The Influence of Religion on Science: Medieval Astronomy as an Example (6th Century – 13th Century)

Year 2021, Volume: 20 Issue: 1, 239 - 263, 15.03.2021

Ekin Kaynak Iltar Rabia Akçoru

https://doi.org/10.20981/kaygi.889670

Cited By: 2

Abstract

One of the most important factor shaping the society is definitely religion. Religion, alone, is a sum of beliefs and a guide to live. Today when it comes to science, evoking negatively religion and science are interconnected in the Middle Ages, especially in Latin West and Islamic World. It is impossible to think Latin West seperate from Christianity and Islamic World from Islam. But to what extent and how aforementioned religions influenced their own societies is a subject which scholars often argue. Specially why Islamic World could never approach the level of which it had in European Middle Ages, whether due to Christianity or not Europe was in darkness and similar questions are the essential issues of religion and science department. In this study the relationship between religion and science will be discussed on the example of medieval astronomy (6th century-13th century). At first the astronomical studies will be reviewed generally in Latin West and then in Islamic World between 6th century and 13th century and will be set as a background for the religion and science discussion. After that, the influence of Christianity in Latin West and Islam in Islamic World on scientific studies will be examined over the ongoing discussions and finally the example of astronomy will be evaluated in the light of these discussions.

Keywords

Religion and Science, The Middle Ages, Medieval Astronomy, Latin West, Islamic World

Dinin Bilimsel Çalışmalara Etkisi: Ortaçağ Astronomisi (VI. YY – XIII. YY) Örneği

Abstract

Toplumları biçimlendiren en önemli unsurlardan biri de kuşkusuz ki dindir. Din, hangi din olduğundan bağımsız olarak bir inançlar bütünü ve yaşam rehberidir. Günümüzde bilim söz konusu olduğunda olumsuz bir çağrışım yapan din Ortaçağ’da özellikle Latin Batı ve İslam dünyasında bilimle iç içedir. Latin Batı’yı Hristiyanlıktan, İslam dünyasını Müslümanlıktan bağımsız düşünmek imkansızdır. Ancak söz konusu dinlerin toplumlarını ne ölçüde ve ne yönde etkilediği araştırmacıların sıklıkla tartışa geldiği bir alandır. Özellikle İslam dünyasının bir daha Avrupa Ortaçağ’ında yaşadığı Altınçağ seviyesine neden yaklaşamadığı, Avrupa’nın Hristiyanlık yüzünden mi karanlıkta kaldığı ve buna benzer sorular din ve bilim alanının temel sorunlarıdır. Bu çalışmada Ortaçağ astronomisi (VI. yy-XIII. yy) örneği üzerinden din ve bilim ilişkisini tartışmak amaçlanmaktadır. Bunun için öncelikle VI. yüzyıl ile XII. yüzyıl arasında geçen sürede önce Latin Batı dünyasında, daha sonra da İslam dünyasında astronomi alanında yapılan çalışmalar genel hatlarıyla ele alınıp din ve bilim tartışması için arka plan olarak sunulacaktır. Sonrasında Latin Batı’da Hristiyanlığın, İslam dünyasında Müslümanlığın bilimsel çalışmalara etkisi var olan tartışmalar üzerinden incelenecek ve nihayetinde astronomi örneği bu tartışmalar ışığında değerlendirilecektir.

Keywords

Din ve Bilim, Ortaçağ, Ortaçağ Astronomisi, Latin Batı Dünyası, İslam Dünyası

References

• ABDUKHALIMOV, Bahrom (1999). “Ahmad Al-Farghani and his “compendium of astronomy”. Journal of Islamic Studies, 10 (2): 142-158.
• ARAS, Ömer (2017). “Halid b. Yezid (ve ailesi): siyasi ve kültürel etkinliği üzerine değerlendirmeler”, AİBÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi, 5 (10): 160-176.
• BERRY, Arthur (1899). A Short History of Astronomy, New York: Charles Scribner’s Sons. Biblioteca Histórica Marqués de Valdecilla. Erişim adresi: https://biblioteca.ucm.es/historica/libros-del-saber-de-astronomia (15.09.20).
• Britannica Online Encyclopedia. Liberal arts, erişim adresi: https://www.britannica.com/topic/liberal-arts (26.11.20).
• CHABÁS, José ve Bernard R. GOLDSTEİN (2003). The Alfonsine Tables of Toledo, Springer-Science+Business Media, B.V.
• CONTRENI, John J (2014). “Learning for god: education in the Carolingian age”, The Journal of Medieval Latin, 24 :89-129.
• Diyanet İşleri Başkanlığı. Hadislerle İslam, 1, 375. Erişim adresi: https://hadislerleislam.diyanet.gov.tr/sayfa.php?CILT=1&SAYFA=375 (03.10.20).
• DİZER, Muhammed (2001). “Observatories and astronomical instruments”, The Different Aspects of Islamic Culture, 4 (1), ed. A.Y. Al-Hassan, ss. 235-266, Lübnan: Unesco Publishing.
• EASTWOOD, Bruce S. (2000). “Astronomical images and planetary theory in Carolingian studies of Martianus Capella”, Journal for the History of Astronomy, XXXI: 1-28.
• EVANS, J. ve M. FRIEDLANDER (2019). India, the Islamic world, medieval Europe, and China. Erişim adresi: https://www.britannica.com/science/astronomy/India-the-Islamic-world-medieval-Europe-and-China (13.08.20).
• FARUQI, Yasmeen Mahnaz (2006). “Contributions of Islamic scholars to the scientific enterprise”, International Education Journal, 7 (4): 391-399.
• FURLONG, Gillian (ed.) (2015). “A very rare medieval astronomical text”, Treasures from UCL, UCL Press.
• GABRIEL, Astrik L. (1982). “Universities”, Dictionary of the Middle Ages, Cilt 12, ed, J. R. Strayer. New York: Charles Scribner’s Sons.
• GENUTH, S.S. (1996). “Astrolabe”, History of Astronomy: An Encyclopedia, New York: Routledge.
• GILLIOT, Claude (2006). “Ptolemy”, Medieval Islamic Civilization: An Encyclopedia, ed., J. W. Merry, London: Routledge.
• HASKINS, Charles H. (1924). Studies in the History of Mediaeval Science, Cambridge: Harvard University Press.
• HOODBHOY, Pervez (1991). Islam and Science: Religious Orthodoxy and the Battle for Rationality, New Jersey: Zed Books Ltd.
• IBN MAJAH, Muhammad ibn Yazid, Sunan Ibn Majah. Erişim adresi: https://sunnah.com/urn/1252230.
• ISIDORUS HISPALENSIS (1987). De Natura Rerum (G. Becker, ed.).
• ISIDORUS HISPALENSIS (1911). Etymologiarum Libri XX (W. M. Lindsay, ed.). Oxford: Clarendon Press.
• JOSEPH, Sister Miriam (2002). The Trivium: The Liberal Arts of Logic, Grammar, and Rhetoric, ed. Marguerite McGlinn, Philadelphia: Paul Dry Books.
• KÂHYA, Esin ve Hüseyin Gazi TOPDEMİR, (2002) “İlk Müslüman Türk Devletlerinde Bilim”. Türkler Ansiklopedisi, Cilt V, ss. 1106-1163, Ankara.
• KAYA, Seyfettin (2017). “Ortaçağ’da Arap-İslam dünyasında astronomi bilimi”, Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (2): 354-373.
• KAYADİBİ, F. (2006). “Kuran’ın eğitim, bilim ve araştırmaya verdiği önem”, İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1: 1-15.
• KENDALL, Calvin B. ve Faith Wallis (2010). Bede: On the Nature of Things and On Times, Liverpool: Liverpool University Press.
• KENDALL, Calvin B. ve Faith Wallis (2016). Isidore of Seville: On the Nature of Things, Liverpool: Liverpool University Press.
• KENNEDY, E. (1966). “Omar Khayyam”. The Mathemathics Teacher, 59 (2): 140-142.
• KERSEY, S (1980). “Medieval education of girls and women”, Educational Horizons, 58 (4): 188-192.
• KOCABAŞ, Şakir (1996). “İslam ve bilim”, Divan, 1: 67-83.
• KUNITZSCH, Paul (1986). “The star catalogue commonly appended to the Alfonsine tables”, Journal for the History of Astronomy, 17 (49): 89-98.
• LATHAM, Marcia (1917). “The astrolabe”. The American Mathematical Monthly, 24 (4): 162-168.
• LINDBERG, David (1978). “Transmission of Greek and Arabic learning”, Science in the Middle Ages, ed. David Lindberg, Chicago: University of Chicago Press.
• LINDBERG, David (2010). “The fate of science in patristic and medieval Christendom”, The Cambridge Companion to Science and Religion, Cambridge: Cambridge University Press.
• LOPEZ, Carmen Torres (2012). “Toledo y la obra astronómica de Alfonso X el sabio”, Toledo: Beresit IV, Tomo 10: 161-172.
• MAGHOUT, Khaled (1989-90). “Al-Battani un grand astronome et mathématicien arabe”, Bulletin d’études orientales, 41/42: 55-58.
• MARTIANUS CAPELLA (1983). De Nuptiis Philologiae et Mercurii, VIII (J. Willis, ed.).
• McCLUSKEY, Stephen C. (1996). “Medieval astronomy”, History of Astronomy: An Encyclopedia, ed. John Lankford. New York: Routledge.
• McVAUGH, Michael (1974). “The translation of Greek and Arabic science into Latin”, A Source Book in Medieval Science, ed. E. Grant, Cambridge: Harvard University Press.
• MOMMSEN, Theodore E. (1942). “Petrarch’s Conception of the ‘Dark Ages’”, Speculum, 17 (2): 226-242.
• NORTH, J. D. (1974). “The astrolabe”, Scientific American, 230 (1): 96-107.
• OBAIDULLAH, M. (2007). Medical science and Islam: an analysis of the contributions of the medieval Muslim scholars. Erişim adresi: https://www.researchgate.net/publication/270215891.
• PEDERSEN, Olaf (1982). “Astronomy”, Dictionary of the Middle Ages, Cilt 1, ed. J. R. Strayer, New York: Charles Scribner’s Sons.
• Rabbimiz ve Kurtarıcımız İsa Mesih’in İncili. (2012). İstanbul: Yeni Yaşam Yayınları.
• SCHAFF, Philip. (2006). “Latin Christianity: Its Founder, Tertullian”, Ante-Nicene Fathers, Cilt 3, ed. A. Menzies, USA: Christian Classics Ethereal Library.
• SEZGİN, Fuat (2007). İslam’da Bilim ve Teknik, Cilt I, Ankara: Türkiye Bilimler Akademisi.
• SHARMA, S. R. S. (ed.). (1966). Brahma Sphuta Siddhanta with Vasana, Vijnana and Hindi Commentaries, Cilt I, New Delhi: Indian Institute of Astronomical and Sanskrit Research.
• SIGISMONDI, Constantino (2012). “Gerbert of Aurillac: astronomy and geometry in tenth century Europe”, International Journal of Modern Physics: Conference Series, 1:18.
• Smithsonian Magazine. Erişim adresi: https://www.smithsonianmag.com/innovation/astrolabe-original-smartphone-180961981/ (12.09.20).
• SULLIVAN, Richard E. (Ed.) (1995). The gentle voices of teachers: Aspects of learning in the Carolingian age, Ohio State University Press.
• TEKELİ, S., KÂHYA, E., DOSAY, M., DEMİR, R., TOPDEMİR, H. G., UNAT, Y., AYDIN, A. K. (2009), Bilim Tarihine Giriş, Ankara: Nobel Yayınevi.
• TERTULLIANUS. Ad Nationes. II, 4. Erişim adresi: https://www.documentacatholicaomnia.eu/ (27.09.20)
• THORNDIKE, Lynn (1940). “Elementary and Secondary Education in the Middle Ages”. Speculum, 15 (4): 400-408.
• TOOMER, G. J. (1984). Ptolemy’s Almagest, London: Duckworth.
• UCKELMAN, Sara L. (2010). “Logic and the Condemnations of 1277”, Journal of Philosophical Logic, 39 (2): 201-227.
• UNAT, Yavuz (2008). “İslam dünyasında astronomi çalışmaları ve batıya etkileri”, Ortaçağ İslam Dünyasında Bilim ve Teknik, Ankara: Lotus, 181-198.
• UNAT, Yavuz ve Ertan TAĞMAN (2011). “Gökyüzünün anahtarı usturlap”, Popüler Bilim, 206: 68-72.
• ZUCCATO, Marco (2005). “Gerbert of Aurillac and a tenth-century Jewish channel for the tranmission of Arabic science to the West”, Speculum, 80 (3), 742-763.
• Diğer Kaynaklar: KUT, İnci ve Güngör KUT (2005). İspanyolca Sözlük, İstanbul: İnkılâp Yayınları. | Oxford University (1983). An Intermediate Greek-English Lexicon, Oxford: Clarendon Press. | SMITH, Sir William ve Sir John LOCKWOOD (2007). Chambers Murray Latin-English Dictionary, New York: Chambers.