JUVENILE DELINQUENCY, PENALTY SYSTEM AND EDUCATION IN THE CONTEXT OF CRIME MANAGEMENT

Year 2021, Volume: 2 Issue: 1, 93 - 120, 14.04.2021

Hakkı Şimşek

Abstract

In this study, in the prevention of juvenile delinquency, the re-education activities for the child dragged into crime were evaluated. Literature was reviewed on the concept of childhood, birth of childhood, and punishment of children driven into crime, and the information obtained was compared. The historical progress of the juvenile punishment system is described and the importance of retraining is emphasized in order not to repeat juvenile delinquency.
As of now, there are two organizations in Turkey which aim to train and reintegrate the children dragged into crime into society. These are juvenile and youth penal institutions and children's training centers. In addition, children can be punished for the crimes they are dragged without being included in the institutional closure system.
When convictions are considered as a phenomenon with the sole purpose of punishment for children, it will not be possible to reduce juvenile delinquency within the social structure and to reintegrate the child dragged into crime into the society. For this purpose, it is highly recommended to focus on the following: to consider the closing and punishment of children as the last option, to reduce the number of closed penal institutions for children by increasing the number of educational institutions, to determine the role of non-governmental organizations in bringing children driven into crime into society, to support scientific studies to increase the effectiveness of activities carried out in children's education centers and lastly, interpretive scientific studies to better understand juvenile delinquency.

Keywords

crime, child, punishment, prison, education

SUÇ YÖNETİMİ BAĞLAMINDA ÇOCUK SUÇLULUĞU, CEZALANDIRMA SİSTEMİ VE EĞİTİM

Abstract

Bu çalışmada çocuk suçluluğunun önlenmesinde, suça sürüklenen çocuğa yönelik uygulamadaki yeniden eğitim faaliyetleri değerlendirilmiştir. Sırasıyla çocukluk kavramı, çocukluğun doğuşu ve suça sürüklenen çocukların cezalandırılması üzerinde literatür taraması yapılmış ve elde edilen bilgiler karşılaştırılmıştır. Çocukların cezalandırılma sisteminin tarihsel ilerleyişi betimlenmiş ve çocuk suçluluğunun tekrarlanmaması için yeniden eğitimin önemine dikkat çekilmiştir.
Türkiye’de an itibariyle suça sürüklenen çocukların cezalandırıldığı, eğitildiği ve topluma tekrar kazandırılmasının hedeflendiği iki kurumsal yapı bulunmaktadır. Bunlar çocuk ve gençlik ceza infaz kurumları ile çocuk eğitimevleridir. Ayrıca farklı yöntemlerle çocuklar kurumsal kapatma sistemi içine dahil edilmeden de sürüklendikleri suçlardan dolayı cezalandırılabilmektedir.
Mahkumluk çocuklar için salt cezalandırma amacı taşıyan bir olgu olarak değerlendirildiğinde, çocuk suçluluğunun azaltılması ve suça sürüklenen çocuğun tekrar topluma kazandırılması mümkün olmayacaktır. Bu amaçla, çocukların kapatılarak cezalandırılmasının son seçenek olarak değerlendirilmesi, eğitimevlerinin sayısının arttırılarak çocuklara yönelik kapalı ceza infaz kurumlarının sayısının azaltılması, suça sürüklenen çocukların topluma kazandırılmasında sivil toplum kuruluşlarının rolünün belirlenmesi, çocuk eğitimevlerinde yürütülen faaliyetlerin etkinliğinin arttırılması için bilimsel çalışmaların desteklenmesi ve çocuk suçluluğunun daha iyi anlaşılabilmesi için yorumlayıcı bilimsel çalışmalara ağırlık verilmesi önerilmektedir.

Keywords

Suç, çocuk, cezalandırma, cezaevi, eğitim

References

• Adalet Bakanlığı (2020a, 3 Nisan). Erişim adres: http://www.adlisicil.adalet.gov.tr/Resimler/SayfaDokuman/2082019153842istatistik2018.pdf
• Adalet Bakanlığı (2020b, 22 Mayıs). Erişim adresi: http://www.cte-ds.adalet.gov.tr/
• Adalet Bakanlığı (2020c, 01 Haziran). Erişim adresi: https://cte.adalet.gov.tr/Home/SayfaDetay/cik-genel-bilgi
• Adalet Bakanlığı (2020d, 01 Haziran). Erişim adresi: https://cte.adalet.gov.tr/Home/haritaliste
• Adalet Bakanlığı (2020e, 01 Haziran). Erişim adresi: https://sgb.adalet.gov.tr/
• Artinopoulou, V. ve Kamarakis, E. (2019). Prison Conditions in Greece. Roma: Antigone Edizioni.
• Becker, H.S. (2017). Hariciler (Outsiders): Bir Sapkınlığın Sosyolojisi Çalışması (3. Baskı). Ankara: Heretik.
• Bulgurcuoğlu, S. E. ve Çamur-Duyan, G. (2019). Hükümlü çocuklar: Ankara ve İstanbul çocuk eğitimevi örneği. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 30, 167-190.
• Cankurtaran-Öntaş, Ö. (2008). Çocuk adalet sistemi ve çocuk-polis ilişkisi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 19(2), 21-37.
• De Vita, T., Donini, L. ve Iovino, S. (2019). Re-education treatment and physical activities in prison. Sport Science, 12(1), 69-72.
• Dinç, A. (2013). Çocuk Suçluluğunda Ailenin Rolü (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Kırıkkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırıkkale.
• Dores, A. P., Pontes, N. ve Loureio, R. (2019). Prison Conditions in Portugal. Roma: Antigone Edizioni.
• Ediz, A. ve Türe, H. (2015). Ankara ilinde çocuk suçluluğuna yönelten sebeplerin Chaid analizi ile incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(54), 257-250.
• Fromm, E. (1996). Özgürlükten Kaçış (4. Baskı). İstanbul: Payel Yayınları.
• Gittins, G. (2012). Aile Sorgulanıyor. İstanbul: Pencere Yayınları.
• Gökçe, B. (1976). Aile ve aile tipleri üzerine bir inceleme. Hacettepe Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 8(1-2), 46-67.
• Graebsch, C. ve Schorsch, M. (2019). Prison Conditions in Germany. Roma: Antigone Edizioni.
• Güngör, M. (2008). Evrensel bir sorun olarak çocuk suçluluğu ve sokakta çalışan ve yaşayan çocuklar. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), 25-43.
• Haydon, E. M. (1945). Re-education and delinquency. Journal of Social Issues, 1(3), 23-32.
• Kamenska, A. (2019). Prison Conditions in Latvia. Roma: Antigone Edizioni.
• Katona, N. ve Hamedl, P. (2019). Prison Conditions in Austria. Roma: Antigone Edizioni.
• Kratcoski, P. C., Kratcoski, L. D. ve Kratcoski, P. C. (2020). Juvenile Delinquency. Cham: Springer.
• Linden, R. ve Perry, L. (1983). The effectiveness of prison education programs. Journal of Offender Counseling Services Rehabilitation, 6(4), 43-57.
• Neocleous, M. (2013). Toplumsal Düzenin İnşası: Polis Erkinin Eleştirel Teorisi. İstanbul: H2O Kitap.
• Özbay, F. (2015). Dünden Bugüne Aile, Kent ve Nüfus. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Özdek, Y. (2000). Küreselleşme sürecinde ceza politikalarındaki dönüşümler. Amme İdaresi Dergisi, 33(4), 21-48.
• Özkazanç, A. (2011). Neo-Liberal Tezahürler: Vatandaşlık-Suç-Eğitim. Ankara: Dipnot Yayınevi.
• Postman, N. (1995). Çocukluğun Yokoluşu. Ankara: İmge Kitapevi.
• Topçuoğlu, T. (2014a). Çocuk suçluluğu ve gelişimsel (risk odaklı) suç önleme. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 16(1), 217-226.
• Topçuoğlu, T. (2014b). Kriminoloji için disiplin çağrısı! Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, 2(1-2), 241-268.
• Türkiye İstatistik Kurumu (2020a, 3 Nisan). Erişim adresi: http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=30597
• Türkiye İstatistik Kurumu (2020b, 3 Nisan). Erişim adresi: http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=27609
• TÜRKİYE İstatistik Kurumu (2020c, 22 Mayıs). Erişim adresi: https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=204&locale=tr
• Türkiye İstatistik Kurumu (2020d, 22 Mayıs). Erişim adresi: http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=27610
• Yavuzer, H. (1987). Çocuk ve Suç (3. Baskı). İstanbul: Remzi Kitapevi.
• Yavuzer, H. (2010). Çocuk Psikolojisi (32. Baskı). İstanbul: Remzi Kitapevi.