BARIŞ VE REFAHIN TESİSİNDE AHİLİK KÜLTÜRÜ VE SOSYAL SERMAYENİN ROLÜ

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 2, 1 - 18, 30.12.2017

Mahmut Masca Mehmet Karagül

Öz

Hem uluslararası hem de ulusal düzeyde
barış ve güven ortamının oluşturulması, bununla birlikte ekonomik refahın
sağlanması çözülmesi gereken önemli sorunlar olarak dünya toplumlarının önünde
durmaktadır. Yaşanan olumsuzluklara çözüm üretebilmek için öncelikle sorunların
kaynağına inilmesi gerekmektedir. Bu anlamda öncelikle bütün dünyada yoğun
olarak uygulanan; insanın refahı ve huzuru yerine; güçlüden yana olan,
rekabetçi sistemde kârlılığı ve sermaye birikimini hedefleyen liberal
kapitalist sistem ile olan ilişkilerin yeniden gözden geçirilmesi
gerekmektedir.

Barış ve
refahın tesisi ve toplumsal istikrar için; Osmanlı Türk toplumunda gördüğümüz ahilik
kültürü ve onun modern yorumu olan sosyal sermayenin dikkate alındığı sağlıklı
bir toplumsal yapı oluşturulması çözüm olabilir. Bu bağlamda bireylerin ve
toplumların mevcut değer yargılarının; bireysellikten toplumsallığa, sermaye
birikimi yerine paylaşıma, kar maksimizasyonu yerine fayda doruklaştırmaya,
rekabetten dayanışmaya, tüketimden üretime dönüştürülmesi vb. gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler

ahilik, sosyal sermaye, refah, barış

Kaynakça

• COLEMAN, J. 1998. “Social Capital in the Creation of Human Capital” , American Journal of Sociology, 94 Supplement S95-S120. University of Chicago.
• ÇAĞLAR, Esen. (2015), “Türkler neden birbirine güvenmez?”, http://www.tepav.org.tr/tr/blog/s/5273 Erişim: 10.10.2017
• DEMİR, Ahi Galip. (13.10.2009) “İktisadi Hayat ve Ahilik”, http://www.ahilik.net/index.php?view=article&id=65%3Aahilik-makale-5&option=com_content&Itemid=41
• DEMİR, Galip. (1993), “Geçmişten Günümüze Ahîlik ve Tüketici Koruma İlişkisi”, Standart Dergisi, Şubat.
• DIPASQUALE, D. ve Claeser, E. (1999), “Incentives and Social Capital: Are Homeowners Better Citizens?”, Journal of Urban Economics 45, 354-384
• EKİNCİ, Yusuf. (1989) “Ahîlik ve Meslek Eğitimi”, MEB Yayınları No: 62, Bilim ve Kültür Eserleri Dizisi No.132.
• EKİNCİ, Yusuf. (1990) “Ahilik ve Meslek Eğitimi”, MEB yayınları No. 862, İstanbul.
• EKİNCİ, Yusuf. (1991) “Ahîlik ve Esnaf Ahlakı”, Standart Dergisi, Sayı: 350.
• ERDEM, Ekrem (2008), Ahilik: Ahlakla Kalitenin Buluştuğu Bir Esnaf Teşkilatlanma Modeli, Detay Yay., Ankara.
• FUKUYAMA, F. 2000. Güven, Sosyal Erdemler ve Refahın Yaratılması, Çev.: Ahmet Buğdaycı. Türkiye İş Bankası, Kültür Yayınları, No: 370, İstanbul, ss. 57-86,15.
• GÜNDÜZ, Ali Yılmaz, M. KAYA ve C. AYDEMİR., (2012), “Ahilik Teşkilatında ve Günümüzde Tüketicilerin Korunmasına Yönelik Çalışmalar Üzerine Bir Değerlendirme”, Afyon Kocatepe Üniversitesi, İİBF Dergisi, C.XIV, S II, 2012.
• HAMİTOĞULLARI, Beşir., (1986), “Ahîliğin Çağdaş Türkiye Bakımından Önemi ve Değerlendirilmesi”, Türk Kültürü ve Ahîlik, (XXI. Ahîlik Bayramı Sempozyumu Tebliğleri), Ahîlik Araştırma ve Kültür Vakfı Yayınları No.1, İstanbul.
• KARAGÜL, M., (2012), “Ahilik ve Sosyal Sermaye Bağlamında İş Ahlakı Ve Üretim İlişkisi”, Akademik Bakış Dergisi Sayı: 32 Eylül - Ekim 2012, Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler E-Dergisi ISSN:1694-528X, Celalabat- KIRGIZİSTAN http://www.akademikbakis.org
• KARAGÜL, Mehmet ve Dündar, S., (2006), “Sosyal Sermaye ve Belirleyicileri Üzerine Ampirik Bir Çalışma”, Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, Sayı: 12; 61-78.
• OECD. 2001.The Well-being of Nations, The Role of Human and Social Capital, ss. 41,43,45.
• ÖLMEZOĞULLARI, N. (2003), “Ekonomik Sistemler ve Küreselleşen Kapitalizm”, Ezgi Kitapevi.
• ÖZERKMEN, Necmettin. (2004), “Ahiliğin Tarihsel – Toplumsal Temelleri ve Temel Toplumsal Fonksiyonları- Sosyolojik Yaklaşım”, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih – Coğrafya Fakültesi Dergisi, 44, 2 (2004) 57-78.
• ÖZTÜRK, İbrahim. (1993), “Ahîlik”, Ahîlik Yolu Dergisi, Sayı 84.
• ÖZTÜRK, Nurettin. (2002), “Ahilik Teşkilatı ve Günümüz Ekonomisi, Çalışma Hayatı ve İş Ahlakı Açısından Değerlendirilmesi”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7, 43-56.
• PUTNAM, R. 1995. Bowling Alone – The Collapse and Revival of American Community, New York.
• SCHULLER, T. (2000) “The Complementary Roles of Human and Social Capital”, paper prepared for the OECD for Symposium on The Contribution of Human and Social Capital to Sustained Economic Growth and Well-Being, Human Development Canada, Quebec, March.
• SEVİNÇ, Necdet. (1978), “Osmanlı’da Sosyo-Ekonomik Yapı 1” Kutsun Yayınevi, İstanbul.
• ŞAHİN, Mehmet. (1986), “İş Ahlakının İktisadi Gelişmedeki Önemi Üzerine Bir eneme”, Türk Kültürü ve Ahîlik, (XXI. Ahîlik Bayramı Sempozyumu Tebliğleri), Ahîlik Araştırma ve Kültür Vakfı Yayınları, No.1, İstanbul.
• TEMPLE, J. (2000), “Growth Effects of Education and Social Capital in the OECD Countries”, OECD Economics Department Working Papers, No. 263, OECD Publishing, Paris.
• WHITELEY, P. F., (2000), “Economic Growth and Social Capital”, Political Studies,Vol.48. s. 541.
• WILKINSON, R., (1996) Unhealthy Societies: The Afflictions of Inequality, London: Routledge,