Effect of Different Feeding Methods on Live Weight and Live Weight Gain in Turkeys

Year 2016, Volume: 6 Issue: 2, 151 - 156, 30.06.2016

Hakan İnci , Bünyamin Söğüt Tugay Ayşan Şenol Çelik Tugay Şengül

Abstract

In this study, to determine the effects of feeding method on body weight and body weight gain of the
turkeys reared under different conditions was subjected. The turkeys were fed by commercial feed, 50 % forage and
feed on pasture for 18 weeks. At the end of the fattening period, average live weight of commercial, 50 % forage and
feed on pasture were found as 10714 ± 282, 9260 ± 186 and 7652 ± 164 g, respectively, and the differences among
the means were signifcant (P<0.01). The mean differences of live weight and live weight gain at the frst 6 weeks
were not signifcant for feeding methods (P>0.05). Differences in live weight were found statistically signifcant
between groups (P<0.01). Differences in live weight were found statistically signifcant among all feeding methods
at 10-18 week old turkey (P<0.01). Mean differences in live weight gain were found signifcant between forage
feed- fed on pasture in eighth, twelfth, fourteenth and eighteenth weeks (P<0.05; P<0.01). Differences in live
weight gain were found signifcant among all feeding methods in tenth week. The mean differences in live weight
gain were signifcant between forage fed and 50 %-fed on pasture in sixteenth week. As a result, different feeding
methods had signifcant effect on live weight and live weight gain at 8th week of age and thereafter.  

Keywords

Feeding method, live weight, Turkey

Farklı Besleme Yöntemlerinin Hindilerde Canlı Ağırlık ve Canlı Ağırlık Artışına Olan Etkilerinin Belirlenmesi

Abstract

Bu çalışmada, değişik şartlarda yetiştirilen hindilerin canlı ağırlık ve canlı ağırlık artışı üzerinde besleme
yöntemlerinin etkisinin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Denemede hindiler kesif yemle besleme, diğerleri de % 50
kesif yemle besleme ve merada besleme olmak üzere üç gruba ayrılmış ve 18 hafta süreyle de besiye alınmıştır.
Besi dönemi sonunda canlı ağırlık ortalamaları yemle beslenen, % 50 yemle beslenen ve merada beslenen gruplar
için sırasıyla; 10714 ± 282, 9260 ± 186 ve 7652 ± 164 g olarak elde edilmiş; ortalamalar arası farklılıklar da
istatistiki olarak önemli bulunmuştur (P<0.01). Hindilerde ilk 6 haftada besleme yöntemlerine göre canlı ağırlık
ve canlı ağırlık artışlarında önemli farklılık olmamıştır (P>0.05). 8. haftadan itibaren besleme yöntemlerine göre
hem canlı ağırlıklarda hem de canlı ağırlık artışlarında istatistiki olarak önemli farklılık oluşmuştur (P<0.01).
Canlı ağırlık artışlarındaki farklılıklar 8., 12., 14. ve 18. haftalarda yemle beslenen-merada beslenen ve % 50
yemle beslenen-merada beslenen gruplar arasında; 10. haftada tüm besleme yöntemleri arasında ve 16. haftada %
50 yemle beslenen-merada beslenen gruplar arasında önemli bulunmuştur (P<0.05; P<0.01). Araştırma sonunda
besleme yöntemlerinin hindilerde canlı ağırlık ve canlı ağırlık artışına olan etkilerinin 8. haftadan itibaren önemli
etki yaptığı saptanmıştır  

Keywords

Canlı ağırlık, hindi, yemleme yöntemi

References

• Anonim, 2015. Kanatlı Yetiştiriciliği. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı. http://www.tarim.gov.tr/Konular/Hayvancilik/ Kanatli- Yetistiriciligi?Ziyaretci=Ciftci. (Erişim tarihi: 16 Mart, 2015).
• Ayaşan T, Okan F, Uluocak AN, Baylan M, 2000. Japon bıldırcınlarında kısıntılı yemleme uygulamalarının besi ve karkas özelliklerine etkileri. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 15(2): 89-94.
• Çelen MF, Testik A 1996. Işık ve ekipman renginin hindilerin performansına olan etkileri üzerine bir çalışma. Çiftlik Dergisi, 148: 71-80.
• Çetin M, Polat Ü, Ak İ, Yalçın A, 2001. Hindilerde sınırlı beslemenin serum metabolit, elektrolit düzeyleri ve canlı ağırlık üzerine etkileri. J Fac Vet Med., 20: 175-180
• FAO, 2013. Food and Agriculture Organization of the United States. http://faostat3.fao.org/download/Q/QA/E (Erişim tarihi: 16.Mart, 2015)
• Karaca O, Vanlı Y, Demirel M, Eratak S, Çetin M, Aydın A, 1991. Bronz ırkı hindilerin kapalı ve açık yetiştirme koşullarında gelişme ve karkas özellikleri üzerinde araştırmalar. Yüzüncü yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 1(2): 82-96.
• Larsen RJ, Marx ML, 2001. An Introduction to mathematical statistics and Its Applications. Prentice Hall International, Inc. Upper Saddle River, New Jersey, USA, 768 p.
• MacLeod MG, Savory CJ, McCorquodale CC, Boyd A, 1993. Effects of long term food restriction on energy expenditure and thermoregulation in broiler-breeder fowls (Gallus domesticus). Comparative Biochemistry and Physiology A, Comparative Physiology, 106:(2), 221-225.
• McGovern RR, Fedes JJ, Robinson FE, Hanson JA, 1994. Growth performance, carcass characteristics, and the incidence of the ascites in broiler in response to feed restriction and litter oiling, Poult. Sci., 78: (4): 522-528.
• Mendeş M, 2012. Uygulamalı Bilimler İçin İstatistik ve Araştırma Yöntemleri. Kriter Yayınevi, İstanbul. 644s.
• Montgomery DC, 2001. Design and analysis of experiments, Wiley, NY, 752 p.
• NRC, 1983. Underutilized resources as animal feedstuffs. National Academies Press, Washington D. C. USA, 253 p.
• Özer H, Özbey O, 2013. Beyaz ve Bronz Hindilerin (Meleagris gallopavo) entansif ve yarı entansif şartlarda bazı verim özelliklerinin karşılaştırılması: 1. Büyüme performansı. Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Veteriner Dergisi. 27 (2): 87–92.
• Özuğur AK, Karaman M, 2006. Big-6 Beyaz hindilerin uygun kesim yaşının belirlenmesi. KSÜ. Fen ve Mühendislik Dergisi, 9(1): 65-68.
• Öztürk D, Işık ŞS, 1999. Hindi palazlarında sınırlı yemlemenin büyütme dönemindeki performansa etkileri. Uluslararası Hayvancılık “99 Kongresi 21- 24 Eylül, İzmir.
• Şengül T, Yurtseven S, Polat T, 1999. Entansif ve yarı entansif koşullarda (özel olarak tesis edilmiş hindi meralarında) yetiştirilen bronz hindilerin besi performansları ve karkas özellikleri yönünden karşılaştırılması. Turk J Vet Anim Sci., 23: 489-493.
• Şengül T, Çetin M, 2002. Hindilerde kuluçkadan çıkış ağırlığı ve cinsiyetin besi performansı ve karkas verimine etkisi. Tavukçuluk Araştırma Dergisi, 4(1): 23-28.
• Taşdöner T, Özkan S, 1999. Hindilerde geciktirilmiş gelişme. Uluslararası Tavukçuluk Fuarı ve Konferansı Bildiriler Kitabı. VIV Poultry Yutav’99, 3-6 Haziran, İstanbul.
• TÜİK, 2014a. Hayvansal Üretim İstatistikleri, 2014. Türkiye İstatistik Kurumu Haber Bülteni, Sayı: 18851, Tarih: 13 Şubat 2015, Ankara.
• TÜİK, 2014b. Hayvancılık İstatistikleri. Kümes Hayvancılığı. http://tuikapp.tuik.gov.tr/hayvancilikapp/hayvancilik.zul (Erişim tarihi: 16.Mart, 2015).
• Türkoğlu M, Sarıca M, Eleroğlu H, 2005. Hindi yetiştiriciliği. Samsun: Otak Form-Ofset.
• Yıldırım, T. 2004. Hindi Sektörü Sektör Profl Araştırması. İstanbul Ticaret Odası.
• Yıldız N, Bircan H, 1991. Araştırma ve Deneme Metotları. Atatürk Üniversitesi Yayın No: 697, Ziraat Fakültesi Yayın No: 305, Ders Kitap Serisi No: 57, Erzurum.