EKOLOJİK ÇİFTLİKLERİN EKOTURİZM GİRİŞİMCİLİĞİ KAPSAMINDA DEĞERLENDİRİLMESİ: ANTALYA İLİ ALAN ARAŞTIRMASI

Yıl 2018, Cilt: 10 Sayı: 18, 221 - 240, 30.05.2018

Murad Alparslan Kasalak , Gülseren Yurcu , Zeki Akıncı , Dilara Bahtiyar Sarı

https://doi.org/10.20990/kilisiibfakademik.428678

Cited By: 1

Öz

Girişimcilik
günümüzde ülkelerin kalkınması ve refah seviyesinin artması için önemli bir
faaliyet olarak görülmektedir. Turizm sektörü de hızla gelişen girişimcilik
alanlarının başında gelmektedir. Turizin çeşitlendirilmesi kapsamında
gastronomi turizmi, ekolojik turizm (ekoturizm), inanç turizmi ve macera
turizmi gibi yeni turizm türleri bakir kalmış alanlar olarak ilgi çekmektedir.
Bu çalışmada, ekoturizmin yeni bir girişimcilik alanına fırsat tanıması ve
farklı bir girişimcilik tipi olması nedeniyle farklı özellikleri olduğu
düşünülmekte ve ekolojik çiftlik sahibi ekoturizm girişimcilerinin göstermiş
oldukları girişimcilik algılarını ve özelliklerini belirlemek amaçlanmaktadır.
Bu bağlamda, söz konusu çalışmada, Buğday ve Ekolojik Yaşamı Destekleme
Derneği’nin Ta-Tu-Ta Projesi kapsamında Antalya ilinde hem tarım, hem de
turizm faaliyeti gerçekleştiren 5 ekolojik çiftlik girişimcisi belirlenmiştir.
Bu girişimcilerin, girişimcilik algılarını derinlemesine incelemek için yüzyüze
görüşme metonu uygulanan nitel araştırma yönteminin kullanılması uygun
görülmüştür. Araştırma sonucunda ekoturizm girişimcilerinin aile ve çevrede
girişimcilik önyargıları, teşvik ve devlet desteğinin olmayışı, ekoturizm
girişimcilerinin örgütlenememeleri, sermaye eksikliği, ekonomik getiri
(kazanç), resmi (bürokratik) işlemlerin çokluğu, sektörel bilgi yetersizliği,
sertifikasyon eksikliği ve ekoturizm standartları bulunmaması konularında
sorunlar yaşadıkları görülmüş ve bu sorunlara yönelik öneriler sunulmuştur. 

Anahtar Kelimeler

Ekoturizm Girişimciliği, Ekolojik Çiftlikler, Antalya, Nitel Veri Analizi

Kaynakça

• ALTAN, Ş.(2006). Türkiye’de Ekoturizm Uygulamaları ve Ekonomiye Katkıları, Niğde: Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• ARTUĞER, S., ÖZKOÇ, A. G. ve KENDİR, H. (2013). Ta-Tu-Ta (Tarım-Turizm-Takas) Çiftliklerinin Pazarlanması ve Tanıtılması İçin Öneriler. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 3(1): 1-5.
• BARON, R. A.(1998). Cognitive Mechanisms in Entrepreneurship: Why and When Entrepreneurs Think Differently Other People. Journal of Business Venturing,(13).
• BEKTAŞ, Ç. ve KÖSEOĞLU, M. A. (2007). Aile İşletmecilik Kültürünün Girişimcilik Eğilimine Etkileri ve Bir Alan Araştırması, Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, 9(13).
• CRESWELL, J. (2003) Research Design: Qualitative, Quantitative and Mixed Method. Approaches. London: Sage
• DEMİR, C. ve ÇEVİRGEN, A. (2006). Ekoturizm Yönetimi. İzmir: Nobel Yayın Dağıtım.
• DUVERGER, M. (1999). Sosyal bilimlere giriş (Çev. Ü. Oskay). Ankara: Bilgi.
• ERTUNA, B., GÜNEY, S., GÜVEN, Ö. ve AYDEMİR, N. (2012). Yerel Halkın Kırsal Turizm Gelişimine Katılma İsteğini Etkileyen Unsurlar: Kastamonu Örneği. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 2(2), 59-66.
• GALLAHER, E. J. (2010). Ecotourısm As A Social-Ecological System: A Case Study In Guanacaste, Costa Rıca. Arizona ABD: For The Degree Of Doctor Of Phılosopy, The University Of Arizona.
• GLESNE, C. (2013). Nitel araştırmaya giriş (Çev. Edt. Ersoy, A., & Yalçınoğlu, P.). Ankara: Anı Yayıncılık
• HAWKİNS, D.E. ve LAMOUREUX, K. (2001). Global Growth and Magnitude of Ecotourism, D.B. Weaver, (Ed.), The Encyclopedia of Ecotourism içinde (63-72), Australia: CABI İnternational.
• KASALAK, M. A. (2014). Ekoturizm Girişimcilerinin İnovasyona Yakınlığının Ölçülmesi: Muğla Yöresinde Yer Alan Ekolojik Oteller Kapsamında Bir Alan Araştırması" Yayımlanmamış Doktora Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• KAYPAK, Ş.(2010). Ekolojik Turizmin Sürdürülebilirliği. Akdeniz Üniversitesi Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 2, 93-111.
• KILIÇ, B. ve KURNAZ, A.(2010). Alternatif Turizm ve Ürün Çeşitliliği Oluşturmada Ekolojik Çiftlikler: Pastoral Vadi Örneği. İşletme Araştırmaları Dergisi, 2/4, 39-56.
• KOZAK, A. M. ve YILMAZ, G., E. (2010). Otel Yöneticilerinin İç Girişimcilik Algılamaları: Frigya Bölgesi Örneği, Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 21(1).
• KRUEGER Jr, N. F., REİLLY, M. ve CARSRUD, A. L. (2000). Competing Models of Entrepreneurial Intentions, Journal of Business Venturing, 15(5-6).
• KUTER, N.ve ÜNAL, H. E. (2009). Sürdürebilirlik Kapsamında Ekoturizmin Çevresel, Ekonomik ve Sosyo-Kültürel Etkileri, Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi,9 (2), 146-156.
• LANDİS, J. R. ve KOCH, G. G. (1977). The measurement of observer agreement for categorical data. Biometrics, 33, 159-174.
• MCGEE, J. E., PETERSON, M., MUELLER, S. L. ve SEQUEİRA J. M. (2009) Entrepreneurial Self-Efficacy: Refining The Measure. Enrepreneurshıp Theory And Practice, Baylor University, 965-988.
• MOUSTAKAS C. (1994). Phenomenological Research Methods, Sage Publications, Thousand Oaks California.
• UÇAR, M., UÇAR, H., KURNAZ, A. ve KURNAZ, H. (2012), Kırsal Turizmin Sosyo-Ekonomik Yapıya Etkisi ve Fethiye Örneği, KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalara Dergisi, 14 (22), 75-82.
• YILDIRIM A. ve ŞİMŞEK H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
• YILMAZ, H. (2008). Turizm Çeşitlendirilmesi Kapsamında Ekoturizmin Ürünü Olarak Tatil Çiftlikleri: Türkiye’deki Tatil Çiftliklerine Yönelik Swot Analizi. Afyon: Doktora Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• ZURNACI, N. (2012). Kısal Turizmde; Girişimcilik ve Örgütlenme. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(23), 65-70.