15 Temmuz Darbe Girişiminin Teolojik Arka Planı: Mitler ve Gerçekler

Year 2017, Volume: 4 Issue: 6, 0 - 0, 15.06.2017

Mahmut Çınar

Abstract

Özet:

15 Temmuz 2016’da ülkemizde kalkışılan darbe
girişimi, önemli ölçüde teo-mitik temeller üzerine kurulmaktaydı. Darbe
girişiminin baş aktörü, dini kimliğiyle ön plana çıkmış, yıllarca Hz. Peygamber
ve sahabeyi dinleyicilerini ufkuna yerleştirmek için çırpınan bir vaizdi.
Herkes onu böyle tanıyor, Allah rızasından başka hiçbir arzusunun olmadığını
düşünüyordu. Son yıllarda, sosyal ve siyasal güce kavuşan etrafındaki
insanların ben-merkezci ve kendilerinden başka hiç kimseye hayat hakkı
tanımayan atraksiyonları bile, çoğu zaman hüsn-ü zanla karşılanmış, ilgili
şahsın bundan haberdar olmadığı düşünülmüştü. Ancak şimdi bambaşka bir durumla
karşı karşıya kalınmakta, F 16’lar bomba yağdırmakta, tanklar sivillerin
üzerine yürümekteydi. Sevgi, barış, kardeşlik, diğerkâmlık, fedakarlık ve
mahviyet gibi kavramları dillerine pelesenk eden bu insanları, bu şekilde
harekete geçiren motivasyon çok güçlü olmalıydı.

Bu makalede işarete dilen motivasyonun arkaplanı ve
bunun teo-mitik temelleri araştırılarak, değerlendirmeye tabi tutulacaktır. Bu
motivasyonun ne kadar teolojik, ne kadarının mitolojik temellere dayandığı önem
arz etmektedir. Makalenin üzerinde durduğu asıl problem budur. Zira söz konusu
teo-mitik arkaplan anlaşılıp gerekli tedbirler alınmadığı takdirde, ümmetin yaşadığı
coğrafyalarda, 15 Temmuz benzeri kalkışmalar eksik olmayacaktır. Bu kalkışma,
İslam adına, İslamda olmaması gereken bir takım unsurların bayraklaştırılarak,
kitlelrin bunlarınn etrafında aktif hale getirilmesinin çok zor olmadığını
göstermiştir. Kuşkusuz siyasilerin gerekli tedbirleri alması gerekir. Ancak
Müslüman kitleleri İslam’da olmayan unsurları, İslamdanmış gibi yaparak
yönlendiren çabalar karşısında, ilim adamlarıyla aydınlar tarfından alınması
gereken tedbirin ne kadar önemli olduğuna dikkat çekilmeye çalışılacaktır.

Keywords

Darbe Girişimi, Ricâlü’l-gayb, Batınî siyaset, Mehdî

References

• Süleyman Ateş, “Kutub”, DİA, XXVI, 498-499. Bâkıllânî, el-İnsâf fî mâ yecibü i’tikâduhu velâ yecûzu’l-cehlü bihi (nşr. İmadüddin Ahmed) Beyrut 1407/1986. Hatiboğlu, M. S., Hilâfetin Kureyşiliği, Ankara: Otto (3. Baskı) 2012. İbnü’l-Arabî, Muhyiddîn, Füsûsü’l-hikem (nşr. Ebü’l-Alâ Afîfî), Beyrut 1400/1980. ______ el-Fütûhâtü’l-Mekkiyye (trc. Ekrem Demirli), İstanbul 2007-2010.