, A.L., Finney, E.J. & Coker, K.L. (2015). Factors influencing the impact of aggressive and violent media on children and adolescents. Agrression and Violent Behavior, 25, 191-198.
• Wolfe, D.A.,Crooks, C.V., Lee, V., McIntyre- Smith, A. & Jaffe, P.G. (2003). The effects of children’s exposure to domestic violence: A meta analysis and critique. Clinical Child and Family Psychology Review, 6(3), 171-187.
• Yağlı, A. (2013). Çocuğun eğitiminde ve sosyal gelişiminde çizgi filmlerin rolü: Caillou ve Pepee örneği.International Periodical for the Languages. Literature and History of Turkish or Turkic, 8(10), 707-719.
• Yaşar, M. & Paksoy, İ. (2011). Çizgi filmlerdeki saldırgan içerikli görüntülerin, çocukların serbest oyunları arasındaki saldırganlık düzeylerine etkisi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(2), 279-298.
• Yavuzer, H. (1988). Çocuk ve suç. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Yavuzer, H. (2006). Çocuk eğitimi el kitabı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Yavuzer, H. (2011). Anne-baba ve çocuk. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Yıldız, C. (2016). 3-6 yaş çocuklarının tercih ettikleri çizgi filmlerdeki şiddet içeriklerinin analizi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(2), 698-716.
• Yurtsever- Kılıçgün, M. (2015). An examination on the quality of the cartoons that children aged 3-6 years preffered to watch: The cartoon I like most. Educational Research and Reviews, 10(10), 1415-1423.
• Zhang, Y.A. (2012). Developing animated cartoons for economic teaching. Journal of University Teaching& Learning Practice, 9(2), 1-13.
• Zweig, J.M.,Yahner, J., Dank, M. & Lachman, P. (2016). Do substance use, psychosocial adjustment and sexual experiences vary for dating violence victims based on type of violent relationships? journal of School Health, 86(12), 882-887.