Aim: Iatrogenic colonic perforation (ICP) is a serious complication that can increase mortality and morbidity in patients undergoing therapeutic or diagnostic colonoscopy. The aims of this study are to (1) evaluate the underlying mechanisms of ICPs; (2) discuss the ideal treatment approach and period between onset and treatment; (3) review the current literature regarding the management of ICPs and (4) share our experiences as a single tertiary center.
Methods: Patients who underwent colonoscopy between January 2012 and March 2019 at Kanuni Sultan Süleyman Training and Research Hospital’s Endoscopy Unit were reviewed retrospectively. Interventions during which ICPs occurred were documented and analyzed.
Results: Between January 2012 and March 2019, 9857 patients underwent colonoscopy and 1320 patients underwent rectosigmoidoscopy at our center. Ten of these procedures were associated with perforation. The perforation rates were 0.06% and 0.23% in diagnostic and therapeutic colonoscopies respectively. The most frequent localizations of perforation were (a) Rectosigmoid junction (30%) (b) Sigmoid colon (30%) (c) Descending colon (20%) and (d) Transvers colon (10% (e) Cecum (10%). Managements included surgical treatment in eight patients two of whom were operated with late laparotomy, endoscopic clipping of perforation and conservative management in one patient, and conservative treatment in one patient. There was no mortality and eight patients discharged uneventfully but one of remaining two patients had acute hepatitis, one had enterocutaneous fistula. Conclusion: Iatrogenic colonic perforations are rare but most serious complications of colonoscopy procedures. Especially, special attention should be given to older and comorbid patients receiving therapeutic procedures during colonoscopy. High risk patients and their families must be informed about this complication. Difficult and tough colonoscopies should be monitored closely at least 24 hours as early diagnosis is vital for treatment. Comorbidities, age, general condition of patient, the size and location of the perforation, and the time interval between onset and diagnosis should be evaluated, and the treatment procedure should be planned. Conservative management, endoscopic clipping, laparoscopic or open operations from primary repair to Hartmann’s procedure can be used, decision should be made on a case by case basis.
Amaç: İyatrojenik kolon perforasyonu (İKP), terapötik veya tanısal kolonoskopi uygulanan hastalarda mortalite ve morbiditeyi artırabilen ciddi bir komplikasyondur. Bu çalışmanın amacı (1) İKP’lerin oluş mekanizmalarını irdelemek (2) İdeal tedavi yaklaşımlarını ve zamanını tartışmak (3) Tedaviye yönelik güncel literatürü gözden geçirmek ve (4) üçüncü basamak tek merkez olarak tecrübelerimizi paylaşmaktır.
Yöntemler: Ocak 2012 ve Mart 2019 arasında Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi Endoskopi Ünitesinde, tanısal veya tedavi amaçlı yapılan tüm kolonoskopiler retrospektif olarak incelendi. İyatrojenik kolon perforasyonu gelişen işlemler kayıt altına alındı ve analiz edildi.
Bulgular: 2012 Ocak ve 2019 Mart arasında, merkezimizde 9857 hastaya kolonoskopi ve 1320 hastaya rektosigmoidoskopi işlemi yapılmıştır. Bu işlemlerden 10 tanesinde iyatrojenik kolon perforasyonu gelişmiştir. Perforasyon oranları tanısal işlemlerde %0.06, tedavisel işlemlerde %0.23 idi. Perforasyon alanları, sıklığına göre (a) rektosigmoid bileşke (%30), (b) sigmoid kolon (%30), (c) inen kolon (%20), (d) transvers kolon (%10), (e) çekum (%10). Sekiz hasta ikisi geç laparotomi olmak üzere ameliyat edildi, bir hastada perforasyona endoklipleme ve konservatif tedavi yine bir hastaya sadece konservatif tedavi uygulandı. Mortalite izlenmemiş olup sekiz hasta sorunsuz taburcu edilirken, kalan iki hastanın birinde akut hepatit tablosu ve diğerinde enterokütan fistül gelişmiştir.
Sonuç: İyatrojenik kolon perforasyonları kolonoskopi işleminin nadir ancak en ciddi komplikasyonudur. Özellikle girişimsel işlem uygulanan yandaş hastalığı olan yaşlı hastalara dikkat edilmelidir. Yüksek riskli hastalar ve aileleri perforasyon konusunda bilgilendirilmelidir. Zor geçen, şüpheli kolonoskopilerde, hastalar en az 24 saat müşahade altında takip edilmelidir. Perforasyon gelişen hastalarda yandaş hastalık, hastanın genel durumu, perforasyonun yeri ve büyüklüğü ve perforasyondan ameliyata kadar olan süre hesaba katılarak tedavi prosedürü belirlenmelidir. Her hasta vaka bazında değerlendirilerek konservatif takipten endoskopik kliplemeye, laparoskopik veya açık olarak primer rafiden Hartman prosedürüne kadar bir dizi tedavi yöntemi seçilebilir.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Surgery |
Journal Section | Research article |
Authors | |
Publication Date | May 28, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 3 Issue: 5 |