Akran Aracılı Uyarlanmış Fiziksel Aktivitelerin Orta Düzeyde Zihin Yetersizliği Olan Öğrencilerin Sosyalleşme Düzeyleri Üzerine Etkisi

Year 2018, Volume: 26 Issue: 2, 335 - 344, 15.03.2018

Erkan Yarımkaya

https://doi.org/10.24106/kefdergi.389805

Cited By: 2

Abstract

Bu araştırmanın amacı, akran aracılı
uyarlanmış fiziksel aktivite (AAUFA) programının orta düzeyde zihin
yetersizliği (ODZY) olan öğrencilerin sosyalleşme düzeyleri üzerinde etkisinin olup
olmadığının belirlenmesidir. Araştırmaya 12 ODZY olan öğrenci (uygulama grubu
n: 6, kontrol grubu n: 6) ve normal gelişim gösteren 6 akran katılmıştır.
Uygulama grubu ve akran grupta yer alan öğrenciler ile birlikte 11 hafta
boyunca haftada 3 gün 1 saat süre ile AAUFA programı yürütülmüştür. Araştırmanın
nicel verileri, American Association
on Mental Deficiency Uyumsal Davranış Skalasının gelişimsel özellikler alt başlıklarından
biri olan Sosyalleşme alanındaki maddeler kullanılarak; nitel verileri ise yarı
yapılandırılmış görüşmeler aracılığıyla elde edilmiştir. Araştırmanın
nicel bulgularına göre, uygulama grubunun sosyalleşme düzeyinin AAUFA programı
öncesi ve sonrası arasında olumlu yönde anlamlı farklılık gösterdiği
belirlenmiştir. Araştırmanın nitel bulgularına göre ise AAUFA programı sonrası
uygulama grubundaki öğrencilerin akranlar ile etkileşim kurma, grup ile
birlikte hareket etme, grup kurallarına uyma ve paylaşımcılık özelliklerinin
olumlu yönde gelişim gösterdiği tespit edilmiştir. Bu bulgular ışığında, AAUFA
programının araştırmaya katılan ODZY olan öğrencilerin sosyalleşme düzeyleri
üzerinde olumlu yönde bir etki oluşturduğu izlenimi edinilmiştir.

Keywords

Zihin yetersizliği olan öğrenciler, sosyalleşme, akran aracılı, uyarlanmış fiziksel aktivite

The Effect of the Peer-Mediated Adapted Physical Activities on the Socialization Level of the Students with Moderate Intellectual Disabilities

Abstract

The aim of this research is to
define whether peer-mediated adapted physical activities (PMAPA) program have
an effect on the level of socialization of the students with the moderate
intellectual disabilities (MID) or not. 12 students with MID (application group
n: 6, control group n: 6) and 6 peers with typical development are included in
the research. PMAPA program is performed throughout 11 weeks, 3 days on a week
and 1 hour each day with the students in the application and peer groups. Quantitative
data of the research is obtained by using the articles in the area of
Socialization which is one of the developmental characteristics subtitles of
the American Association on Mental Deficiency Adaptive Behavior Scale while
qualitative data is obtained through semi-structured interviews. According to
the quantitative findings of the research, the level of the socialization of
the application group show a significant positive difference before and after
the PMAPA program. According to the qualitative findings of the research, it
was discovered that after the PMAPA program, skills of the students in the application
group such as interaction with the peers, acting along with the group,
following the rules of the group and sharing developed in a positive direction.
In the light of these findings, the impression was gained that the PMAPA
program had a positive effect on the socialization levels of the students with MID
who participated in the research.

Keywords

Students with intellectual disabilities, socialization, peer-mediated, adapted physical activity

References

• Abdelkarim, R., Abuiyada, R. (2016). The effect of peer teaching on mathematics academic achievement of the undergraduate students in oman. International Education Studies, 9(5), 124-132.
• Ataman-Yancı, H. B. (2011). Öğretilebilir zihinsel engeli olan çocukların ruhsal ve sosyal uyumunda sportif rekreasyonun önemi. Uluslararası Hakemli Akademik Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 224-235.
• Avcıoğlu, H. (2005). Etkinliklerle sosyal beceri öğretimi. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Avcıoğlu, H. (2012). Zihinsel yetersizliği olan çocuklara sosyal beceri kazandır-mada işbirliğine dayalı öğrenme ve drama yöntemlerinin etkililiği. Eğitim ve Bilim, 37(163), 111-125.
• Azaula, M., Msall, M. E., Buck, G. (2000). Measuring functional status and family support in older school-aged children with cerebral palsy: Comparison of three instruments. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation, 81(3), 307-311.
• Benè, K. L., Bergus, G. (2014). When learners become teachers. A review of peer teaching in medical student education. Family Medicine, 46(10), 783-787.
• Bogdan, R. C. and Biklen, S. K. (2007). Qualitative research for education: An introduction to theories and methods. Boston: Pearson Ecucation, Inc.
• Bouffard, M., Reid, G. (2012). The good, the bad, and the ugly of evidence-based practice. Adapted Physical Activity Quarterly, 29(1), 1-24.
• Brookman, L., Boettcher, M., Klein, E., Openden, D., Koegel, R. L., Koegel, L. K. (2003). Facilitating social interactions in a community summer camp setting for children with Autism. Journal of Positive Behavior Interventions, 5(4), 249-252.
• Carter, E. W., Hughes, C. (2005). Increasing social interaction among adolescents with intellectual disabilities and their general education peers: Effective inter-ventions. Research and Practice for Persons with Severe Disabilities, 30(4), 179-193.
• Carter, E. W., Sisco, L. G., Chung, Y., Stanton-Chapman, T. L. (2010). Peer inte-ractions of students with intellectual disabilities and/or autism: A map of the intervention literature. Research and Practice for Persons with Severe Disabili-ties, 35(3-4), 63-79.
• Choi, H., Heckenlaible, G. M. J. (1998). Classroom-based social skills training: Impact on peer acceptance of first-grade students. Journal of Education Rese-arch, 91(4), 209-214.
• Chu, C., Pan, C. (2012). The effect of peer-and sibling-assisted aquatic program on interaction behaviors and aquatic skills of children with autism spectrum disor-ders and their peers/siblings. Research in Autism Spectrum Disorders, 6(3), 1211-1223.
• Creswell, J. W. ve Plano-Clark, V. L. (2014). Karma yöntem araştırmaları: Tasa-rımı ve yürütülmesi, (A. Delice, Çev.). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Çevik, O., Kabasakal, K. (2013). Spor etkinliklerinin, engelli bireylerin toplumsal uyumuna ve sporla sosyalleşmelerine etkisinin incelenmesi. Uluslararası Sos-yal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 3(2), 74-83.
• Ekici, G. (2008). Sınıf yönetimi dersinin öğretmen adaylarının öğretmen öz-yeterlik algı düzeyine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35, 98-110.
• Epir, S. (1976). İlkokul çocukları için AAMD uyumsal davranış skalası (1974 re-vizyonu), Türkçe Adaptasyon El Kitabı. Ankara: MEB Talim Terbiye Dairesi.
• Fox, J., Shores, R., Lindeman, D., Strain, P. (1986). Maintaining social initiations of withdrawn handicapped and nonhandicapped preschoolers thorough a res-ponse-dependent fading tactic. Journal of Abnormal Child Psyhology, 14(3), 387-396.
• Gençlik ve Spor Bakanlığı. (2014). İlkokul oyun kartları. http://okulsportal.gsb.gov.tr/PortalAdmin/Uploads/OkulSportal/Documents/2014-2015%20%C4%B0LKOKUL%20F%C4%B0Z%C4%B0KSEL%20ETK%C4%B0NL%C4%B0K%20%C3%96RNEK%20OYUNLARI.PDF adresinden elde edilmiştir.
• Goldstein, H., Wickstrom, S. (1986). Peer intervention effects on communicative interaction among handicapped and nonhandicapped preschoolers. Journal of Applied Behavior Analysis, 19(2), 209-214.
• Gözütok, D. (2007). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Ekinoks Yayınevi.
• Huang, W., Cuvo, A. J. (1997). Social skills training for adults with mental retarda-tion in job-related settings. Behavior Modification, 21(1), 3-44.
• Hutzler, S. (2011). Evidence-based practice and research: A challenge to adapted physical activity. Adapted Physical Activity Quarterly, 28(3), 189-209.
• İlhan, E. L. (2008). Eğitilebilir zihinsel engelli çocuklarda beden eğitimi ve sporun sosyalleşme düzeylerine etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 16(1), 315-324.
• Karasar, N. (2015). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel.
• La Greca, A. M., Mesibov, G. B. (1979). Social skills intervention with learning disabled children: Selecting skills and implementing training. Journal of Clini-cal Child Psychology, 8(3), 234-241.
• Merrel, K. W. and Gimpel, G. A. (1998). Social skills of children and adolescents. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
• Merrett, F. (2006). Reflections on the Hawthorne Effect. Educational Psychology, 26(1), 143-146.
• Miles, M. B. and Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
• Murphy, N. A., Carbone, P. S. (2008). Promoting the participation of children with disabilities in sports, recreation, and physical activities. Pediatrics, 121(5), 1057-1061.
• Özaydın, L., Tekin-İftar, E., Kaner, S. (2008). Arkadaşlık becerilerini geliştirme programının özel gereksinimi olan okul öncesi çocuklarının sosyal etkileşimle-rine etkisi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 9(1), 15-32.
• Özen, G., Timurkaan, S., Güllü, M., Timurkaan, H. S., Meriç, F., Uğraş, S., Çoban, D. Ç. (2012). Eğitsel oyunlar. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Reid, G., Bouffard, M., MacDonald, C. (2012). Creating evidence-based practice in adapted physical activity. Adapted Physical Activity Quarterly, 29(2), 115-131.
• Rustin, L. and Kuhr, A. (1989). Social skills and the speech impaired. London: Input Typesetting Ltd.
• Sazak-Pınar, E., Tekinarslan-Çiftçi, İ. (2003). Zihin engelli birey için hazırlanan akran aracılı sosyal beceri öğretim programının etkililiğinin incelenmesi. Anka-ra Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 4(2), 13-30.
• El-Sayed, S. H., Metwally, F. G., Abdeen, M. A. (2013). Effect of peer teaching on the performance of undergraduate nursing students enrolled in nursing admi-nistration course. Journal of Nursing Education and Practice, 3(9), 156-166.
• Schalock, R. L., Borthwick-Duffy, S. A., Bradley, V. J., Buntinx, W. H. E., Coulter, D. L., Craig, E. M., Yeager, M. H. (2010). Intellectual disability: Definition, classification, and systems of supports. Washington, DC: AAIDD.
• Silverman, M. J. (2009). The effect of positive peer reinforcement on psychologi-cal measures and guitar songleading performance in university students. Upda-te: Journal of Research in Music Education, 28(1), 3-8.
• Siperstein, G. N., Glick, G. C., Parker, R. C. (2009). Social inclusion of children with intellectual disabilities in a recreational setting. Intellectual and Develop-mental Disabilities, 47(2), 97-107.
• Solish, A., Perry, A., Minnes, P. (2010). Participation of children with and without disabilities in social, recreational and leisure activities. Journal of Applied Re-search in Intellectual Disabilities, 23(3), 226-236.
• Stanish, H. I., Temple, V. A. (2012). Efficacy of a peer-guided exercise programme for adolescents with intellectual disability. Journal of Applied Research in In-tellectual Disabilities, 25(4), 319-328.
• Temple, V. A., Stanish, H. I. (2011). The feasibility of using a peer-guided model to enhance participation in community-based physical activity for youth with intellectual disability. Journal of Intellectual Disabilities, 15(3), 209-217.
• Thorkildsen, R. (1985). Using an interactive videodisc program to teach social skills to handicapped children. American Annals of the Deaf, 130(5), 383-385.
• Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 24, 543-559.
• Yarımkaya, E., İlhan, E. L., Karasu, N. (2017). Akran aracılı uyarlanmış fiziksel aktivitelere katılan otizm spektrum bozukluğu olan bir bireyin iletişim beceri-lerindeki değişimlerin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fa-kültesi Özel Eğitim Dergisi, 18(2), 225-252.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Zingaro, D., Porter, L. (2014). Peer instruction in computing: The value of instruc-tor intervention. Computers & Education, 71, 87-96.