Öğretmen Adaylarının Yazılı Anlatımlarındaki İmla Hataları

Year 2020, , 35 - 55, 25.04.2020

Ömer Kemiksiz

https://doi.org/10.31464/jlere.591822

Cited By: 7

Abstract

Yazılı anlatımda başarılı olmak,
ifade gücünün yanında imla ve noktalama gibi biçim özelliklerine dikkat etmeye
de bağlıdır. Bu araştırmanın amacı öğretmen adaylarının yazılı anlatımlarında
yaptıkları imla hatalarını tespit etmektir. 2018-2019 eğitim öğretim yılı güz
yarıyılında gerçekleştirilen çalışmanın katılımcılarını Bartın Üniversitesi
Eğitim Fakültesinin İlköğretim Matematik Öğretmenliği, Sosyal Bilgiler
Öğretmenliği ve Türkçe Öğretmenliği Programlarının 1. sınıfına kayıtlı 160
öğretmen adayı oluşturmuştur. Tarama modelindeki araştırmanın bulguları içerik
analizi ile elde edilmiştir. Araştırmanın bulgularına göre Türkçe Öğretmenliği
Programındaki katılımcıların diğer programlardaki katılımcılara göre; kız
öğrencilerin de erkek öğrencilere göre imla kurallarını uygulama konusunda daha
başarılı oldukları belirlenmiştir.  Öğretmen
adayları tarafından yapılan imla hataları bağlaçlar, ayırıcı işaretler, kelimeler,
harfler, ses olayları, ekler ve hecelere ayırma şeklinde yedi kategoriye
ayrılmıştır. Katılımcılar tarafından en fazla yapılan yanlışların bağlaçlar,
ayırıcı işaretler, kelimeler ve harfler kategorilerine ait olduğu görülmüştür.
Araştırmada ulaşılan sonuçlar tablo ve grafikler yardımıyla sunulmuştur. Öğretmen
adaylarının imla hatalarını gösteren cümle örneklerine bulgular kısmında yer
verilmiştir. 

Keywords

Yazma becerisi, yazılı anlatım, imla, öğretmen adayları

References

• Acar, Ü. (2011). Özel Servergazi Lisesinde 9. ve 11. sınıf öğrencilerinin noktalama işaretleri ve yazım kurallarını kullanma oranlarının kıyaslanması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
• Adalı, O. (2016). Anlamak ve anlatmak. İstanbul: Pan.
• Akar, M. ve Özber, M. (2018). İlkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin yazma öz yeterliklerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Avrasya Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi, 2(1), 75-89.
• Akbaba, R. S. ve Yalçın, S. K. (2016). 6. sınıf öğrencilerinin yazma becerilerinde görülen hataların sınıflandırılması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 5(3), 1320-1338.
• Akkaya, A. (2013). 6. sınıf öğrencilerinin yazım yanlışları sıklığı ve yazım yanlışlarının nedenlerine ilişkin öğretmen görüşleri. Turkish Studies, 8(4), 33-52.
• Akmugan, A. M. (2019). İlkokul 4. sınıf öğrencilerinin çalışma kitaplarında yaptıkları yazım ve noktalama hatalarının tespiti (Erzincan örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Erzincan Binali Yıldırım Üniversitesi, Erzincan.
• Aktaş, Ş. ve Güngüz, O. (2004). Yazılı ve sözlü anlatım-Kompozisyon sanatı. Ankara: Akçağ.
• Akyol, H. (2006). Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Kök.
• Alkan, Z. N. (2007). İlköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım hataları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
• Altun, H. O. (2010). Düzeltme işareti ve Türkçede yazıldığı gibi okunmayan kelimeler. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 43, 167-179.
• Arıcı, A. F. (2008). Üniversite öğrencilerinin yazılı anlatım hataları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2), 209-220.
• Arıcı, A. F. ve Ungan, S. (2008). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazılı anlatım çalışmalarının bazı yönlerden değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 317-328.
• Arıcı, A. F. ve Ungan, S. (2015). Yazılı anlatım el kitabı. Ankara: Pegem.
• Aşılıoğlu, B. ve Özkan, E. (2013). Ortaokul öğrencilerinin yazma kaygılarının bazı değişkenler açısından incelenmesi: Diyarbakır örneği. The Journal of Academic Social Science Studies, 6(6), 83-111.
• Avcı, E. (2006). İlköğretim 8.sınıf öğrencilerinin yaptıkları yazılı anlatım yanlışlarının incelenmesi (Muğla ili örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Aydın, İ., Dizman, A. ve Karaca, A. (2017). Üniversite birinci sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerinin çözümleyici puanlama yönergesine göre değerlendirilmesi. International Journal of Language Academy, 5(7), 131-151.
• Aydın-Yılmaz, Z. (2007). Sınıf öğretmenlerine Türkçe öğretimi. Ankara: Nobel.
• Aytan, T. ve Güney, N. (2015). Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarında karşılaşılan sorunlar (Yıldız Tömer örneklemi). International Journal of Languages’ Education and Teaching, 3(2), 275-288.
• Babayiğit, Ö. (2019). Ortaokul altıncı sınıf öğrencilerinin sözcük düzeyinde yazım yanlışlarının incelenmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 7(1), 94-114.
• Bağcı, H. (2010). Türkçe öğretmeni adaylarının yazılı anlatım yeterlilik düzeyleri. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 45-68.
• Bağcı, H. (2011). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin noktalama işaretleri ile yazım kurallarını uygulayabilme düzeyi. Turkish Studies, 6(1), 693-706.
• Bakır, S. (2010). Ebe ve hemşire adaylarının Türk dili dersindeki yazılı anlatım becerileri üzerine bir değerlendirme (Atatürk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi örneklemi). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• Baki, Y. ve Karakuş, N. (2017). Öğretmen adaylarının yazmaya ilişkin algıları ve yazma sürecinde karşılaştıkları güçlükler: RTEÜ örneği. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 573-593.
• Baş, G. ve Şahin, C. (2013). İlköğretim öğrencilerinin yazma eğilimlerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi. Sakarya University Journal of Education, 3(1), 32-42.
• Batur, Z., Erkek, G., Ertan-Özen, N. ve Ellialtı, M. (2017). Yazılı anlatım yanlışlarının/hatalarının öğrenim düzeylerine göre incelenmesi, International Journal of Language Academy, 5(4), 61-73.
• Beyreli, L., Çetindağ, Z. ve Celepoğlu, A. (2012). Yazılı ve sözlü anlatım. Ankara: Pegem.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem.
• Calp, M. (2010). Özel eğitim alanı olarak Türkçe öğretimi. Ankara: Nobel.
• Coşkun, E. (2009). Yazma eğitimi. A. Kırkkılıç ve H. Akyol (Ed.). İlköğretimde Türkçe öğretimi içinde (s.49-91). Ankara: Pegem.
• Çeçen, M. A. ve Deniz, E. (2015). Ortaöğretim öğrencilerinin yazma eğilimi algıları (Diyarbakır İli Örneği). Ana Dili Eğitimi Dergisi, 3(2), 35-48.
• Çetin, A. (2013). İlkokul 4. sınıf öğrencilerinin yazım ve noktalama kurallarını uygulama düzeyleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Akdeniz Üniversitesi, Antalya.
• Demir, H., Ayan, E. ve Şahin, H. (2013). Yazım kuralları ve noktalama işaretleri. N. Demir ve E. Demir (Ed.). Türk dili-Yazılı ve sözlü anlatım içinde (s.149-164). Ankara: Nobel.
• Demir, T. (2013). Yazma becerisine yönelik kazanımların ortaokulda gerçekleşme düzeyi. Okuma Yazma Eğitimi Araştırmaları, 1(1), 45-56.
• Demirel, Ö. (1999). İlköğretim okullarında Türkçe öğretimi. İstanbul: MEB.
• Dumanlı-Kadızade, E. (2015). Türkçe eğitimi bölümü öğrencilerinin imla kurallarını uygulama becerileri üzerine değerlendirme. Tarih Okulu Dergisi, 8(1), 527-537.
• Ekinci-Çelikpazu, E. (2006). Erzurum merkez ilçe ilköğretim 6. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerileri üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• Elma, C. ve Bütün, E. (2015). İlkokul ve ortaokul öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerine ilişkin öğretmen görüşleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(2), 104-131.
• Erdem, H. (2007). Dokuzuncu sınıf öğrencilerinin yazım ve noktalama kurallarına ulaşma düzeyi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Fidan, M. (2019). Türkçe öğrenen yabancı öğrencilerin yazılı anlatım metinlerinin yazım ve noktalama kuralları yönünden değerlendirilmesi. Ekev Akademi Dergisi, 23(77), 253-266.
• Gedik, M. (2008). Orta öğretim 9. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerileri üzerine bir inceleme (Erzurum örneklemi). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• Göçer, A. (2010). Türkçe öğretiminde yazma eğitimi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(12), 178- 195.
• Göçer, A. (2018). Yazma eğitimi. Ankara: Pegem.
• Gökçe, B. ve Sis, N. (2017). Sekizinci sınıf öğrencilerinin tartışmacı metin yazma becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. International Journal of Language Academy, 5(8), 143-168.
• Gülbahar, Y. ve Alper, A. (2009). Öğretim teknolojileri alanında yapılan araştırmalar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42(2), 93-111.
• Gündüz, O. ve Şimşek, T. (2016). Uygulamalı yazma eğitimi el kitabı. Ankara: Grafiker.
• Güneş, F. (2014). Türkçe öğretimi: Yaklaşımlar ve modeller. Ankara: Pegem.
• Güneyli, A. (2016). Kıbrıslı Türk öğrencilerin yazma kaygısı düzeylerinin incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 41(183), 163-180.
• İlanbey, Ö. ve Can, R. (2016). Ortaokul öğrencilerinin yazılı anlatımlarında konuşma dili unsurlarının incelenmesi. Journal of World of Turks, 8(2), 241-256.
• İnce, V. M. (2006). İlköğretim 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerinin ölçülmesi ve değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Muğla Üniversitesi, Muğla.
• İşeri, K. (2008). Yazma eğitimi. A. Tazebay ve S. Çelenk (Ed.). Türkçe öğretimi: İlke-yöntem-teknikler içinde (s. 129-158). Ankara: Maya Akademi.
• Kalaycı, D. ve Erdoğan, T. (2017). Sınıf ve Türkçe öğretmeni adaylarının yazma kaygılarının incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 16(64), 1480-1495.
• Kana, F. ve Gümüşkaya, T. (2018). Türkçe öğretmeni adaylarının yazım yanlışı yapma düzeyleri: Bir durum çalışması. Journal of Social And Humanities Sciences Research, 5(24), 1490-1500.
• Karaalioğlu, S. K. (1976). Sözlü-yazılı kompozisyon: Konuşmak ve yazmak sanatı. İstanbul: İnkılap ve Aka.
• Karabuğa, H. (2011). Türkçe öğretmeni adaylarının yazılı anlatım çalışmalarında noktalama işaretlerini ve yazım kurallarını kullanabilme düzeyleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
• Karadağ, Ö. ve Maden, S. (2013). Yazma eğitimi: Kuram, uygulama, ölçme ve değerlendirme. A. Güzel ve H. Karatay (Ed.), Türkçe öğretimi el kitabı içinde (s. 265-306). Ankara: Pegem.
• Karagül, S. (2010). İlköğretim 6-8. sınıf öğrencilerinin Türkçe dersi öğretim programında belirtilen yazım ve noktalama kurallarını uygulayabilme düzeyi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel.
• Karatay, H. (2013). Süreç temelli yazma modelleri: 4+1 planlı yazma ve değerlendirme modeli. M. Özbay (Ed.). Yazma eğitimi içinde (s.21-48). Ankara: Pegem.
• Kavcar, C., Oğuzkan, F. ve Aksoy, Ö. (2011). Yazılı ve sözlü anlatım. Ankara: Anı.
• Kellogg, R. T. ve Raulerson, B. A. (2007). Improving the writing skills of college students. Psychonomic Bulletin & Review, 14(2), 237-242.
• Kırbaş, A. (2006). İlköğretim sekizinci sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• Kırbaş, B. (2010). Yeni Türkçe ders programına göre ilköğretim yedinci sınıf öğrencilerinin yaratıcı yazma çalışmalarının yazım noktalama ve planlama açısından değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• Koç, R. (2009). Düzeltme (inceltme, uzatma) işaretinin kullanımı ile ilgili tartışmalar. Turkish Studies, 4(3), 1453-1468.
• Koçak, A. (2005). Bolu ili ilköğretim beşinci ve sekizinci sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerileri üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
• Koçak-Demir, G. (2003). İlköğretim birinci ve ikinci kademe öğrencilerinin yazım hataları ve öğretmen görüşleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Kurtlu, Y. ve Korucu, S. (2015). Altıncı sınıf öğrencilerin dik temel ve bitişik eğik yazılarının yazım yanlışları ve noktalama işaretleri bakımından karşılaştırılması. Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(2), 167-190.
• Langan, J. (2008). College writing skills with readings. New York: McGraw-Hill Companies.
• Lüle-Mert, E. (2015). Türkçe öğretmen adaylarının yazılı anlatım becerileri ve dil duyarlıkları üzerine bir inceleme. Turkish Studies, 10(7), 689-708.
• Maltepe, S. (2006) , Türkçe öğretiminde yazılı anlatım uygulamaları için bir seçenek: Yaratıcı yazma yaklaşımı. Dil Dergisi, 132, 56-66.
• MEB. (2006). İlköğretim Türkçe dersi (6, 7, 8. Sınıflar) öğretim programı. Ankara: MEB.
• Oğuz, F. (2012). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin yazım kurallarını uygulamadaki sorunları ve bunların nedenleri üzerine bir araştırma (Afyonkarahisar ili Bolvadin ilçesi örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Afyon Kocatepe Üniversitesi, Afyonkarahisar.
• Özbay, M. (2013). Yazma eğitiminde imla ve noktalama. M. Özbay (Ed.). Yazma eğitimi içinde (s.181-197). Ankara: Pegem.
• Özcan, Ş. ve Yönez, H. (2018). Ortaokul öğrencilerinin yazım kurallarını uygulama ve noktalama işaretlerini kullanma durumlarına yönelik bir inceleme. International Journal of Languages’ Education and Teaching, 6(4), 541-558.
• Özdemir, S. (2008). Orta öğretim seçme sınavında başarılı olan öğrencilerin yazılı anlatım becerileri üzerine bir inceleme. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Sever, S. (2011). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. Ankara: Anı.
• Soruklu, A. T. (2011). Ankara Kızılcahamam ilçesi ortaöğretim 9. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerileri üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Şişmanoğlu, A. S. (2009). Türkçe dersi öğretim programının amaç ve kazanımları açısından Trabzon ili 8. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
• Tanrıkulu, F. (2017). Türkçe öğretmen adaylarının sosyal medya yazışmalarındaki yazım ve noktalama yanlışlarının sebepleri: Whatsapp örneği. International Journal of Languages’ Education and Teaching, 5(2), 129-143.
• TDK. (2018). Yazım kılavuzu. Ankara: Türk Dil Kurumu.
• Temur, T. ve Çakıroğlu, A. (2015). Etkinliklerle yazılı ve sözlü anlatım. Ankara: Pegem.
• Tok, M. ve Ünlü, S. (2014). Yazma becerisi sorunlarının ilkokul, ortaokul ve lise öğretmenlerinin görüşleri doğrultusunda karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 13(50), 73-95.
• Topuzkanamış, E. (2009). Türkçe eğitimi bölümü öğrencilerinin imla başarıları. Turkish Studies, 4(3), 2171-2189.
• Töremen, Ö. (2008). Erzurum merkez ilçe ilköğretim okullarındaki 8. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerileri üzerine araştırma. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• Tüfekçioğlu, B. (2010). Yazma becerisinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Dil Dergisi, 149, 30- 45.
• Uludağ, E. (2002). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazım ve noktalama kurallarını uygulama beceri düzeyleri. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 97-114.
• Yalçın, C. (1989). Güzel konuşma ve yazma kılavuzu. Ankara: Yalçın Emel.
• Yaman, E. (2012). Yazma sanatı. Ankara: Akçağ.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• Yıldırım, D. ve Uludağ, E. (2016). Ortaokul öğrencilerinin bazı noktalama işaretlerini ve yazım kurallarını uygulayabilme düzeyleri (İstanbul Örneği). Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 319-342.
• Yıldız, M. ve Ateş, S. (2010). İlk okuma yazmayı farklı yöntemlerle öğrenen ilköğretim 3. sınıf öğrencilerinin yazılarının okunaklılık ve yazım hataları bakımından karşılaştırılması. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 14(1), 11-30.
• Yıldız, M. ve Ceyhan, S. (2016). İlkokul 4. sınıf öğrencilerinin okuma ve yazma kaygılarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Turkish Studies, 11(2), 1301-1316.
• Yılmaz, O. (2011). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi: Erzincan örneği. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 167-178.
• Yılmaz, Y. (2013). Yazma öğretimi. C. Yıldız (Ed.). Türkçe öğretimi içinde (s. 217-295). Ankara: Pegem.
• Zorbaz, K. Z. (2010). İlköğretim okulu öğrencilerinin yazma kaygı ve tutukluğunun yazılı anlatım becerileriyle ilişkisi. Yayımlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Zorbaz, K. Z. (2014). Yazma eğitimi. M. Yılmaz (Ed.) Yeni gelişmeler ışığında Türkçe öğretimi içinde (s.109-147). Ankara: Pegem.