This article focuses on the situation of labour movement and unionization in Turkey in the first 30 years of neoliberal transformation. The neoliberal transformation of the Turkish economy, which started in the 1980s, completely eliminated all the gains of the labour left over from the import substitution industry period in about 30 years. Therefore, this study sees the segmentation of labour created by neoliberal globalization and flexible production as the main reason for the weakening of unions. Claiming that neoliberalism produces serious unemployment, this article touches upon the serious difficulties faced by labour even during periods of economic expansion. Even during the growth periods in the 2000s, unemployment has increased significantly, labour has become insecure and the working hours of employees have increased significantly. With the decrease in support for agricultural policies, the population working in agriculture faced unemployment. The number of members of the unions that attempt to protect the rights of organized labour has dropped significantly. The unions have entered an existential crisis. This study suggests that unions should adopt a strategy that includes workers working in the informal sector in order to get out of the union crisis they are experiencing. This article recommends that Collective movement unionism can be an alternative for unions to rise again. However, this process has its own difficulties.
Neoliberalism Globalization Labour Trade Unions Segmentation of Labour Social Movement Unionization
Bu makale neoliberal dönüşümün ilk 30 yılında Türkiye'de emek hareketi ve sendikalaşmanın durumuna odaklanmaktadır. 1980'lerle başlayan Türkiye ekonomisinin neoliberal dönüşümü ithal ikameci sanayi döneminden kalan emeğin tüm kazanımlarını yaklaşık 30 yıl içinde tamamen ortadan kaldırmıştır. Dolayısıyla, bu çalışma neoliberal küreşelleşmenin yarattığı emeğin segmentasyonu ve esnek üretimin sendikaların zayıflamasındaki başat neden olarak görmektedir. Neoliberalizmin ciddi anlamda işsizlik ürettiğini iddia eden bu makale ekonomik genişleme dönemlerinde bile emeğin yaşadığı ciddi zorluklara değinmektedir. 2000'li yıllardaki büyüme dönemlerinde bile Türkiye'de ciddi anlamda işsizlik artmış, emek güvencesizleştirilmiş ve çalışanların çalışma saatleri ciddi oranda artmıştır. Tarım politikalarına desteğin azalmasıyla birlikte tarımda çalışan nüfüs işsizlikle karşı karşıya kalmıştır. Örgütlü emeğin haklarını korumaya çalışan sendikaların üye sayıları ciddi ölçüde düşmüş. Sendikalar varoluşsal bir krize girmiştir. Bu çalışma Sendikaların yaşadıkları sendikal krizden çıkması için enformel sektörde çalışan işçileri kapsayan bir stratejiye geçmeleri gerektiğini önermektedir. Bu makale Toplusal hareket sendikacılığını, sendikaların yeniden yükselişe geçmeleri için bir alternatif olabilileceğini önermektedir. Ancak bu süreç de kendi içinde zorluklar taşımaktadır.
Neoliberalizm Küreselleşme Emek Sendikalar Emeğin Segmentasyonu Toplumsal Hareket Sendikacılığı
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Political Science, Sociology |
Journal Section | Political Science and International Relations |
Authors | |
Publication Date | April 30, 2022 |
Submission Date | November 18, 2021 |
Acceptance Date | April 21, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 21 Issue: 2 |