5411 sayılı Bankacılık Kanunu’nun 160. maddesinin 2. fıkrasında, karara konu bankacılık zimmeti suçunun nitelikli hali düzenlenmiştir. İlgili hükme göre, zimmetin açığa çıkmamasını sağlamaya yönelik hileli davranışlarla işlenmesi hâlinde cezada artırım öngörülmüştür. Kanun’un 162. maddesinin 1. fıkrasında ise Fail hakkında, işlediği bankacılık zimmeti suçundan dolayı soruşturma ve kovuşturma yapılması, Kurum veya Fon tarafından Cumhuriyet başsavcılığına yazılı başvuruda bulunulmasına bağlı kılınmıştır. Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun incelemeye konu kararına ilişkin yapılan değerlendirmelerde söz konusu muhakeme şartının niteliği, öğretideki farklı görüşler ekseninde izah edilmeye çalışılmış, şartın uygulanabilirliği olayda oluşan suça göre değerlendirilmiş ve faillerin cezai sorumluluğu tespit edilmiştir. Son olarak olayda kullanılan sahte belgelerin suçun unsuru olarak kabul edilerek ayrı ceza verilmemesi yönündeki görüş ile gerçek içtima hükümlerine göre değerlendirilerek ayrıca cezaya konu edilmesi yönündeki görüş tartışılmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Legal Theory, Jurisprudence and Legal Interpretation |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | January 25, 2024 |
Published in Issue | Year 2023 Volume: 2 Issue: 1 |