Rapid transformation and increasing competition in the global economic structure directly concern the economic growth structures of countries. In line with the increasing competition, the importance of competitiveness of companies, sectors and a country's economy as a whole increases. Especially in the economic plane that was created after World War II, foreign trade and macroeconomic magnitudes which were shaped accordingly have affected production processes all over the world. It can be observed that developing countries adopt an export-oriented economic structure in order to achieve sustainable economic growth. The ever-increasing transaction volume in world economy and impetus in global trade provide an advantage for countries that closely follow and adapt to these developments, whereas these factors work against other countries. In an economy not based on its own natural resources, achieving an advantageous position in foreign trade depends on factors such as the increase in production in the real sector-manufacturing industry, production costs, economic income level of importing countries and exchange rate developments. From the perspective of developing countries such as Turkey, growth in the country's economy is made due to increased exports. However, if production is not distributed throughout a country, and certain cities and regions make most part of the production, this causes an unhealthy distribution of income within this country. This is also the case in Turkey. The study is testing the relationship between the contribution of 81 provinces in Turkey and level of shares they receive from the national income. As a result of the analysis based on the data of total exports between 2004 and 2018, it is revealed that there is a meaningful relationship between the export of provinces and per capita national income data variables.
Трансформация и усиление конкуренции в глобальной экономической структуре напрямую затрагивают структуры экономического роста стран. Наряду с обострением конкуренции возрастает значение конкурентоспособности компаний, секторов и экономики страны в целом. В частности, в экономической плоскости, которая возникла после второй мировой войны, внешняя торговля и макроэкономические масштабы, сформированные соответствующим образом, повлияли на производственный процесс во всем мире. Видно, что развивающиеся страны принимают ориентированную на экспорт структуру экономики для достижения устойчивого экономического роста. В то время как постоянно увеличивающийся объем транзакций в мировой экономике и ускорение мировой торговли предоставляют преимущество странам внимательно следящим за этими изменениями и адаптирующиймся к ним, в это время эти изменения работают против других стран. В экономике, не основанной на природных ресурсах, достижение выгодного положения во внешней торговле зависит от таких факторов, как рост производства в реальном секторе обрабатывающей промышленности, издержки производства, уровень экономического дохода стран-импортеров и изменения обменного курса. С точки зрения развивающихся стран, таких как Турция, наблюдается экономический рост экономики за счет увеличения экспорта. Однако тот факт, что производственный сектор не распределен по всей стране, а всё это сосредоточено лишь в определенных городах и регионах, не обеспечивает здоровое распределение доходов внутри страны. То же самое положение и в Турции. В нижеследующей статье, на основе данных 81 провинции Турции, исдедуется связь между долей национального дохода. В результате анализа, выполненного на основе данных об общем экспорте с 2004 по 2018 год, учитывая экспорт провинций и доход на душу населения, установлено наличие значимой связи между переменными.
Küresel iktisadi yapıda ortaya çıkan dönüşüm ve artan rekabet, ülkelerin ekonomik büyüme yapılarını direkt olarak ilgilendirmektedir. Artan rekabetle birlikte firmaların, sektörlerin ve bütünüyle ülke ekonomisinin rekabet edebilirliğinin önemi de artmaktadır. Özellikle İkinci Dünya Savası sonrası ortaya çıkan ekonomik düzlemde, dış ticaret ve buna bağlı olarak şekillenen makroekonomik büyüklükler tüm dünyada üretim sürecini etkilemiştir. Gelişmekte olan ülkelerin sürdürülebilir ekonomik büyümeyi sağlayabilmeleri için ihracat odaklı bir ekonomik yapıyı benimsedikleri görülmektedir. Dünya ekonomisinde sürekli artan işlem hacmi ve küresel ticaretteki hızlanma bu gelişmeleri yakından takip eden ve adapte olabilen ülkeler için avantaj sağlarken diğer ülkelerin aleyhine işlemektedir. Doğal kaynağa dayalı olmayan bir ekonomide dış ticarette avantajlı konum elde edebilmek ancak reel sektör-imalat sanayi sektöründeki üretim artışına, üretim maliyetlerine, ithalatçı ülkelerin ekonomik gelir düzeyine ve kurdaki gelişmeler gibi etkenlere bağlıdır. Türkiye gibi gelişmekte olan ülkeler açısından bakıldığında artan ihracata bağlı olarak ülke ekonomilerinde ekonomik büyüme görülmektedir. Ancak, üretimin ülke geneline dağılmaması, belirli kent ve bölgelerin üretimin ağırlığını üstlenmesi ülke içerisinde gelir düzeyinin sağlıklı bir dağılımının gerçekleşmemesine neden olmaktadır. Türkiye’de de bu durum geçerlidir. Çalışma, Türkiye için 81 ilin ihracata olan katkısı ile bu illerin milli gelirden aldıkları pay arasındaki bağlantıyı test etmektedir. 2004-2018 yılları arası toplam ihracat, illerin ihracat ve fert başı milli gelir verilerinden hareketle gerçekleştirilen analiz sonucunda değişkenler arasında anlamlı bir ilişkinin varlığı ortaya konulmaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Economics |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 15, 2020 |
Submission Date | September 26, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 |