TÜRKİYE’DEKİ YAŞLI BAKIMI EĞİTİMİ ÜZERİNE GENEL BİR DEĞERLENDİRME

Yıl 2021, , 31 - 43, 27.04.2021

Emre Birinci

https://doi.org/10.46236/jovosst.884978

Cited By: 1

Öz

Tüm dünyada yaşlı nüfus oranları artmaktadır. Toplumlarda yaşlı nüfus oranının artması, bir çok sorunu da beraberinde getirmektedir. Bu sorunlardan biri de yaşlının bakım sorunudur. Ortalama ömürlerin uzaması ve yaşlı nüfus oranlarının bu hızla artmaya devam etmesiyle birlikte bakıma ve desteğe ihtiyacı olan yaşlı birey sayısının önümüzdeki yıllarda artması beklenmektedir. Yaşlı bakım sektörünün gelişmesiyle birlikte bakım personeline duyulacak ihtiyaç da artacaktır. Geleneksel toplum yapısına sahip olan ülkelerde yaşlının bakımı aile içerisinde yapılabilirken, modern toplumlarda aile yapılarındaki değişim ve kadınların iş hayatına aktif katılımı gibi nedenler ile sorun haline gelebilmektedir. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’deki yaşlı bakımı eğitim modellerini incelemektir. Araştırma kapsamında Türkiye’deki yaşlı bakımı eğitimi, üniversitelerde önlisans düzeyinde ve çeşitli kamu ve özel sektörler aracılığıyla sertifika eğitimleri şeklinde verilmektedir. Eğitimler konusunda bütünlüğün olmadığı, gerek nitelik gerekse de nicelik olarak farklılıklar gösterdiği görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

yaşlı, yaşlı bakımı, yaşlı bakım eğitimi

Kaynakça

• Baldissera, T.A. (2019). Evolutionary Service Composition and Personalization Ecosystem for Elderly Care. Faculty of Science and Technology, Universidade Nova de Lisboa.
• Birla, B. (2017). Ageing Population: Need for Formal Care Workers. S. Irudaya Rajan & Gayathri Balagopal (Ed.). Elderly Care in India 69-76. Springer: Singapore
• Birinci, E. (2020). Y kuşağının yaşlı ve yaşlılık algısı. Ankara: Gazi kitapevi.
• Bookman, A. ve Deila, K. (2011). Families and elder care in the twenty-first century, The Future of Children, 21 (2), 117-140.
• Ceylan, H. (2015). Yaşlanan Türkiye’de Yaşlı Bakım Personeline Duyulan İhtiyaç Ve Yaşlı Bakım Programlarının Önemi, Elektronik Meslek Yüksekokulları Dergisi, Özel sayı. 61-68.
• Ceylan, H. (2016). Toplumsal yaşlanma ve yaşlılık sosyolojisi. H. Ceylan (Ed.), Yaşlılık Sosyolojisi içinde (ss.169-178). Ankara: Nobel.
• Dahl, H. M. (2017). Struggles In (Elderly) Care. Palgrave Macmillan: London.
• Eryurt, M.A. ve Peksezer, V.S. (2016). Türkiye’de Yaşlı Bakım Hizmetlerinin Proaktif Yönü ve Mali Yükü Analizi Etüt Araştırması Kasım 2016. Tuğçe Demir (Ed.). Çizge Tanıtım ve Matbaacılık. Ankara.
• European Commission (2015). The 2015 Ageing report: Economic and budgetary projections for the 28 EU member states (2013-2060), 28 Ağustos 2016, http://ec.europa.eu/economy_finance/publications/european_economy/2015/pdf/ee3_en.pdf (Erişim Tarihi: 14 Aralık 2020).
• European Parliamentary Research Service-EPRS (2014). Older people in Europe: EU policies and programmes, http://www.europarl.europa.eu/RegData/bibliotheque/briefing/2014/140811/LDM_BRI(2014)140811_REV1_EN.pdf (Erişim Tarihi: 11 Kasım 2020).
• Gartner, I. (2018). Gartner's 2018 Hype Cycle for Emerging Technologies Identifies Three Key Trends That Organizations Must Track to Gain Competitive Advantage. http://www.gartner.com/doc/2847417?refval=&pcp=mpe#a-1321928256 (Erişim Tarihi: 21 Kasım 2020).
• ILO. (2007). ABC of women workers’ rights and gender equality. Geneva: International Labour Organization.
• ILO. (2016). Women at work: Trends 2016. Geneva: International Labour Office.
• Karakuş, B. (2018). Türkiye’de Yaşlılara Yönelik Hizmetler, Kurumsal Yaşlı Bakımı Ve Kurumsal Yaşlı Bakımında İllerin Durumu. Ertem Basım Yayın: Ankara.
• Kearney, A. T. (2013). Understanding the Needs and Consequences of the Ageing Consumer. The Consumer GoodsForum. https://www.atkearney.com/documents/10192/682603/Understanding+the+Needs+and+Consequences+of+the+Aging+Consumer.pdf/6c25ffa3-0999-4b5c-8ff1-afdca0744fdc (Erişim Tarihi: 19 Ekim 2020).
• Lök, N. (2015). Türkiye’de yaşlı istismarı ve ihmali: Sistematik derleme, Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 7 (2), s.149-156.
• Matcha, D. (1997). The sociology of ageing: a social problems perspective, Newyork: Allyn and Bacon Press.
• Pickard, S. (2010). The ‘good carer’: Moral practices in late modernity. Sociology, 44(3), 471–487.
• Saarnio, L., Boström, A.-M., Hedman, R., Gustavsson, P., & Öhlén, J. (2017). Enabling at-homeness for residents living in a nursing home: Reflected experience of nursing home staff. Journal of Aging Studies, 43, 40-45. doi:https://doi.org/10.1016/j.jaging.2017.10.001
• Simonazzi, A. (2009). Care regimes and national employment models. Cambridge Journal of Economics, 33 (2), 211-232. T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı (2016). Yaşlı bakım hizmetleri, 05 Ekim 2016 http://eyh.aile.gov.tr/uygulamalar/yasli-bakim-hizmetleri/yasli-bakim-hizmetleri (Erişim Tarihi: 14 Aralık 2020).
• Thakur, M., Blazer, D., & Steffens, D. (2013). Clinical Manual of Geriatric Psychiatry (Vol. 1). USA: American Psychiatric Publishing.
• TUİK. (2021). Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları, 2020, Haber Bülteni.
• UN. (2001). Department Of Economic And Social Affairs Population Division World Population Ageing: 1950-2050. United Nations New York. ISBN 92-1-051092-5
• United Nations. (2005). United nations department of economic and social affairs, population division. World Population Prospects. New York: The 2004 Revision.
• World Bank (2017). Demographic Change. Disparities, Divergences, And Drivers Global Monitoring Report 2015/2016. 137-163
• WorldHealthOrganization. (2018). World health statistics 2018. http://www.who.int/gho/publications/world_health_statistics/en/ (Erişim Tarihi: 25 Kasım 2020).