Roma Hukuku’nda locatio conductio rei, tarafların karşılıklı ve birbirlerine uygun irade beyanları ile kurulan, belirli bir malı, belirli bir ücret karşılığında ve belirli bir süre için kullanmayı (res locata) ya da kullanıp ürünlerinden yararlanmayı (fruenda locata) sağlayan, tam iki tarafı borç altına sokan rızai bir sözleşmedir. Günümüz hukuklarında kira sözleşmesi ve ürün kirası sözleşmelerinin ayrı ayrı düzenlendiği görülürken; Roma’da locatio conductio rei her iki sözleşmeyi de içermekteydi. Roma Sözleşmeler Sistemi içerisinde rızai sözleşmeler grubunda yer alan locatio conductio rei’nin kurulabilmesi için locator ile condcutor’un kira sözleşmesi konusu ve kira bedeli üzerinde anlaşmaları gerekli ve yeterli idi. İvazlı bir sözleşme olması nedeniyle bir bedel kararlaştırılmadan locatio conductio rei’nin meydana gelmesi söz konusu değildi. Sözleşmenin konusunu res mobiles niteliğinde olan köleler ve hayvanlar ile, res immobiles niteliğinde olan tarım arazileri, ahırlar, konutlar ve depolar oluşturabilmekteydi. Ayrıca maddi malların yanında maddi olmayan mallar da sözleşmeye konu olabilmekteydiler. Locatio conductio rei’nin bir iyi niyet sözleşmesi olması nedeniyle anlaşmazlık halinde açılabilecek davalarda hâkimlerin iyi niyetin gereği neyi gerektiriyorsa ona göre karar verebildikleri görülmektedir.
locatio conductio locatio conductio rei kira sözleşmesi locator conductor rızai sözleşmeler kira bedeli
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Law in Context |
Journal Section | Makaleler / Articles |
Authors | |
Publication Date | January 31, 2023 |
Published in Issue | Year 2023 Volume: 1 Issue: 1 |
Karatekin Hukuk Dergisi (KAHD), Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.