Violence in Health: A Qualitative Research on Stakeholder Opinions

Year 2024, , 249 - 268, 30.08.2024

Hasan Uğurlu , Fatih Şantaş

https://doi.org/10.47115/jshs.1232649

Abstract

Aim: In this study; It is aimed to determine the causes of violence in healthcare and the steps to be taken to reduce violence with the help of stakeholder opinions.
Method: In the research, interviews were conducted with stakeholders. The interview phase was conducted with 13 participants who have more than 10 years of experience working in the province of Malatya and working in professions that can be associated with the health sector. Phenomenological method was used in the research. In the research, semi-structured interview method was used as data collection tool. Data were evaluated using content analysis. The answers given by the participants were recorded in writing and a coding list was created within the data. Themes were determined according to this coding list. Coding was carried out with thematic coding method.
Results: As a result of the study, themes such as "lack of education/awareness, inadequate legal regulations and criminal sanctions, misinterpretation of rights, intense work tempo of healthcare personnel, paperwork bureaucracy and waiting times, and inclusion of violence-provoking elements in the media" came to the fore as the reasons for violence in healthcare. In addition, the themes determined for the issues that need to be done to prevent violence are "providing education, raising public awareness, applying strong criminal sanctions, preparing legal regulations and using media elements for the benefit of healthcare professionals."
Conclusions and Suggestions: As a result of the study, the two most important reasons for the occurrence of violence in healthcare are lack of education and inadequacy of legal legislation and penal practices. Education and criminal sanctions have come to the fore in preventing violence. Violence in healthcare is a preventable problem. To achieve this, in-service training on violence should be provided in health institutions. In cases of violence, sanctions against attackers must be realistic and immediately applicable. In addition to the alarm systems and security cameras currently used, an automation system that can mark the identity information of attackers and alert healthcare personnel when they enter another healthcare institution would be useful.

Keywords

Violence in Health, Interview, Stakeholder

SAĞLIKTA ŞİDDET: PAYDAŞ GÖRÜŞLERİ ÜZERİNDEN NİTEL BİR ARAŞTIRMA

Abstract

Amaç: Bu çalışmada; paydaş görüşleri yardımıyla sağlıkta şiddetin nedenleri ve şiddetin azaltılması için atılması gereken adımların belirlenmesi amaçlanmaktadır.
Yöntem: Görüşme, Malatya ilinde görev yapan ve sağlık sektörü ile ilişkilendirilebilecek mesleklerde çalışan 10 yıldan fazla tecrübeye sahip, 13 katılımcı ile yapılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış görüşme yöntemi kullanılmıştır. Araştırmada fenomenolojik yöntem kullanılmıştır. Veriler, içerik analizi kullanılarak değerlendirilmiştir. Katılımcıların verdikleri cevaplar yazılı olarak kayıt altına alınmış ve veriler dâhilinde bir kodlama listesi oluşturulmuştur. Bu kodlama listesine göre temalar belirlenmiştir. Kodlandırma, tematik kodlama yöntemi ile gerçekleştirilmiştir.
Bulgular: Çalışma sonucunda sağlık şiddetin nedenleri olarak “eğitimsizlik/bilinçsizlik yasal mevzuatların ve cezai yaptırımların yetersiz olması, hakların yanlış yorumlanması, sağlık personelinin yoğun çalışma temposu, evrak bürokrasisi ve bekleme süreleri, medyada şiddeti tahrik edici öğelere yer verilmesi” şeklindeki temalar öne çıkmıştır. Ayrıca şiddetin önlenmesi için yapılması gereken hususlara yönelik olarak belirlenen temalar ise “eğitim verilmesi, toplumun bilinçlendirilmesi, güçlü cezai yaptırımlar uygulanması, yasal mevzuatların hazırlanması ve medyanın öğelerinin sağlık çalışanlarının faydasına kullanılması” şeklindedir.
Sonuçlar ve Öneriler: Çalışma sonucunda sağlıkta şiddetin oluşumunda en önemli iki sebep eğitimsizlik ve yasal mevzuat ve cezai uygulamaların yetersizliği şeklindedir. Şiddetin önlenmesinde eğitim ve cezai müeyyide öne çıkmıştır. Sağlıkta şiddet önlenebilir bir sorundur. Bunu sağlamada sağlık kurumlarında şiddete yönelik hizmet içi eğitimler verilmelidir. Şiddet olaylarında saldırganlara yönelik yaptırımlar gerçekçi olmalı ve anında uygulanabilir nitelikte olmalıdır. Hâlihazırda kullanılan alarm sistemleri ve güvenlik kameralarının yanında saldırganların kimlik bilgilerinin işaretlenebildiği, başka bir sağlık kuruma giriş yaptığında sağlık personeline uyarı veren bir otomasyon sistemi faydalı olacaktır.

Keywords

Sağlıkta Şiddet, Görüşme, Paydaşlar

References

• Arıkan, K. (2019). Sağlık Çalışanlarının Şiddete Uğrama Durumunda Beyaz Kod Vermedeki Bilgi, Tutum Ve Davranışları Ve Sağlık Çalışanlarının Sağlıkta Şiddeti Önleme Konusundaki Önerileri. Aile hekimliği Anabilim Dalı. Tıpta Uzmanlık Tezi. Sağlık Bilimleri Üniversitesi İstanbul Okmeydanı Eğt. ve Arş. Hastanesi, İstanbul.
• Atan, S. Ü. & Dönmez, S. (2011). Hemşirelere karşi ı̇şyeri̇ şi̇ddeti̇. Adli Tıp Dergisi, 25(1), 71–80.
• Butchart, A., & Mikton, C. (2014). Global status report on violence prevention. WHO, UNODC and UNDP, Luxembourg.
• Cooper, C. L., Swanson, N. (1997). Workplace violence ın the health sector. State Of The Art. https://www.hrhresourcecenter.org/node/1120.html
• Gülay, S. (2015). Sağlık kurumlarında şiddet. Sağlık Düşüncesi ve Tıp Kültürü, 33, 32-33.
• Gürhan, N. (2016). İstismar/Şiddet ve İhmal mağdurları. 694–716, https://www.researchgate.net/publication/296677886
• ILO (2003). Workplace violence in the health sector country case study research ınstrument guideline for focus group discussion. ILO / ICN / WHO / Psi, 1–7.
• Karamehmet Altuntaş, B. (2021). Sağlıkta şiddet ve iletişim. Sağlık Düşüncesi ve Tıp Kültürü, 57, 60-61.
• Keser, A. (2009). Çalışma Psikolojisi. Bursa: Ekin Yayınevi.
• Kingma, M. (2001). Workplace violence in the health sector: The problem of epidemic proportion. International Council of Nurses, International Nursing Review. 48, 129-130.
• Longhurst, R. (2003). Semi structured interview and focus group. Key Methods in Geography, 103–115.
• Oğan, H. (2012). Sağlık ortamında şiddet. 32–36. https://www.ido.org.tr/lib_yayin/196.pdf
• Özdemir Takak, S. & Artantaş, A. B. (2018). Hastalar ve yakınlarının sağlık çalışanlarına yönelik şiddetin nedenleri konusunda görüş ve tutumlarının değerlendirilmesi. Ankara Med J, 18(1), 103‐16.
• Sarcan E. (2013), Toplumun Sağlık Çalışanlarına Uygulanan Şiddete Bakış Açısı. Acil Tıp Anabilim Dalı. Uzmanlık Tezi. Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi, Gaziantep.
• Taşdemir Afşar, S. (2015). Türkiye’de şi̇ddeti̇n “kadın yüzü. Istanbul Journal of Sociological Studies, 52, 715–753.
• TBMM (2013). Sağlık Çalışanlarına Yönelik Artan Şiddet Olaylarının Araştırılarak Alınması Gereken Önlemlerin Belirlenmesi Amacıyla Kurulan Meclis Araştırması Komisyonu Raporu. Yasama dönemi:24, Yasama Yılı:3, Sıra Sayısı: 454. Ocak 2013.
• Türk Sağlık-SEN AR-GE. (2019). Sağlıkta Şiddetin Nedenleri ve Çözüm Önerileri, Yeni Bir Çözüm Önerisi: Sağlıkta Sıfır Toleranslı Alan Uygulaması. https://www.turksagliksen.org.tr/belgeler/6344683875-tss-saglikta-siddet-kitapcik.pdf
• Yıldız, M. S. (2019). Türkiye’de sağlık çalışanlarına yönelik şiddet: Ankara ilinde araştırma. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 22(1), 135–156.
• Yılmaz, K. (2020). Adana İ̇li̇nde Sağlık Çalışanlarının Şi̇ddete Uğrama Sıklığı ve Sağlıkta Şi̇ddet Konusundaki̇ Düşünceleri̇. Adli Tıp Anabilim Dalı. Uzmanlık Tezi. Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi, Adana.