Besni’de Alternatif Turizm Potansiyeli

Year 2008, Volume: 7 Issue: 2, 451 - 466, 01.12.2008

Ali Nadir Zeyrek

Abstract

Besni, Güneydoğu Anadolu bölgesinde Adıyaman iline bağlı bir ilçedir. Burada sunulan çalışmada
Adıyaman’da gelişmekte olan Nemrut merkezli turizm faaliyetlerinin çeşitlendirilmesi, Adıyaman’ın her
köşesine yayılması fikrine yer verilmiştir. Öngörülen turizmden faydalanma olgusu Besni ve çevresi
modelinde ele alınmıştır. Besni’nin bir bölgede turizmin gelişmesi için gerekli doğal, kültürel ve tarihi
kaynakların tümüne sahip olması değerlendirmeye konu seçilmesinde etkili olmuştur.
Turizm sektöründe sürdürülebilirlik ve turizmin doğal alanlara doğru yayılmasıyla gelen
alternatif turizm (kırsal turizm, ekoturizm, kültür turizmi) imkânlarından Besni’nin de yararlandırılması,
ülke turizmine kazandırılması olgusu ele alınmıştır.

Keywords

Besni, sürdürülebilir turizm alternatif turizm, kırsal turizm, ekoturizm, kültür turizmi

Alternative Tourism Potential in Besni

Abstract

Besni is a district which depends on Adıyaman province in the Southeast of Anatolia. The present study points out the varying Nemrut centred developing tourism activities and spreading out that idea to every side of Adıyaman. The anticipated issue of getting benefit from tourism is dealt with the model of Besni and its surroundings. The fact that Besni has got all the natural, cultural and historic sources needed for developing tourism in a region affected its being chosen as the subject for the research. The issue that Besni should also get benefit from the opportunities of sustainable in tourism sector and alternative tourism (country tourism, ecotourism, cultural tourism) which comes from expansion of tourism to the natural areas

Keywords

Besni, alternative tourism, sustainable tourism, country tourism, ecotourism, cultural tourism

References

• Ainsworth, W. F. (1842). Travels and researches in Asia Minor, 1, Mesopotamia, Chaldea and Armenia, London: p. 260.
• Akış, S. (1999). Sürdürülebilir Turizm ve Türkiye. Anatolia, Turizm Araştırmaları Dergisi, 10, Mart Haziran, Ankara: ss. 36–46.
• Akpınar, E. (2002). Doğu Anadolu Bölgesi’nde Alternatif Turizm Merkezi Olmaya Aday Bir İlçe: Kemaliye. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (2): ss. 207– 236.
• Alçıtepe, E. (2002). Spil Dağı Mili Parkının Ekoturizm Açısından Önemi. II. Turizm Şurası Bildirileri Kitabı, c. II, T. C. Turizm Bakanlığı, 12–14 Nisan 2002, Ankara, ss. 289– 294.
• Arınç, C. P. (2002). Selçuk’ta Kültür Turizmi. Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Coğrafya Anabilim Dalı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Danışman: Yrd. Doç. Dr. G. Emekli, İzmir, ss.1–60.
• Bakırcı, M. (2002). Ekoturizm. II. Turizm Şurası Bildirileri Kitabı, c. II, T. C. Turizm Bakanlığı, 12–14 Nisan 2002, Ankara, s. 243.
• Bandy, J. (1996). Managing the Other of Nature: Sustainability, Spectacle, and Global Regimes of Capital in Ecotourism. Public Culture, 8 (3): pp. 539–566.
• Blamey, R. K. (1997). Ecotourism: The Search for an Operational Definition. Journal of SustainableTourism, 5 (2): pp. 109–130.
• Blamley, R. K. (2001). Principle of Ecotourism. The Encyclopedia of Ecotourism, CAB International,New York, pp. 5–22.
• Dinçer, İ. (1996). Sürdürülebilir Turizmin Hayata Geçirilmesi İçin Aktive Olması Gereken Dinamikler ve İşlevleri-Model Çalışması, Sürdürülebilir Turizm; Turizm Plânlamasına Ekolojik Yaklasım.19. Dünya Şehircilik Günü Kollokyumu, Mimar SinanÜniversitesi, İstanbul, s. 342.
• Dinçer, İ. F. ve Ertuğral, S. (2000). Kültürel Mirasın Korunması ve İstanbul İlindeki Tarihi Yapıların Turizm Amaçlı Kullanımı Üzerine Bir Deneme. Anatolia Turizm Arastırmaları Dergisi, 11, Ankara: s. 69.
• Doğaner, S. (1995). Köyceğiz-Dalyan Çevresinde Eko-Turizm. Türkiye Kalkınma Bankası, Turizm Yıllığı 1994, s. 94
• Duffy, R. (2002). A Trip Too Far: Ecotourism, Politics and Exploitation. Earthscan Publications,London: 1–210.
• Emekli, G. (2004). Yeni Bin Yılda Sürdürülebilir Turizmin Kazdağı ve Yakın Çevresi İçin Önemi. I.Balıkesir Ulusal Turizm Kongresi, (15–16 Nisan 2004), Bildiriler Kitabı, Balıkesir, s. 416.
• Erdoğan, N. (2003). Çevre ve (Eko)turizm, Erk Yayıncılık, Ankara, 1–317.
• Erdoğan, N. ve Erdoğan, İ. (2005). Ekoturizm Betimlemeleriyle İletilenlerin Doğası, Gazi Üniversitesi İletişim Dergisi, 20 (1): ss. 55–82.
• Esengün, K. vd. (2002). Kırsal Alanların Kalkındırılmasında Kırsal Turizmin Rolü. Standard Dergisi,470: s. 29–35.
• Fagence, M. (2003). Turism in Destination Communities. Ed.: S. Singh, D. J. Timothy ve R. K. Dowling, Cabi Publishing, Cambridge, pp. 55–78.
• Genim, S. (2002., Kültür Turizmi. T. C.Turizm Bakanlığı II. Turizm Şurası Bildirileri, 12–14 Nisan 2002, Ankara, s. 205.
• Godfrey, K. B. (1996). Towards Sustainability? Practicing Responsible Tourism, Ed.: L. Harrison, WB, U.S.A., p. 60, 384.
• Kızılırmak, İ. ve Kurtuldu, H. (2005). Kültürel Turizmin Önemi ve Tüketici Tercihlerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Çalışma. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi. Journal of Commerce and Tourism Education Faculty, 1: ss. 100–120.
• Kiper, T. (2006). Safranbolu Yörük Köyü Peyzaj Potansiyelinin Kırsal Turizm Açısından Değerlendirilmesi.Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı Yayınlanmamış Doktora Tezi, Danışman: Prof. Dr. M. Arslan, Ankara, ss. 1–367.
• Köroğlu, A. ve Köroğlu, Ö. (2006). Kırsal Turizmin Yöre Kalkınmasındaki Rolü: Buldan Yöresi Kırsal Turizm Potansiyeli. Buldan Sempozyumu, 23–24 Kasım 2006 Bildiri Kitabı, Denizli, ss. 233–242.
• Kurdoğlu, D. (2001). Koruma Alanları ve Ekoturizm Karadeniz Bölgesi Açısından İrdelenmesi. Orman ve Av, 4, Türkiye Ormancılar Derneği Yayını: s. 4.
• Leung, Y.-F. vd. (2001). The Role of Recreation Ecology in Sustainable Tourism and Ecotourism. Recreation and Sustainability: Linking Culture and the Environment, Ed.: S. McCool ve R. N.Moisey, CAB International Tourism, New York,
• McDonald, R. ve Jolliffe, L. (2003). Cultural Rural Tourism. Annals of Tourism Research 30 (2): pp.307–322.
• McKercher, B. ve Cros, H. (2002). Cultural Tourism, The Partnership Between Tourism and Cultural Heritage Management, New York.
• Nepal, K. S. (2000). Tourism in Protected Areas The Nepalese Himalaya. Annals of Tourism Research, 27 (3): pp. 661–681.
• Orams, M. B. (1995). Towards a More Desirable Form of Ecotourism. Tourism Management, 16 (3–8): p. 142.
• Özbey, R. (2002). Sustainable Tourism Development in Globalization Progress, Globalization and Sustainable Development. International Scientific Conference, Book, 4, Varna, pp. 135–150.
• Öztürk, S. (2002). Ekoturizm Destinasyonu Olarak İznik. II. Turizm Şurası Bildirileri, c. II, T. C. Turizm Bakanlığı, 12–14 Nisan 2002, Ankara, s. 238.
• Öztürk, Y.ve Yazıcıoğlu, İ. (2002). “Gelişmekte Olan Ülkeler İçin Alternatif Turizm Faaliyetleri Üzerine Teorik Bir Çalışma. Gazi Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2: ss. 183–195.
• Priskin, J. (2003). Characteristics and Perceptions of Coastal and Wildflower naturebased Tourists in the Central Coast region of Western Australia. Journal of Sustaniable Tourism, 11 (6): pp. 499–529.
• Soykan, F. (2001). Ege Bölgesi’nden Kırsal Turizme Özgün Bir Örnek: Şirince Köyü (Selçuk/İzmir). Maltepe Üniversitesi Meslek Yüksekokulu Dergisi, 1: s. 152.
• Turhan, M. (1994). Kültür Değişmeleri (Sosyal Psikoloji Bakımından Bir Teknik). Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları, İstanbul, 1–255.
• Usal, A. ve Kuşluvan, Z. (2002). Davranış Bilimleri, Sosyal Psikoloji, Barış Yayınları, İzmir, s.1–340.
• Uygur, S. M. ve Baykan, E. (2007). Kültür Turizmi ve Turizmin Kültürel Varlıklar Üzerindeki Etkileri. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, Journal of Commerce and Tourism Education Faculty, 2: ss. 30–49.
• Wang, S. vd. (2006). Residents’ Perceptions of Cultural Tourism and Quality of Life- A Longitudinal Approach. Tourism Today, Fall 2006: 47–61.
• Weawer, D. B. (1999). Magnitude of Ecotourism in Costa Rica and Kenya. Annals of Tourism Research, 26 (4): pp. 792–816.
• Yılmaz, Ü. (2006). Eko Turizm Destinasyonu Olarak Buldan, Buldan Sempozyumu Bildirileri Kitabı, 23–24 Kasım 2006, Denizli, ss. 243–249.
• Zeyrek, T.-H. vd. (2006). Besni. Paralā – Octacuscum – Bahasna. Anadolu’nun Güneydoğusunda Antik Bir Kent ve Yakın Çevresinin Arkeolojik Açıdan Genel Değerlendirmesi, Besni Belediyesi Yayınları, İstanbul, 1–150.