Economic Aspect of Suicidal Behavior of Higher Education Graduates: Dynamic Panel Data Analysis

Year 2022, Volume: 21 Issue: 1, 41 - 58, 26.01.2022

Özlem Dündar Zeynep Sağır

https://doi.org/10.21547/jss.895972

Cited By: 3

Abstract

Vital suicidal behavior has been the subject of research in studies in different fields. Although the increase in education level is expected to decrease suicidal behavior, there are studies suggesting that it increases it. For this reason unlike other studies this study investigated the role of specially economic factors in the suicide of higher education graduates. In this context, the effect of economic (the ratio of employed women with higher education graduates in the total population, the ratio of employed men with higher education graduates in the total population, gross domestic product per capita and wages)and social factors (the ratio of college and faculty graduates in the total population, the ratio of graduate graduates (master and doctorate) in the total population, immigration) on the suicidal behavior of higher education graduates has been investigated using the Generalized Method of Moments (System GMM). According to second level Nomenclature of Territorial Units For Statistics (-NUTS-twenty six subregions of Turkey) in analysis Turkey Statistical Institute and the Republic of Turkey Social Security Institution 2008-2019 period data have been used. It was concluded that economic factors are effective in the suicidal behavior of higher education graduates and that this effect creates a difference according to gender. It has been observed that the suicidal behavior of higher education have a negative effect on the higher education graduate males employed, while the higher education graduate females employed have a positive effect.

Keywords

Suicidal Behavior of Higher Education Graduates, Employed Higher Education Graduates, Dynamic Panel Data Analysis, System GMM

Yükseköğretim Mezunlarının İntihar Davranışının Ekonomik Boyutu: Dinamik Panel Veri Analizi

Abstract

Hayati önem taşıyan intihar davranışı farklı alanlarda yapılan çalışmalarda araştırma konusu olmuştur. Eğitim seviyesindeki artışın intihar davranışını azaltması beklense de yazında arttırdığı yönünde çalışmalar da bulunmaktadır. Bu nedenle bu çalışmada diğer çalışmalardan farklı olarak yükseköğretim mezunlarının intihar davranışında özellikle ekonomik faktörlerin rolü araştırılmıştır. Bu kapsamda ekonomik faktörler (istihdam edilen yükseköğretim mezunu kadınların toplam nüfus içerisindeki oranı, istihdam edilen yükseköğretim mezunu erkeklerin toplam nüfus içerisindeki oranı, kişi başına gayri safi yurt içi hasıla ve ücret) ve sosyal faktörlerin (yüksekokul ve fakülte mezunlarının toplam nüfus içerisindeki oranı, lisansüstü mezunlarının (yüksek lisans ve doktora) toplam nüfus içerisindeki oranı, alınan göç) yükseköğretim mezunlarının intihar davranışına etkisi genelleştirilmiş momentler yöntemiyle (Generalized Method of Moments -System GMM-) araştırılmıştır. Analizde ikinci düzey İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırmasına (İBBS) göre (Türkiye’nin yirmi altı alt bölgesi) Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) ve Türkiye Cumhuriyeti Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK) 2008-2019 dönemi verileri kullanılmıştır. Yükseköğretim mezunlarının intihar davranışında ekonomik faktörlerin etkili olduğu, söz konusu etkinin cinsiyete göre farklılık oluşturduğu yönünde sonuca ulaşılmıştır. Yükseköğrenim mezunlarının intihar davranışına istihdam edilen yükseköğrenim mezunu erkeklerin negatif yönde, istihdam edilen yükseköğrenim mezunu kadınların ise, pozitif yönde etkisi olduğu görülmüştür.

Keywords

Yükseköğretim Mezunlarının İntihar Davranışı, İstihdam Edilen Yükseköğretim Mezunları, Dinamik Panel Veri Analizi, Sistem GMM

References

• Aksu, L. (2018). İşsizlik, suç, boşanma, intihar oranları ile iktisadi büyüme ilişkisinin; nedensellik testleri ile analizi: Türkiye örneği. İktisat Politikaları Araştırmaları Dergisi, 5(2), 58-100.
• Andrés, A. R. & Halicioglu, F. (2010). Determinants of suicides in denmark: evidence from time series data. Health Policy, 98(2-3), 263-269.
• Atila, M. & Çelikkaya S. (2020). Ekonomik krizlerin toplumsal izdüşümü: Türkiye’de yaşanan ekonomik krizlerin işsizlik, suç ve intihara yansımaları. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 11(26), 245-258.
• Ayas, S. (2016). İşsizlik ve eğitim seviyesinin intihar üzerindeki etkisi: Tüik verileri üzerine ampirik bir çalışma. Yönetim Bilimleri Dergisi, 14(28), 101-119.
• Barr, B., Taylor-Robinson, D., Scott-Samuel, A., McKee, M. & Stuckler, D. (2012). Suicides associated with the 2008-10 economic recession in England: time trend analysis. Bmj, 345, 1-7.
• Bayrak, S. (2017). İşsizliğin intihar üzerindeki etkileri: Türkiye için bir nedensellik analizi. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (73), 125-141.
• Blakely, T. A., Collings, S. C. & Atkinson, J. (2003). Unemployment and suicide. Evidence for a causal association? Journal of Epidemiology & Community Health, 57(8), 594-600.
• Blundell, R. & Bond, S. (1998). Initial conditions and moment restrictions in dynamic panel data models. Journal of Economics, 87(1), 115-143.
• Breuer, C. (2015). Unemployment and suicide mortality: evidence from regional panel data in Europe. Health Economics, 24(8), 936-950.
• Chang, S. S., Gunnell, D., Sterne, J. A., Lu, T. H. & Cheng, A. T. (2009). Was the economic crisis 1997-1998 responsible for rising suicide rates in East/Southeast Asia? A time-trend analysis for Japan, Hong Kong, South Korea, Taiwan, Singapore and Thailand. Social Science & Medicine, 68(7), 1322-1331.
• Chang, S. S., Stuckler, D., Yip, P. & Gunnell, D. (2013). Impact of 2008 global economic crisis on suicide: time trend study in 54 countries. Bmj, 347, 1-15.
• Classen, T. J. & Dunn, R. A. (2012). The effect of job loss and unemployment duration on suicide risk in the United States: A new look using mass‐layoffs and unemployment duration. Health Economics, 21(3), 338-350.
• Çıraklı, Ü. (2019). Türkiye’de ekonomik göstergeler ile intihar hızı arasındaki ilişkinin incelenmesi: ekonometrik bir analiz. Sağlık ve Hemşirelik Yönetimi Dergisi, 6(3), 218-227.
• Dalglish, S., Melchior, M., Younes, N. & Surkan, P. (2015). Work characteristics and suicidal ideation in young adults in France. Social Psychiatry & Psychiatric Epidemiology, 50(4), 613-620.
• Durğun F. & Durğun B. (2017). İntihar-gelir ilişkisi: Türkiye için nedensellik analizi. Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 7(14), 398-415.
• Durkheim, E. (2002). İntihar. (Ö. Ozankaya, Çev.). İstanbul: Cem Yayınevi.
• Ekici, G., Savas, H. A. & Cıtak, S. (2001). İntihar riskini artıran psikososyal etmenler. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 2(4), 204-212.
• Erdem, H. F., Demirel, S. K. & Erkan, E. (2019). Genç işsizliğin intihar oranları üzerindeki olası etkisi: panel veri analizi ile bölgesel karşılaştırma. Anadolu İktisat ve İşletme Dergisi, 3(2), 76-92.
• Gibbs, J. P. & Martin W. T. (1958). A theory of status integration and its relationship to suicide. American Sociological Review. 23(2), 140-147.
• Hamermesh, D. S. & Soss, N. M. (1974). An economic theory of suicide. Journal of Political Economy, 82(1), 83-98.
• Hiyoshi, A., Kondo, N. & Rostila, M. (2018). Increasing income-based inequality in suicide mortality among working-age women and men, Sweden, 1990-2007: is there a point of trend change? J Epidemiol Community Health, 72(11), 1009-1015.
• Inagaki, K. (2010). Income inequality and the suicide rate in Japan: evidence from cointegration and La-Var. Journal of Applied Economics, 13(1), 113-133.
• İlkkaracan, İ. & Kütük, Y. (2013). Türkiye’de intiharların ekonomik dalgalanmalarla ilişkisi üzerine bir uygulama. Aşıcı, A. A., Hisarcıklılar, M., İlkkaracan, İ., Karakaş, D. G. & Kaya T. (Ed.). Ümit Şenesen’e armağan paylaşımlar: Sayılarla Türkiye ekonomisi. İstanbul: Literatür Yayıncılık.
• Jalles, J. T. & Andresen, M. A. (2015). The social and economic determinants of suicide in Canadian provinces. Health Economics Review, 5(1), 1-12.
• Kim, W., Ki, M., Choi, M. & Song, A. (2019). Comparable risk of suicidal ideation between workers at precarious employment and unemployment: data from the Korean welfare panel study, 2012-2017. International Journal of Environmental Research and Public Health, 16(2811), 1-11.
• Lim, A. Y., Lee, S. H., Jeon, Y., Yoo, R. & Jung, H. Y. (2018). Job-seeking stress, mental health problems, and the role of perceived social support in university graduates in Korea. Journal of Korean Medical Science, 33(19), 1-13.
• Lin, Y. H., & Chen, W. Y. (2018). Does unemployment have asymmetric effects on suicide rates? Evidence from the United States: 1928-2013. Economic Research-Ekonomska Istraživanja, 31(1), 1404-1417.
• Marx, Karl (2006). İntihar Üzerine. (B. Çoban ve Z. Özarslan, Çev.). İstanbul: Yeni Hayat Yayıncılık.
• Neumayer, E. (2003). Are socioeconomic factors valid determinants of suicide? Controlling for national cultures of suicide with fixed-effects estimation. Cross-Cultural Research, 37(3), 307-329.
• Nordt, C., Warnke, I., Seifritz, E. & Kawohl, W. (2015). Modelling suicide and unemployment: a longitudinal analysis covering 63 countries, 2000-11. The Lancet Psychiatry, 2(3), 239-245.
• Okada, K. & Samreth, S. (2013). A study on the socio-economic determinants of suicide: evidence from 13 European OECD countries. The Journal of Socio-Economics, 45, 78-85.
• Özel, A., Keser, N. & Köksal, E. (2008). İntihar ve intihara teşebbüs eden bireylerin cinsiyeti, eğitim düzeyleri ve coğrafi dağılımları: Kütahya şehri örneği. Doğu Coğrafya Dergisi, 13(19), 231-250.
• Özer U. & Topal M.H. (2017). Genç işsizliği, suç, göç, intihar ve boşanma düzeyleri ile ilişkili midir? Türkiye’den Ampirik Bir Kanıt. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(5), 50-63.
• Pescosolido, B. A. & Georgianna, S. (1989). Durkheim, suicide, and religion: Toward a network theory of suicide. American Sociological Review, (54)1, 33-48.
• Preti, A. & Miotto, P. (1999). Suicide and unemployment in Italy, 1982-1994. J Epidemiol Community Health, 53(11), 694-701.
• Rachiotis, G., Stuckler, D., McKee, M. & Hadjichristodoulou, C. (2015). What has happened to suicides during the Greek economic crisis? Findings from an ecological study of suicides and their determinants (2003-2012). BMJ Open, 5(3), 1-6.
• Roodman, D. (2006). How to do Xtabond2: An introduction to difference and system GMM in stata. Center Global Development, Working Paper 103: 1-44.
• Sezer S. (2013). Ticari başarısızlık intiharlarının sosyolojik analizi. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 16(1), 105-139.
• Şen, H. & Varürer, İ. (2019). OECD üye ülkeleri için intihar oranları araştırması: Bir kümeleme analizi çalışması. Alfanümerik Dergi, 7(2), 471-484.
• Topbaş, F. (2007). İşsizlik ve intihar ilişkisi: 1975-2005 Var analizi. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, (2), 161-172.
• Tunalı H. & Özkaya S. (2016). Türkiye’de işsizlik-intihar ilişkisinin analizi. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5(2), 56-70.
• Türkiye Cumhuriyeti Sosyal Güvenlik Kurumu (2020). İstatistik yıllıkları. Erişim tarihi: 20.12.2020, http://www.sgk.gov.tr/wps/portal/sgk/tr/kurumsal/istatistik/
• Türkiye İstatistik Kurumu (2021). Bölgesel istatistikler. Erişim Tarihi: 28.01.2021, https://biruni.tuik.gov.tr/bolgeselistatistik/
• Yamasaki, A., Araki, S., Sakai, R., Yokoyama, K. & Voorhees, A. S. (2008). Suicide mortality of young, middle-aged and elderly males and females in Japan for the years 1953-96: time series analysis for the effects of unemployment, female labour force, young and aged population, primary industry and population density. Industrial Health, 46(6), 541-549.
• Yoon, S., Kim, J. Y., Park, J. & Kim, S. S. (2017). Loss of permanent employment and its association with suicidal ideation: A cohort study in South Korea. Scandinavian Journal of Work, Environment & Health, 43(5), 457-464.
• Yur’yev, A., Värnik, A., Värnik, P., Sisask, M. & Leppik, L. (2012). Employment status influences suicide mortality in Europe. International Journal of Social Psychiatry, 58(1), 62-68.
• World Healty Organization (2019). Erişim Tarihi: 13.05.2020, https://www.who.int/news-room/factsheets/detail/suicide#:~:text=Close%20to%20800%20000%20people,%2D19%2Dyear%2Dolds.
• World Healty Organization (2020). Erişim Tarihi: 20.05.2020, https://www.who.int/health-topics/suicide#tab=tab_2.