Kurak ve Yarı Kurak Bölgelerde Tuzlu ve Sığ Yeraltı Sularından Etkilenen Meralarda Bazı Yem Bitkilerinin Performansları

Year 2021, Volume: 18 Issue: 2, 292 - 302, 01.05.2021

Barış Bahçeci Ali Fuat Tarı İdris Bahceci

https://doi.org/10.33462/jotaf.787572

Abstract

Bu çalışmada İç Anadolu'nun yüksek su tablasına sahip tuzlu topraklarında doğal koşullarda yetiştirilen 4 yem bitkisi ile 2 yıl boyunca bir saha denemesi gerçekleştirilmiştir. Deneyde kullanılan yem bitkileri (A) Agropyron elongatum, (B) Festuca elatior (C), Puccinellia distans (D), Lotus strictus ve bunların üçlü karışımlarıdır. Toprakların kireç içeriği yüksek ve aşırı tuzlu, alt katmanlarda tuz içeriği düşük olup, toprakların sodyum sorunu yoktur. Sulamaların yapıldığı yeraltı suyunun tuz konsantrasyonu 3.10-2.95 dS m-1 arasında değişirken, toprak tuzluluğu yetişme mevsiminde artmış, kış döneminde ise azalmıştır. Su tablası seviyesi ise, kış döneminde yükselirken yaz döneminde düşmüştür. Denemenin ilk yılında en yüksek yaş ot verimi 9.766,0 ton ha-1 ile A. elongatum, ikinci yıl ise 14.265,0 ton ha-1 ile L.Strictus parsellerinden elde edilmiştir. Kuru ot verimlerinde de aynı şekilde bu iki çeşit ilk sırayı almıştır. İki yıllık ortalama yaş ot verimleri göz önüne alınınca hektara 9.141,0 ton ot verimi ile L.Strictus ilk sırayı alırken, A.elongatum 7.448,0 ton ile ikinci sırayı almıştır. Kuru ot verimlerine göre A.elongatum 2.943,0 ton ile ilk sırada, L.Strictus 2.349,0 ton ile ikinci sırada yer almıştır. Çeşitlerin yaş ve kuru ot verimleri arasında her iki deneme yılında da istatistiksel anlamda önemli (P<0.01) fark bulunmuştur. Kuru ot verimleri ile yapılan Duncan testi sonuçlarına göre; ilk yıl A.elongatum 1. grubu, diğer konular ikinci grubu oluşturmuştur. İkinci yıl L.strictus tek başına birinci (a), A+B+D ve B+C+D karışımları ikinci (b), A. Elengatum ve (A+B+D) karışımı üçüncü (bc) ve F.elatior ve P. distans dördüncü (c) grubu oluşturmuştur. Elde edilen sonuçlar, kurak ve yarı kurak bölgelerde tuzlu taban suyunun etkisi altındaki çayır-mera alanlarında, topraklar ıslah edilene kadar geçecek süre içinde, bu toprakları değerlendirmek amacıyla yapılacak ilk işlemlerden birinin, yöre koşullarına uygun yem bitki türü ve karışımlarıyla yapay mera oluşturmanın önemli yararları olacağını göstermiştir. Tesis edilen meraların en az üç kez sulanması halinde, mera tesisinde A. elongatum, P. distans ve L.Strictus karışımı yöre için iyi bir yapay mera karışımı olduğu anlaşılmıştır. Karışımdaki baklagil türlerinin, tohumla kendini yenileme yeteneği nedeniyle, yapay merada verimliliğin sürdürülebilirliği açısından göz önünde bulundurulmalıdır 

Keywords

yeraltısuyu, Agropyron elongatum, Festuca elatior, Puccinellia distans, Lotus strictus

Performances Of Some Forage Crops In Pastures Affected By Salty And Shallow Groundwater In Arid And Semi-Arid regions

Abstract

In this study, a field trial was conducted for 2 years with 4 forage plants grown in natural conditions in the salty lands of Central Anatolia with high-water tables. The feed plants used in the experiment are (A) Agropyron elongatum, (B) Festuca elatior (C), Puccinellia distans (D), Lotus strictus, and their triple mixtures. Soils have high lime content and excessively salty, low salt content in lower layers, no sodium problem. While the salt concentration of the groundwater, where irrigation is done, varies between 3.10-2.95 dS m-1, soil salinity increased during the growing season and decreases during the winter period. The level of the water table increased in the winter while it decreased in the summer. In the first year of the experiment, the highest green grass yield was obtained from A. elongatum with 9.766,0 tons ha-1, and in the second year from L. Strictus parcels with 14.265,0 tons ha-1. Likewise, these two varieties took first place in hay yields. Considering the average green grass yield of two years, L. Strictus took first place with 9.141,0 tons per hectare, while A.elongatum took place the second place with 7.448,0 tons. According to hay yields, A.elongatum ranked first with 2.943,0 tons, L. Strictus ranked second with 2.349,0 tons. A statistically significant difference (P <0.01) was found between the green grass and dry grass yields of the cultivars in both trial years. According to Duncan test results made with dry grass yields, A.elongatum 1st group in the first year and other subjects formed the second and third group. In the second year, L.strictus alone formed first (a), D and G mixtures second (b), A. elongatum and E mixture third (bc), and F. elatior and P. distans fourth (c) group. The results obtained have shown that in the areas under the effect of saline groundwater, one of the first works to be done in the period until the soils are rehabilitated or to evaluate these soils, will be important benefits of creating artificial pastures with forage plant species and mixtures suitable for local conditions. The mixture of A. elongatum, P. distans, and L. Strictus in the pasture facility was found to be a good artificial pasture mixture for the region. Due to the ability of the legume species in the mixture to renew themselves with seeds, it should be taken into consideration in terms of the sustainability of fertility in the artificial pasture. On the other hand, the high crude protein content of legumes will increase the nutritional value of mixtures.

Keywords

Agropyron elongatum, Festuca elatior, Puccinellia distans, Lotus strictus, Groundwater

References

• Acar R, Koc N, Celik SA, Direk M. 2016. The Some Grasses Forage Crops Grown in Arid Rangeland of The Central Anatolian and Properties of These Plants. 3rd International Conference on Sustainable Agriculture and Environment, September 26-28, 2016. Warsaw, Poland
• Akhazari D, Sepehry A, Pessarakli M, Barani H. 2012. Studying the Effects of Salinity Stress on the Growth of Various Halophytic Plant Species (Agropyron elongatum, Kochia prostrata and Puccinellia distans). World Applied Sciences Journal, ISSN 1818-4952 16 (7): 998-1003.
• Ashkan A, Jalal M, 2013. Effects of Salinity Stress on seed germination and seedling vigor indices of two Halophytic Plant Species (Agropyron elongatum and A. pectiniforme). Int. J. Agr. & Crop Sci. IJACS 5, 2669-2676.
• Ali Ehsani HY, Elham Shafeian MTG, Yeganeh H, 2016. Determining suitable grazing time for Puccinel la distans Parl. based on its phenology in West Azerbaijan Province of Iran. Journal of Plant Interactions, 11(1): 67-73.
• Birand H, 1961. Tuz gölü çorakçıl bitkileri, Tarım Bakanlığı, TOPRAKSU Genel Müdürlüğü Yayınları, Sayı:103
• Brotherson JD, 1987. Plant community zonation in response to soil gradients in a saline meadow near Utah Lake, Utah County, Utah. Great Basin Natur 47: 322-333.
• Dieleman PJ, 1973. Irakta tuz etkisi altındaki Toprakların onarımı (Çev.:İnaayet Berkman, Atatürk Üniversitesi yayınları, No: 256, Ziraat Fakültesi Yayınları No:132
• Hughes TD, 1972. Puccinellia distans: a salt-tolerant grass, in Illinois Turfgrass Conference, ed. by Hughes TD. Illinois Cooperative Extension Service, Champaign, IL
• Koç N, Acar R, 2017. The Effect on Morphological Properties of Agropyron Species of Different Salt Concentrations,. J Int. Environmental Application & Science, Vol. 12(1): 9-13
• Kusvuran A, Nazlı RI, Kusvuran S, 2014a. Salinity Effects on Seed Germination in Different Tall Fescue (Festuca arundinaceae Schreb.) Varieties. Tarım Bilimleri Araştırma Dergisi ISSN: 1308-3945 7 (2): 08-12
• Kyell Vist E, 1971. Aslım floras Herbarium, Konya TOPRAKSU Araştırma Enstitüsü
• Öztan B, 1965. Orta Anadolu şartlarında tuz tesir etmiş toprakların ıslahı bakımından buğdaygillerden çorak çimi (Puccinellia) nindeğeri ve sert buğdayla mukayesesi üzerine bir araştırma (Doktora tezi)
• Peng YH, Zhu, YF, Mao YQ, Wang, SM, Su WA, Tang ZC. 2004. Alkali grass resists salt stress through high [K+] and an endodermis barrier to Na+. Journal of Experimental Botany, 55: 939-949
• Robinson PH, Grattan SR, Getachew G, Grieve CM, Poss JA, Suarez, Benes SE, 2004. Biomass accumulation and potential nutritive value of some forages irrigated with saline-sodic drainage water. Animal Feed Science and Technology, 111: 175-189.
• Scalia R, Oddo E, Saiano F, Grisafi F, 2009. Effect of salinity on Puccinellia (L.) Parl. Treates with NaCl and foliarly applied glycinebetaine. Plant Stress, 3(1): 49-54.
• Shidaei G, Namati N, 1978. Modern Rangemanagement and Forage Production in Iran. Forests and Rangelands Organization, Tehran, Iran
• Temel S, 2018.Tuzlu-Alkali Meralarda Yaygın Olarak Yetişen Çorak Çimi (Puccinellia distans) ve Sahil Ayrığı (Aeluropus littoralis) Bitkilerinin Farklı Gelişme Dönemlerindeki Besin İçeriklerinin Belirlenmesi, International Journal of Agriculture and Wildlife Science (IJAWS) 4(2): 237 - 246 doi: 10.24180/ijaws.440309
• Tosun F, 1967.Türkiyede çayır mera yembitkileri kültürünün bazı önemli problemleri, Atatürk Üniversitesi, Zir. Fak. Zirai Araştırma Enstitüsü Teknik Bülten No:26, ERZURUM
• Tosun F, 1974. Baklagil ve buğdaygil yem bitkileri kültürü, Atatürk Üniversitesi yayınları No:242, Zir. Fak. Yayınları No:123, ERZURUM
• Uçar İ, 1982. Aslım tuzlu-ıslak topraklarının yapay ve doğal meralarında koyun yetiştiriciliği ve ekonomisi, Köy Hizmetleri Konya Araştırma Enstitüsü, Genel yayın No:80
• Warren BE, Casso T, Ryall DH, 1994. Production from grazing sheep on revegetated saltland in Western Australia. Halophytes as a Resource for Livestock and for Rehabilitation of Degraded Lands (Eds. Squires VR and Ayoub, AT), Kluwer Academic Publishers, Dordrecht, pp. 263-265.
• Werner RK, Senghas K, 1973. Flora von deutschland and scinen agrenzenden Gebisten Institut fur systemati botanic and botanicher der universite et heidelberg