Dövüş Kulübü ve Egemen-Şiddet: Georges Bataille ve Walter Benjamin’in Görüşleri Işığında Bir Dövüş Kulübü İncelemesi

Year 2020, Volume: 19 Issue: 1, 181 - 199, 25.03.2020

Mete Ulaş Aksoy

https://doi.org/10.20981/kaygi.702862

Abstract

Dövüş Kulübü, insanları konfor ve eşyalaşma ile köleleştiren tüketim toplumuna karşı başkaldıran bir beyaz-yakalının hikayesidir. Bir direniş odağı olarak dövüş kulübünü ilginç kılan şey, burada sergilenen şiddetin karakteri ve mahiyetidir. Dövüş Kulübü’nün hikaye ettiği şiddet, ilk bakışta Georges Bataille ve Walter Benjamin’in tanımladığı şekliyle bir egemen-şiddet anlatısı olarak gözükmektedir. Ancak dövüş kulübündeki bu spontane, söylemsiz ve dolayımsız şiddet tanındıkça (recognition), egemen olma vasfını yitirerek, kanun-koyucu şiddete dönüşmeye başlamıştır. Dövüş Kulübü’nün dile getirdiği şiddetin doğasını inceleyen bu çalışma, Bataille ve Benjamin’in şiddet ve egemenlik üzerine olan görüşlerinden yola çıkarak, bir Dövüş Kulübü okuması sunmaktadır. Çalışmanın birinci bölümünde, Dövüş Kulübü’nün egemen-şiddet ve tanınma paradoksu bağlamında genel bir incelemesi sunulacaktır. İkinci bölümde, Benjamin ve Bataille’ın egemenlik ve şiddet üzerine olan görüşleri, Dövüş Kulübü ile ilgili olacak şekilde ortaya konacaktır. Üçüncü bölümde, Benjamin ve Bataille’ın ortaya koyduğu yaklaşımlar ve görüşler doğrultusunda, Dövüş Kulübü’nde sergilenen şiddetin, egemen-şiddet olup olmadığı meselesi ele alınacaktır.

Keywords

Dövüş Kulübü, Egemenlik, Georges Bataille, Şiddet, Walter Benjamin

References

• AGAMBEN, G. Homo Sacer: Sovereign Power and Bare Life. Standford: Standford California Press.
• BATAİLLE, G. (1976b). Theorie de la Religion, Œuvres Completes VII, Paris: Gallimard.
• BATAİLLE, G. (1976a). La Souveraineté, Œuvres Completes VIII, Paris: Gallimard.
• BATAİLLE, Georges. (1970a). La Structure Psychologique du Fascisme. Œuvres Completes I, Premiers Ecrits 1922-1940. Paris: Gallimard.
• BATAİLLE, G. (1970b). La Notion de Depense. Œuvres Completes I, Premiers Ecrits 1922-1940, Paris: Gallimard.
• BATAİLLE, G. (1962). Death and Sensuality: A Study of Eroticism and the Taboo. New York: Walker and Company.
• BAUER, N. (2012). The First Rule of Fight Club: On Plato, Descartes, and Fight Club. T. E. Wartenberg (der.), Fight Club. New York: Routledge, (112-132).
• BENJAMİN, W. (2002). The Right to Use Force, Walter Benjamin: Selected Writings Volume 1 1913-1926, M. Bullock ve M. W. Jennings (der.) New York: Belknap Press ( 231-234).
• BENJAMİN W. (1978). The Destructive Character. P. Demetz (der.), Reflections. New York: Shochen Books, (301-304).
• BENJAMİN, W. (1977a). Zur Kritik der Gewalt. R. Tiederman & H. Scheeppenhäuser (der.) Walter Benjamin Gesammelte Schriften II, (ss. 179-203). Frankfurt: Suhrkamp.
• CRAİNE J., & STUART A. (2004). Placing the Crisis of Masculinity in David Fincher’s Fight Club. GeoJournal, 59(4): 289-296.
• ÇELEBİ, A. (2010a). Bir Parıltı… Sonra Gece. A. Çelebi (der.) Şiddetin Eleştirisi Üzerine. İstanbul: Metis Yayınları.
• ÇELEBİ, A. (2010b). Şiddete Karşı Siyaset Hakkı. A. Çelebi (der.) Şiddetin Eleştirisi Üzerine. İstanbul: Metis Yayınları.
• DEWİLDE, M. (2011). Meeting the Opposites: The Political Theologies of Walter Benjamin and Carl Schmitt. Philosophy and Rhetoric, 44(4), 363-381.
• DİREK, Z. (2010). Yasa, Adalet ve Siyaset. A. Çelebi (der.) Şiddetin Eleştirisi Üzerine. İstanbul: Metis Yayınları.
• DÜTTMANN, A. G. (1991). Tradition and Destruction: Benjamin’s Politics of Language. MLN, 106(3), 528-554.
• FRİDAY, K. (2003). A Generation of Men Without History: Fight Club, Masculinity and the Historical Symptom. Postmodern Culture, 13(3).
• GARRİSON J. (2012). God’s Middle Children, Metaphysical Rebellion in Chuck Palahniuk’s Fight Club, Humanitas, 25(1-2), 79-106.
• HANDERSON, L. G. (2011). What was Fight Club? Theses on the Value Worlds of Trash Capitalism. Cultural Geographies, 18(2), 143-170.
• LİZARDO, O. (2007). Fight Club, or the Cultural Contradictions of Late Capitalism. Journal of Cultural Research, 2007, 11(3), 221-243.
• LİKTÖR, Ç. (2016). Abandon All Hope Ye Who Enter Here: The Critique of Consumer Society in American Psycho and Fight Club. Journal of Cultural Studies Faculty of Communication Hacettepe University, 3(2), 369-384.
• MARTEL, J. (2014). A More Exact Criterion: Law’s Violence and the Possibility of Nonviolence in the Work of Walter Benjamin. Wake Forest Law Review, 49(3), 757-770.
• MARTEL, R. J. (2011). Divine Violence: Walter Benjamin and the Eschatology of Sovereignty, New York: Routledge.
• MATTHEWS, G. (2013). Consumerism’s Endgame: Violence and Community in J. G. Ballard’s Late Fiction. The Journal of Modern Literature 36(2), 122-139.
• PALAHNİUK, C. (2005). Fight Club, New York: Norton.
• SERTALP, E. (2016). Parçalanmış Benlikler, Parçalanmış Hayatlar ve Parçalanmış Filmler: Bir Dövüş Kulübü Okuması. Hacettepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Kültürel Çalışmalar Dergisi, 2016, 3(2), 385-408.
• SMİTH, A., T. (2012). Politics in the Wake of Divine Violence. Studies in Christian Ethics, 25(4), 454-472.
• STOEKL, A. (1985). Introduction. (der.) A. Stoekl, Visions of Excess Selected Writings of Georges Bataille. Mnneapolis: University of Minnesota Press.
• TRİPP, D. (2005). Wake Up!: Narratives of Masculine Epiphany in Millennial Cinema. Quarterly Review of Film and Video, 22(2), 181-188.
• TUİTT, P. (2006). Individual Violence and the Law. Studies in Law, Politics and Society, 39(3-14):,3-14.
• WOHLFARTH, I. (1978). No-Man’s Land: On Walter Benjamin’s Destructive Character. Diacritics, 8(2), 47-65.