Öz
The analytical reviews carried out for Turkish music to take its place in the
international system and to achieve a methodological structure are important for
Turkish music to be understandable. This research, which is related to Istanbul Lute,
which has been considered to be very close to disappearance in the last century, is
thought to contain details about the little-known history of the instrument and its
performance style, which is rarely encountered in sound recordings. The close
relationship of the performance style of Istanbul Lute, which was tried to be
understood based on the oud performance of Yorgo Bacanos who has an
important place in the literature, with baglama playing techniques that are included in Folk Music was mentioned under the name of "Zeybek Style", and it was
attempted to be examined. An attempt to mention the subject Zeybek Style
together with theFolk Music origin sources and "Lute Style" included in
unpublished oud method of Cinuçen Tanrıkorur was made. It was attempted to
understand the reasons of the music performed with the Oud - Istanbul Lute
relationship of the Bacanos Family living together with Greek and Turkish cultures
in Istanbul under the Ottoman and Republican dominance.
Anahtar Kelimeler
Istanbul Lute performing manner pick Tanburi Cemil Yorgo Bacanos Bey
Kaynakça
- Aydemir, Murat (2017). “Tarihsel Süreçte Lâvta Sazı ve Lavta Metodu”. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Bacanos, Yorgo 1900 – 1977. CD - Kalan Müzik, İstanbul 2006.
- Cemil, Mesud. “Kaybolan Türk Sazı Lâvta”. Musıkî Mecmuası. S. 274: 4.
- Farmer, Henry George (1999). Onyedinci Yüzyılda Türk Çalgıları. Çev. İlhami Gökçen, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Gazimihal, Mahmut Ragıp (1961). Musiki Sözlüğü. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
- Kalender, Cemalettin ve Keskin, Levent (2010). Uzun ve Kısa Sap Bağlama Eğitimi. Ankara: Arkadaş Yayınları.
- Karakaya, Fikret (2003). "Lâvta". İslam Ansiklopedisi. C. 30: 113-114.
- Özalp, Mehmet Nazmi (1986). Türk Mûsikisi Tarihi. Ankara: TRT Müzik Dairesi, Basılı Yayınlar Md.
- Sachs, Curt (1968). TheHistory of Musical Instruments. New York: W. W. Norton &Company Inc..
- Sarı, Ayhan (2009). Türk Müziği Çalgıları. İstanbul: Mûsiki Dergisi Yayınları.
- Tanrıkorur, Cinuçen (1971). Basılmamış Ud Metodu.
- Uzunçarşılı, İsmail Hakkı (1977). Osmanlılar Zamanında Saraylarda Mûsıkî Hayatı. Ankara: Belleten Yayınevi.
- Yücel, Haluk (2016). Osmanlı Sarayı Kayıtlarında Yer Alan Ud ve Lâvta Sazları Üzerine Bir İnceleme. Sosyal Bilimler Dergisi / TheJournal of SocialScience / Yıl: 3, Mart 2016, S. 6: 424-438.
Öz
Türk müziğinin uluslararası sistemde yerini alması ve metodolojik bir yapıya
kavuşması adına yapılan analitik incelemeler, Türk müziğinin anlaşılabilir olması
adına önem taşımaktadır. Son yüzyılda kaybolmaya çok yaklaştığı düşünülen
İstanbul Lâvtası ile ilgili olan bu araştırma, çalgının pek bilinmeyen tarihi ve ses
kayıtlarında az rastlanan icra tarzı ile ilgili ayrıntıları içerdiği düşünülmektedir.
Literatürde önemli bir yere sahip olan Yorgo Bacanos’un ud icrasından yola çıkılarak
anlaşılmaya çalışılan İstanbul Lâvtası icra tarzının aynı zamanda halk müziği içinde
bulunan bağlama çalım teknikleri ile olan yakın ilişkisi “zeybek tezenesi” adı altında
anılarak incelenmeye çalışılmıştır. Zeybek tezenesi konusu hem halk müziği kökenli
kaynaklara hem de Cinuçen Tanrıkorur’un basılmamış ud metodunda bulunan
“Lâvta Mızrabı” hususu ile birlikte verilmeye çalışılmıştır. Rum ve Türk Kültürünü bir
arada yaşayan Bacanos Ailesinin gerek Osmanlı dönemi gerek ise Cumhuriyet
dönemi hâkimiyeti içinde İstanbul’da yaşadığı Ud - İstanbul Lâvtası ilişkisi ile icrâ
edilen müziğin icra sebepleri anlaşılmaya çalışılmaktadır.
Anahtar Kelimeler
İcra tavrı İstanbul Lâvtası mızrap Tanburi Cemil Bey Yorgo Bacanos
Kaynakça
- Aydemir, Murat (2017). “Tarihsel Süreçte Lâvta Sazı ve Lavta Metodu”. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Bacanos, Yorgo 1900 – 1977. CD - Kalan Müzik, İstanbul 2006.
- Cemil, Mesud. “Kaybolan Türk Sazı Lâvta”. Musıkî Mecmuası. S. 274: 4.
- Farmer, Henry George (1999). Onyedinci Yüzyılda Türk Çalgıları. Çev. İlhami Gökçen, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Gazimihal, Mahmut Ragıp (1961). Musiki Sözlüğü. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
- Kalender, Cemalettin ve Keskin, Levent (2010). Uzun ve Kısa Sap Bağlama Eğitimi. Ankara: Arkadaş Yayınları.
- Karakaya, Fikret (2003). "Lâvta". İslam Ansiklopedisi. C. 30: 113-114.
- Özalp, Mehmet Nazmi (1986). Türk Mûsikisi Tarihi. Ankara: TRT Müzik Dairesi, Basılı Yayınlar Md.
- Sachs, Curt (1968). TheHistory of Musical Instruments. New York: W. W. Norton &Company Inc..
- Sarı, Ayhan (2009). Türk Müziği Çalgıları. İstanbul: Mûsiki Dergisi Yayınları.
- Tanrıkorur, Cinuçen (1971). Basılmamış Ud Metodu.
- Uzunçarşılı, İsmail Hakkı (1977). Osmanlılar Zamanında Saraylarda Mûsıkî Hayatı. Ankara: Belleten Yayınevi.
- Yücel, Haluk (2016). Osmanlı Sarayı Kayıtlarında Yer Alan Ud ve Lâvta Sazları Üzerine Bir İnceleme. Sosyal Bilimler Dergisi / TheJournal of SocialScience / Yıl: 3, Mart 2016, S. 6: 424-438.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Aralık 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 11 |