The war between Russia and Ukraine has un- leashed a war of conquest that hasn’t been seen in Europe since 1945. On one hand this war has witnessed an intensive conventional conflict be- tween the parties, on the other hand Ukraine has been able to sustain the war by means of aid lent by West in the face of Russia which has enormous resources. This aid hasn’t been lent by the West under an alliance umbrella. Hence, two points draw attention in the Russia-Ukraine war: The first is the apparatus of war such as trenches, ar- tillery and mines, which still exist in the advanced technological environment of the 21st century. The second is the aid that the West has lent to Ukraine, and thanks to this aid Ukraine has been able to sustain the war. These two points are the focus of this study. From these two points of view, it has been assumed that the Russia-Ukraine war has been as a laboratory for understanding today’s “modern warfare” and “proxy warfare theory”, which has been developed to explain the indirect engagement in a conflict by third parties. The aim of this study is to analyze this laboratory from the point of view of modern warfare and proxy war- fare theory and to take lessons from this war in order to gain information needed in terms of shap- ing security environment of future. This study, limited to the years 2022-2023 of the war, is based on a descriptive analysis of the news reflect- ed in the press, articles and comments published on the internet during these years. At the end of the study, it has been understood that in modern warfare, apparatus of old and new war coexists, that to sustain war, it is necessary to maintain dig- ital sovereignty, that sophisticated reconnaissance and surveillance capabilities make the battlefield more partial, that artificial intelligence and social media can be used as a weapon. It also has been as- sessed that the aid provided as a part of the proxy warfare didn’t enable Ukraine to win the war, but only to continue the war, and that waging a war with weapons of others may be derogatory for a country.
Rusya-Ukrayna savaşı, 1945 yılından 2022 yılına kadar Avrupa’da görülmeyen bir fetih savaşını yeniden başlatmıştır. Bu savaş, bir yandan taraflar arasında yoğun bir konvansiyonel mücadeleye sahne olmuş, diğer yandansa devasa kaynaklara sahip Rusya karşısında Ukrayna, Batı’nın yaptığı yardımlar ile savaşı sürdürebilmiştir. Batı ise bu yardımları, bir ittifak şemsiyesi altında yapmamıştır. Dolayısıyla Rusya-Ukrayna savaşında iki husus göze çarpmaktadır: İlki, 21.yüzyılın ileri teknoloji ortamında savaş alanlarında hâlen varlığını devam ettiren siperler, toplar ve mayınlar gibi savaş araçlarıdır. İkincisi ise Batı’nın Ukrayna’ya yaptığı yardımlar ve Ukrayna’nın bu yardımlarla savaşı sürdürebilmesidir. Bu iki husus bu çalışmanın odak noktasını oluşturmaktadır. Bu iki husustan hareketle Rusya-Ukrayna savaşının, günümüz “modern savaş”ını ve “üçüncü tarafların dolaylı yoldan katıldığı savaşları açıklamak için geliştirilen vekâlet savaşı teorisini” anlamak açısından bir laboratuvar olduğu varsayılmıştır. Çalışmanın amacı, bu laboratuvarı, modern savaş ve vekâlet savaşı teorisi perspektifinde incelemek ve geleceğin güvenlik ortamını şekillendirmek açısından ihtiyaç duyulan bilgilere ulaşabilmek için bu savaştan dersler çıkarmaktır. Savaşın 2022-2023 yıllarıyla sınırlı olan bu çalışma, bahsi geçen yıllarda basına yansıyan haberler, internette yayınlanan makaleler ve yorumların betimsel analiziyle oluşturulmuştur. Çalışma sonucunda; modern savaşlarda eski ve yeni savaş araçlarının bir arada bulunduğu, savaşa devam edebilmek için bir ülkenin dijital egemenliğini korumasının gerekliliği, gelişmiş keşif ve gözetleme kabiliyetlerinin savaş alanını daha parçalı hale getirdiği, yapay zekâ ve sosyal medyanın bir savaş silahı olarak kullanılabileceği anlaşılmıştır. Buna ek olarak vekâlet savaşı kapsamında yapılan yardımların Ukrayna’nın savaşı kazanmasını değil sadece savaşa devam edebilmesini sağladığı ve başkalarının silahıyla savaşmanın bir ülke açısından onur kırıcı olabileceği değerlendirilmiştir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Defence Studies, International Politics |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | July 31, 2024 |
Submission Date | June 26, 2024 |
Acceptance Date | July 9, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 |
Kamu Yönetimi ve Politikaları Dergisi, Mart, Temmuz ve Kasım aylarında yayınlanan süreli ve elektronik basımı yapılan, uluslararası indeksli hakemli bir dergidir.
Kamu Yönetimi ve Politikaları Dergisinde yayınlanmış makalenin telif hakları Creative Commons Atıf-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC-ND 4.0) kapsamındadır.