Aristoteles Düşüncesinde Politik Biyoloji ve Prohairesis

Year 2019, , 206 - 224, 15.03.2019

Efe Baştürk

https://doi.org/10.20981/kaygi.539668

Cited By: 1

Abstract

Bu çalışma, Aristotelesçi politika
felsefesini Aristoteles’in biyolojik yaklaşımlarıyla beraber tartışmayı
amaçlamaktadır. Buna göre, Aristoteles’in Politika metninde öne sürdüğü
“politik hayvan” ifadesi, insan ve hayvan ayrımının kurulduğu argümanlar
eşliğinde yeniden değerlendirilecektir. Aristotelesçi politika düşüncesinin
kökeninde hayvan ve insan arasında kurulan bir ayrım vardır. İnsan, hayvanın
sahip olmadığı yetilere sahip bir varlık olarak ele alınırken; hayvan da insana
göre çok daha sınırlı yaşamsal fonksiyonlara sahip varlık olarak
düşünülmektedir. Aristoteles, bu ayrım üzerinden insana özgü bir yaşam
düşüncesi geliştirmiştir ve bu yaşam biçimi, tüm anlamını, hayvanlara özgü
yalın yaşam mefhumundan ayrılması ile kazanır. Aristoteles bu ayrımı
prohairesis sözcüğü ile karşılar. Sözcük, insan ve hayvan arasındaki ayrımı
belirttiği gibi, söz konusu ayrımı politik olanın merkezine yerleştirerek
doğrudan bios-politikos ile ilişkilendirme olanağı sağlar. Politik yaşam
anlamına gelen bios-politikos, salt politikaya özgü bir yaşamı ima etmez; fakat
hayvansal dünyanın geride bırakıldığını gösterir. Bu nedenle prohairesis ile
kurulan bios-politikos, politikanın biyolojik olanla ilişkili olarak kurulduğunu
gösterir. Bu makale, Aristotelesçi politika düşüncesini neden ve nasıl
biyolojik bir bağlamda ele almamız gerektiğini tartışmayı amaçlamaktadır.

Keywords

Aristoteles, Bios-politikos, Prohairesis, Politik Hayvan, Zoe, Polis

Political Biology and Prohairesis in Aristotle’s Thought

Abstract

This
article aims to discuss the Aristotelian political philosophy with his
biological approaches. To do so, the argument of “political animal” argued in
the Politics is re-assessed with the arguments establishing the differences
between human and animal. At the root of Aristotelian political philosophy,
there is a distinction between animal and human. While the human is handled as
an existence which has some abilities that the animal does not have; the animal
is thought as a being which has limited living functions compare to the human.
Through this distinction, Aristotle developed a thought of living which is
specified for the human and this kind of living gains its meaning by alienating
from bare life which is referred to the animals. Aristotle defines this
distinction with the word of “prohairesis”. This word points out the
distinction between human and animal, and it also places the distinction at the
center of the politics to relate it with the notion of the “bios-politikos”.
Bios politikos, which also means the “political life”, does not only refer to
the pure politics; rather, it also reveals that the animalistic nature of life
has been left behind. Therefore, the term bios-politikos which is established
with the act of prohairesis shows that the politics is constructed with the
engagement with the biological. As a result of that this article aims to argue
why and how the Aristotelian political philosophy is handled under the notion
of the biological context.

Keywords

Aristotle, Bios-politikos, Prohairesis, Political Animal, Zoe, Polis

References

• AGAMBEN, G. (2013). Kutsal İnsan: Egemen İktidar ve Çıplak Hayat, çev. İsmail Türkmen, İstanbul: Ayrıntı.
• ARISTOTELES (1941). Posterior Analytics, çev. G. R. G. Mure, The Basic Works of Aristotle, der. R. Mckeon, New York: Random House.
• ARISTOTELES (1957). Physics, Volume I: Books 1-4, çev. P. H. Wicksteed ve F. M. Cornford, Cambridge, MA: Harvard University Press Loeb Classical Library 228.
• ARISTOTELES (1993). History of Animals, çev. A. L. Peck, Edinburgh: Edmundsbury Press.
• ARISTOTELES (1996). Kategoriler, çev. Saffet Babür, Ankara: İmge.
• ARISTOTELES (2002). On the Parts of Animals, çev. J. G. Lennox, Oxford: Clarendon Press.
• ARISTOTELES (2014). Fizik, çev. Saffet Babür, İstanbul: YKY.
• ARISTOTELES (2017). Nikomakhos’a Etik, çev. Furkan Akderin, İstanbul: Say.
• ARISTOTELES (2018a). Ruh Üzerine, çev. Y. Gurur Sev, İstanbul: Pinhan.
• ARISTOTELES (2018b). Hayvanların Hareketleri Üzerine, çev. Furkan Akderin, İstanbul: Say.
• ARISTOTELES (2018c). Politika, çev. Y. Gurur Sev, İstanbul: Pinhan.
• AYGÜN, Ö. (2017). The Middle Included: Logos in Aristotle, Illınois: Northwestern University Press.
• BEARE, J. I. (2012). Greek Theories of Elementary Cognition: From Alcmaeon to Aristotle, Indiana: Repressed Publishing.
• CRUBELLIER, M ve P. PELLEGRIN (2017). Aristoteles: Filozof ve Bilme Meselesi, çev. B. G. Beşiktaşlıyan, İstanbul: YKY.
• GÜREMEN, R. (2016). “Aristoteles’te Dilin Politik Rolü”, Felsefe Tartışmaları, 53: 16-38.
• GÜREMEN, R. (2018). “In What Sense Exactly Are Human Beıngs More Polıtıcal Accordıng to Aristotle?”, Philosophy and Society, 29(2): 153–316.
• HATİPOĞLU, S. E. (2014). “Prohairesis in Aristotle and Epictetus: A Comparative Study”, Kaygı: Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, 22: 45-64.
• LENNOX, J. G. (2006). “Aristotle’s Biology”, Stanford Encyclopedia of Philosophy, ed. E. N. Zalta.
• OJAKANGAS, M. (2016). On the Greek Origins of Biopolitics: A Reinterpretation of the History of Biopower, New York: Routledge.
• REEVE, C. D. (2002). Practices of Reason: Aristotle’s Nicomachean Ethics, Oxford: Clarendon Press.
• YALÇINER, R. (2016). “Bios Politikos”, Biyopolitika 1: Platon’dan Arendt’e Biyopolitikanın Felsefi Kökenleri, derl. Onur Kartal, ss. 49-82, Ankara: NotaBene.