VERBAL CULTURAL TRANSMISSION IN SEVİNÇ ÇOKUM’S NOVELS

Year 2016, , 13 - 32, 24.03.2016

Bekir Şişman Meral Alıç

https://doi.org/10.17498/kdeniz.26972

Abstract

Culture is a total of all kinds of products, which are gathered by a nation during history. The requirements of being a nation are unity of language and religion, having the same history and ideals on the same land. A society which has these characteristics is named a nation. If a nation keeps its physical, incorporal and cultural aggregation alive, it can stay as a nation as well. Otherwise; it is controlled by other cultures, then loses the requirements of being a nation and finally disappears. 

The novel, which is a fictious prose, starts with the human and depicts the society of which humans are a part. A novelist first knows both him/herself and the society in which s/he lives, then puts the folkloric elements and products of his/her nation into his/her novels. With the help of this, s/he transmits the folkloric elements to the new generations through his/ her readers. We can call this “cultural transmission”. If so, every novelist is at the same time a person that transmits culture. However, every novelist does not have the same sensitiveness and knowledge on transmitting the culture. In this study, Sevinç Çokum’s novels are analyzed in terms of cultural transmission and how she uses cultural elements in her novels. 

Keywords

Sevinç Çokum, Novel, Oral Culture, Song, Culture Transmission

ОТРАЖЕНИЕ ЯЗЫКОВОЙ КУЛЬТУРЫ В РОМАНЕ СЕВИНЧА ЧОКУМА

Abstract

Культура является материальной и нравственной ценностью нации, сложившейся в процессе исторического развития. Для становления нации необходимы следующие условия: общность языка, общность религии, общность прошлого на определенной части земли и наличие общей страны. Общество, обладающее этими качествами, может именоваться нацией. Нации защищают свои материальные и нравственные ценности, и если передают их новому поколению, то можно говорить о движении нации вперед. В противном случае, оказываясь под влиянием другой культуры со временем нация утрачивает свои особенности.  

В качестве художественного текста романы отражают личность человека как часть общества, в котором он живет. Романист описывает в своих произведениях и себя, и внутренний мир героя как части общества, как представителя культуры народа. Благодаря использованию фольклорных материалов через читателя будущему поколению. Этот факт можем назвать культурным отражением. Таким образом, каждый романист в настоящее время является отражателем культуры. 

Значит, романист должен владеть особенностями и средствами отражения культуры. 

В этой работе исследуется проблема отражения культуры в романах Севинч Чокум; раскрыто, в какой мере элементы языковой культуры используются писателем в его произведениях. 

Keywords

Севинч Чокум, роман, языковая культура, песня, культурное отражение

SEVİNÇ ÇOKUM’UN ROMANLARINDA SÖZLÜ KÜLTÜR AKTARIMI

Abstract

Kültür, bir milletin tarihi süreç içerisinde oluşturduğu maddi ve manevi değerler bütünüdür. Millet olabilmenin temel şartları ise dil birliğine, din birliğine, bir toprak parçası üzerinde ortak bir geçmişe ve ortak bir ülküye sahip olmaktır. Bu vasıflara sahip insan topluluğu millet olarak nitelendirilir. Milletler, zaman içerisinde oluşturdukları maddi ve manevi kültür birikimlerini korur ve yeni kuşaklara aktarabilirlerse millet olma vasıflarını da sürdürebilirler. Aksi halde, başka kültürlerin egemenliği altına girerek millet olma özelliklerini zamanla kaybederler.

Birer kurmaca metin olan romanlar insandan yola çıkarak insanın içinde var olduğu toplumu anlatırlar. Romancı hem kendini hem de içinde yaşadığı toplumu tanıyıp bu toplumun halk kültürü ürünlerine eserlerinde yer verir. Bu vesile ile kullandığı folklorik malzemeyi okuyucusu aracılığıyla gelecek kuşaklara aktarır. Biz buna kültür aktarımı diyebiliriz. Öyle ise her romancı aynı zamanda kültür aktarıcısıdır. Ancak her romancı kültür aktarımı konusunda aynı hassasiyete ve donanıma sahip olmayabilir. Bu çalışmada Sevinç Çokum’un romanları kültür aktarımı yönüyle incelenmiş; yazarın sözlü kültür unsurlarını romanlarında ne ölçüde kullandığı üzerinde durulmuştur.

Keywords

Sevinç Çokum, Roman, Sözlü Kültür, Türkü, Kültür Aktarımı

References

• AÇA, Mehmet: (2010) ”Anonim Halk Edebiyatı”, Türk Halk Edebiyatı El Kitabı, Ankara, Grafiker Yay., 7 b., s. 129-234.
• AKSOY Ömer Asım: (1993). Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü I, İstanbul, İnkılâp Yay. 7 b.
• ARTUN Erman: (2014). Türk Halkbilimi, Adana, Karahan Kitabevi, 11 b.
• BAŞGÖZ İlhan: (1986). “Fıkralarımız Üstüne”, Folklor Yazıları, İstanbul, Adam Yay., 1 b., s. 138-144.
• BEKKİ Salahaddin: (2013). “Bilmeceler, Tabu ve Gizli Diller Üzerine”, Muzaffer Akkuş Armağanı, (Haz. Mücahit Akkuş ve Fatih Dinçer), Konya, Kömen Yay., s. 337-347.
• DAĞLI Ahmet - ÖZDEMİR Cafer: (2015). “Halk Şairlerinin Diliyle Deyimler”, Dede Korkut Dergisi, IV, S. 8, s. 101-110. (E-Dergi) D’OHSSON M. : (1973). 18. Yüzyıl Türkiyesinde Örf ve Âdetler, Tercüman 1001 Eser, İstanbul.
• EKER, Gülin Ö.: (2010). “Gelenekten Geleceğe Halk Edebiyatı”, Türk Halk Edebiyatı El Kitabı, Ankara, Grafiker Yay., 7 b., s. 393-410.
• ELÇİN Şükrü: (1986). Halk Edebiyatına Giriş, Ankara, Kültür ve Turizm Bakanlığı Yay.
• ERCİLASUN Ahmet Bican vd.: (1991). Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü I, Ankara, Kültür Bakanlığı Yay.
• İÇEL Hatice: (2005). Batı Türklerinin Dörtlüklerden Kurulu Bilmeceleri Üzerinde Bir Araştırma. Yayımlanmamış Doktora tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• İNAN Abdülkadir: (1987). “Eski Türklerde ve Folklorda Ant”, Makaleler ve İncelemeler I, Ankara, TTK Yay., 2 b., s.317-330.
• KAPLAN Mehmet: (1988). Kültür ve Dil, İstanbul, Dergah Yay.
• KAYA Doğan: (2010). Ansiklopedik Türk Halk Edebiyatı Terimleri Sözlüğü, Ankara, Akçağ Yay.
• KÖKTÜRK Şahin: (2012). “Devlet Ana’da Halk Kültürünün Yansımaları”, Hece Dergisi, S.181, s.343-359.
• OĞUZ M. Öcal: (1999). “Yahya Kemal’in Şiirlerindeki Halkbilimi Unsurları Üzerine Bir Deneme”, Milli Folklor, VI, S. 44, s. 100-104.
• OĞUZ M. Öcal: (2001). Halk Şiirinde Tür, Şekil ve Makam, Ankara, Akçağ Yay.
• ŞİŞMAN Bekir: (2007). “Cengiz Aytmatov’ un ‘Elveda Gülsarı’ Adlı Eserinde Kırgız Folkloruna Dair Tespitler”, I. Uluslararası Türk Dünyası Kültür Kurultayı- Bildiriler, V, Ankara, s.1965-1974.
• Türk Dil Kurumu: (1988). Türkçe Sözlük, II, Ankara, TDK Yay.
• YILDIRIM Dursun: (1998). “Sözlü Gelenek Kültürü”, Türk Bitiği (Araştırma/İnceleme Yazıları), Ankara, Akçağ Yay., s. 81-83.