Bu çalışma, Osmanlı İmparatorluğu’nda 1828-1876 yılları arasında basının gelişimini ve siyasi iktidarla ilişkisini kapsamlı bir şekilde ele almaktadır. Türk gazeteciliğinin ilk dönemi olarak nitelenen bu zaman diliminde hem devlet destekli resmî gazetelerin hem de özel teşebbüslerle kurulan ilk gazetelerin ortaya çıktığı görülmektedir. Takvim-i Vekayi ve Ceride-i Havadis gibi gazeteler, dönemin reform hareketlerine destek verirken, eleştirel bir çizgiden uzak, devletin propaganda araçları olarak işlev görmüştür. Bununla birlikte, 1860 yılında yayımlanmaya başlayan Tercüman-ı Ahval, sade dili ve eleştirel yaklaşımıyla Osmanlı basın tarihinde bir dönüm noktası olmuş, bireysel haklar ve ifade özgürlüğü gibi kavramları tartışmaya açmıştır. Ancak bu dönemde basın, sıkı sansür ve denetim politikalarına tabi tutulmuş; 1858 Ceza Kanunu, 1864 Matbuat Nizamnamesi ve 1867 Âli Kararname gibi yasal düzenlemelerle basın faaliyetleri ciddi şekilde sınırlandırılmıştır. Çalışma, bu süreçte Osmanlı basınının, iktidarın kontrol aracı olarak nasıl konumlandığını ve bu kontrolün gazetecilik faaliyetleri üzerindeki etkilerini değerlendirmektedir.
This study comprehensively examines the development of the press and its relationship with political power in the Ottoman Empire between 1828 and 1876. During this period, considered the first phase of Turkish journalism, both state-sponsored official newspapers and privately initiated publications emerged. Newspapers such as Takvim-i Vekayi and Ceride-i Havadis supported the reform movements of the time but functioned primarily as tools of state propaganda, avoiding critical perspectives. However, the publication of Tercüman-ı Ahval in 1860 marked a turning point in Ottoman press history, introducing a simpler language and a critical approach, while fostering discussions on individual rights and freedom of expression. During this era, the press was subjected to strict censorship and control policies; regulations such as the 1858 Ceza Kanunu (Penal Code), the 1864 Matbuat Nizamnamesi and the 1867 Âli Kararname significantly restricted journalistic activities. Newspapers were shut down, and journalists were either exiled or forced to flee abroad. This study evaluates how the press was positioned as a tool of state control during this period and examines the impact of such control on journalistic practices.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Communication and Media Studies (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | January 25, 2025 |
Submission Date | October 6, 2024 |
Acceptance Date | January 22, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 2 Issue: 1 |