CONTENT ANALYSIS IN BORSA ISTANBUL REGARDING FAIR VALUE HIERARCHY

Year 2019, Volume: 4 Issue: 2, 196 - 215, 01.12.2019

Yasin Cebeci Gürbüz Gökçen

Abstract

In this study, it is aimed to
determine the level of use of fair value hierarchy in TFRS 13 Fair Value
Measurement Standard. For this purpose, the level of use of the fair value
hierarchy in the financial statements of the companies included in BIST 100 index
in Borsa Istanbul was examined by content analysis. The content analysis
identified the financial statement items using the fair value hierarchy, the
levels at which they are reported, their amounts, their course over the years
and their distribution by sector. Accordingly, it has been found that companies
annually disclose the fair value hierarchy for financial assets, financial
liabilities, tangible assets and investment properties. Other than these, no
fair value hierarchy is used in any financial statement item. Financial assets
have the highest amount of fair value hierarchy while investment property has
the lowest amount of fair value hierarchy. No company reported tangible assets
at level 1.

Keywords

Fair value, fair value hierarchy, valuation, content analysis

GERÇEĞE UYGUN DEĞER HİYERARŞİSİNE İLİŞKİN BORSA İSTANBUL’DA İÇERİK ANALİZİ

Abstract

Bu çalışmada TFRS 13 Gerçeğe Uygun
Değer Ölçümü Standardında yer alan gerçeğe uygun değer hiyerarşisinin
kullanılma düzeyinin tespit edilmesi hedeflenmiştir. Bu amaçla, standartta yer
alan gerçeğe uygun değer hiyerarşisinin Borsa İstanbul’daki BİST 100 endeksinde
yer alan şirketlerin finansal tablolarında kullanılma düzeyi içerik analizi ile
incelenmiştir. İçerik analizi ile gerçeğe uygun değer hiyerarşisinin
kullanıldığı finansal tablo kalemleri, bunların raporlandığı seviyeler,
tutarları, yıllar içerisindeki seyri ve sektörlere göre dağılımı tespit
edilmiştir. Buna göre şirketlerin her geçen dönem artan tutarda finansal
varlıklar, finansal yükümlülükler, maddi duran varlıklar ve yatırım amaçlı
gayrimenkulleri için gerçeğe uygun değer hiyerarşisini açıkladıkları tespit
edilmiştir. Bunların dışında başka herhangi bir finansal tablo kaleminde
gerçeğe uygun değer hiyerarşisi kullanılmamıştır. Gerçeğe uygun değer
hiyerarşisine en fazla yer verilen kalem finansal varlıklar olurken, en az yer
verilen kalem ise yatırım amaçlı gayrimenkuller olmuştur. Maddi duran varlıkları
hiçbir şirket 1. seviyede raporlamamıştır.

Keywords

Gerçeğe Uygun Değer, gerçeğe uygun değer hiyerarşisi, değerleme, içerik analizi

References

• Abbott, M., & Tan‐Kantor, A. (2018). Fair Value Measurement and Mandated Accounting Changes: The Case of the Victorian Rail Track Corporation. Australian Accounting Review, 28(2), 266–278.
• Abdullatif, M. (2016). Auditing Fair Value Estimates in Developing Countries: The Case of Jordan. Asian Journal of Business and Accounting, 9(2), 101–140.
• Aerts, W., & Walton, P. (2013). Global Financial Accounting and Reporting: Principles and Analysis (3. baskı). Hampshire: Cengage Learning.
• Alibhai, S., Bakker, E., Balasubramanian, T. V., Bharadva, K., Chaudhry, A., Coetsee, D., … Yeung, P. (2018). Interpretation and Application of IFRS (1. baskı). Cornwall: John Wiley & Sons, Ltd.
• Artemyeva, A. (2016). Impact of IFRS 13 On Disclosure Requirements Under Fair Value Hierarchy. Case: Industrial Sector In Finland. Arcada.
• Aslan, S. (2008). Dönem Sonu İşlemleri Muhasebesi (1. Basım). İstanbul: Türkmen Kitabevi.
• Ataman, B., & Gökçen, G. (2017). Büyük ve Ortaboy İşletmeler İçin Finansal Raporlama Standardı (BOBİ FRS) Uygulamaları (1. Baskı). İstanbul: Beta Yayınevi.
• Bozdemir, E. (2014). Gerçeğe Uygun Değer Muhasebesinin Ertelenmiş Vergiler Üzerindeki Etkisi. Mali Çözüm, 24(121), 77–105.
• Busso, D. (2018). Does IFRS 13 Improve the Disclosure of the Fair Value Measurement? An Empirical Analysis of the Real Estate Sector in Europe. Journal on Business Review (GBR), 3(4), 1–7.
• Çetinkaya, N. (2017). Yatırım Amaçlı Gayrimenkullerin Değerlemesinde Gerçeğe Uygun Değer Tespiti Ve Türkiye’deki Uygulamaların Değerlendirilmesi. İktisadi İdari ve Siyasal Araştırmalar Dergisi, 2(4), 69–83.
• Chaudhry, A., Fuller, C., Coetsee, D., Rands, E., Bakker, E., Coetsee, D., … Balasubramanian, T. V. McIlwaine, S. (2015). Interpretation and Application of International Financial Reporting Standards (1. baskı). New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.
• Chorafas, D. N. (2006). IFRS, Fair Value and Corporate Governance (1. baskı). Burlington: Elsevier.
• Demaria, S., & Dufour, D. (2007). First time adoption of IFRS, Fair value option, Conservatism: Evidences from French listed companies. Içinde 30 ème colloque de l’EAA (ss. 1–24). Lisbon.
• Dotzlaw, R., Kalavacherla, P., Munter, P., & Santoro, J. (2017). IFRS compared to US GAAP. UK.
• Ergin, H., & Sevim, Ş. (2009). Envanter Bilanço (2. Basım). Kütahya: Dumlupınar Üniversitesi Yayınları.
• Ergin, N. E. (2016). Vergi Mevzuatı ile TMS/TFRS’nin Değerleme Ölçüleri Açısından Karşılaştırılması. Vergi Dünyası, (418), 9–20.
• Gökçen, G., Ataman, B., & Çakıcı, C. (2016). Türkiye Finansal Raporlama Standartları Uygulamaları (2. baskı). İstanbul: Beta Yayınevi.
• Gökgöz, A., & Şentürk, F. (2015). Borsa İstanbul’da İşlem Gören Şirketlerin Gerçeğe Uygun Değer Ölçümü Hiyerarşisinde Kullandıkları Seviye Girdilerinin Tespiti Üzerine Bir Araştırma. Journal of Accounting, Finance and Auditing Studies, 1(4), 67–80.
• Gökten, S. (2018). UFRS 13 Seviye 1 Ve 2 Girdilerinin Gerçeğe Uygunluğu: Etkin Piyasalar Hipotezi Çerçevesinde Kuramsal Bir Tartışma. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 20(4), 785–809.
• González-Sánchez, M. (2018). Effects of IFRS-13 On The Relevance Of Fair Value Adjusted By Credit Risk: Evidence From Europe. Advances in Accounting, 40, 89–97.
• Gürkan, S. (2014). Yatırımcıların Gerçeğe Uygun Değer Hiyerarşisine Yönelik Algıları Üzerine Bir Çalışma. Muhasebe ve Denetime Bakış, 14(43), 65–87.
• Herrmann, T. (2018). The Decision Usefulness of Additional Fair Value Disclosures: One Disclosure Type Does Not Fit All Nonprofessional Investors’ Needs. Berlin: Springer Gabler.
• Howard, M. K. (2008). Accounting and Business Valuatiın Methods: How to Interpret IFRS Accounts (1. baskı). Oxford: Elsevier Ltd.
• KGK. (2012). TFRS 13 Gerçeğe Uygun Değer Ölçümü. Tarihinde 03 Mart 2019, adresinden erişildi www.kgk.gov.tr
• Lévy, A., Bouheni, F. Ben, & Ammi, C. (2018). Financial Management: USGAAP and IFRS Standards (1. baskı). USA: John Wiley & Sons, Inc.
• Liu, H. C. K. (2009). Mark-to-Market vs Mark-to-Model. Tarihinde 03 Mart 2019, adresinden erişildi http://www.henryckliu.com/page191.html
• Mark-to-Model Definition & Example. (2019). Tarihinde 03 Mart 2019, adresinden erişildi https://investinganswers.com/dictionary/m/mark-model
• Martín, F. M. H., & Osma, B. G. (2018). Does IFRS 9 Consider Financial Statement Users’ Preferences with Respect to IFRS 13 Fair Value Hierarchy? A Suggestion to Refine the Definition of OCI. Estudios De Economia Aplicada, 36(2), 515–536.
• Müller, S., & Saile, P. (2018). Internationale Rechnungs-legung IFRS: Studienwissen Kompakt. Wiesbaden: Springer Gabler.
• Palepu, K. G., Healy, P. M., & Peek, E. (2013). Business Analysis and Valuation: IFRS Edition (3. baskı). Hampshire: Cengage Learning.
• Schwarzbichler, M., Steiner, C., & Turnheim, D. (2018). Financial Steering: Valuation, KPI Management and The Interaction with IFRS (1. baskı). Switzerland: Springer.
• Stolowy, H., Lebas, M. J., & Ding, Y. (2013). Financial Accounting and Reporting: A Global Perspective (4. baskı). Hampshire: Cengage Learning.
• Ulusan, H. (2008). Değerleme Esasları Ve Finansal Tabloların Niteliksel Özellikleri Açısından İncelenmesi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1).