Saʻdî’nin gazelleri Gazeliyyât-i
Kadîm, Tayyibât, Bedâyiʻ ve Havâtîm olmak üzere dört kısma ayırılmıştır. Muhtemelen
Gazeliyyât-i Kadîm’i gençlik döneminde, Bedâyiʻ ve Tayyibât’ı olgunluk ve
şairliğinin doruk noktasında, Havâtîm’i
de yaşlılık döneminde söylemiştir. Her ne kadar Saʻdî’nin gazellerinin özü aşk
olsa da, bu aşk Gazeliyyât-i Kadîm’de mecazi aşk, Havâtîm’de tasavvufi aşk
şeklindedir. Hatta Havâtîm’deki bazı gazellerde ahlak ve züht baskındır. Saʻdî’nin
gazellerindeki bu farklılık birçok araştırmacının dikkatini çekmiştir. Bu
makaledeki hedefimiz bu farklılığın en esaslı delilerinden birini
araştırmaktır. Muhtemelen bu farklılığın en önemli delilerinden biri Saʻdî’nin
aşk mertebelerini genellikle mecaziden ilahiyeye doğru doğal yoldan kat etmiş
olmasıdır, çünkü ihtiyarlık döneminde bu histen bir noksanlık hissetmiyor. Bu
makalede ilk önce Saʻdî’nin gazelleri üzerinde çalışan birçok araştırmacının
görüşünü ve özellikle Gazeliyyât-i Kadîm ve Havâtîm arasındaki farkları
naklettik. Sonra iddialarımızı ispatlamak için onun gazellerinden, psikolojinin
bugün elde ettiği bazı bulgulardan ve misallerden istifade ettik.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Translations |
Translators |
Çetin Kaska This is me |
Publication Date | October 26, 2019 |
Submission Date | May 22, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 7 Issue: 2 |