ORTAOKUL ÖĞRENCİLERİN ÖYKÜYE YÖNELİK TUTUMLARI

Year 2020, Volume: 11 Issue: 1, 268 - 287, 30.04.2020

Ahmet İhsan Kaya , Recep Bindak

Abstract

Yaşamın gerçekleri, edebiyatın estetik
anlayışını temel alan öykü / hikâye aracılığıyla okuyucuya daha yaygın ve
etkili bir şekilde aktarılır. Bu yönüyle öykü eğitim sürecinde en çok yararlanan
edebi türlerden biri olarak yerini almıştır. Okuyucu düzeyi dikkate alınarak
yazılan öyküler bireyi zihinsel, duyusal ve toplumsal açıdan olumlu yönlerde
etkiler. Öykünün niteliği yanında okuyucu kitlenin bu türe karşı tutumunun da
bilinmesi önemlidir. Bu açıdan bu çalışmada ortaokul öğrencilerinin öyküye
yönelik tutumları belirlenmeye çalışılmıştır. Çalışmada Likert tipi öykü tutum
ölçeği geliştirilmiş ve ortaokul öğrencilerinin öyküye yönelik tutumları bazı
kişisel değişkenlerine göre incelenmiştir. Güvenirlik geçerliğe ilişkin
bulgular öykü tutum ölçeğinin 12 madde ve 2 boyuttan oluştuğunu, iç tutarlık
katsayının 0,82 olduğunu ortaya koyuştur.

Keywords

Öykü, Öykü; Öykü tutum ölçeği, Ortaokul öğrencileri

References

• Bayram, N. (2013). Yapısal eşitlik modellemesine giriş AMOS uygulamaları (2.Baskı). Bursa: Ezgi Kitabevi.
• Başaran, M., ve Akyol, H. (2009). Okuduğunu anlama ve metne karşı geliştirilen tutum üzerinde metnin bilgi verici veya hikaye edici olmasının etkisi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 11-23.
• Büyüköztürk, Ş. (2004). Veri analizi el kitabı (22.Baskı). Ankara: Pegem A Akademi.
• Çetişli, İ. (2004). Metin Tahlillerine Giriş 2. Akçağ Yayınları, Ankara.
• Demircioglu, H., Demircioglu, G., ve Ayas, A. (2006). Hikâyeler ve kimya öğretim. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 110-119.
• Dündar, L.B. (2007). Edebiyat sosyolojisi açısından Türk öykücülüğü. Doktora tezi, Bilkent Üniversitesi, Ankara.
• Kaplan, M. (2002). Hikâye Tahlilleri. Dergâh Yayınları, İstanbul.
• Kara, M. (2011). Dramayla öykü oluşturma yönteminin Türkçe dersi ikinci kademe öğrencilerinin tutumlarına etkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(16), 239 – 253.
• Nas, R. (2002). Örneklerle çocuk edebiyatı. Bursa: Ezgi Kitabevi Yayınları
• Nuhoğlu, M.M. (2007). Çocuk edebiyatı türleri. Yüce K., Nuhoğlu M.M.(Editörler). Çocuk Edebiyatı. İstanbul: Lisans
• Özcan, M. (2011).Yabancı dil öğretiminde öykü kullanımı. Education Sciences, 6 (3), 2133 – 2147
• Özdenören, R. (1997). Ruhun Malzemeleri. İz yayınları, İstanbul.
• Özen, N.E., ve Duran, E. (2017). Dijital öyküler ve Türkçe eğitiminde kullanımı. Avrasya Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi, 1(1) 76 – 105.
• Tatlı, Z., ve Arzugül Aksoy, D . (2017). Yabancı dil konuşma eğitiminde dijital öykü kullanımı. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 45 (45), 137-152.
• Yalçın, A., ve Aytaş, G. (2005). Çocuk Edebiyatı. Akçağ Yayınları, Ankara.
• Yılmaz, A. (2019). İlkokul 4. sınıf öğrencilerinin hikâye yazma becerilerinin değerlendirilmesi. YL tezi, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Uşak.