Aim: To determine ethical issues experienced by family doctors in Düzce, the pilot province for implementation of the primary health care reform 'Transformation in Health' in Turkey in 2005. Method: We conducted this study between May and June 2007 in Düzce. A selfadministered-questionnaire prepared by the researchers included 13 ethical issues inquiring about physicians' frequency of encounter, difficulty in managing the problem, and learning needs in ethical topics. Results: Fifty-seven percent of family doctors who were practicing in Düzce (56/98) took part in the study. Most of them (89.3%) were in practice over a year, had more than 3000 registered patients (80.4%) with homogenous distribution (67.9%). Physicians reported to encounter ethical dilemmas related to informed consent (72.7%), conflict of self-interest and altruism (44.6%), determining competency (41.8%), claims of alternative therapy (41.0%), relationship with representatives of drug companies (39.2%), truth-telling (28.6%), and resource allocation (27.3%) at least once a month. Participants were experienced difficulties when solving dilemmas related to determining competency in patients, reporting incompetency of a colleague, informed consent, best interest of the child, truthtelling, conflict of self-interest and altruism, respectively. Best interest of the child, truth-telling, determining competency in patients, protecting others' interest and gaining informed consent were prioritized topics for education. Conclusion: Our results implied that family doctors experienced difficulties in ethical conduct during daily clinical practice. The most frequently mentioned ethical issues were evaluated with respect to expressed learning needs which served to develop a draft ethics curriculum
Amaç: Aile hekimliği uygulamasına 2005 yılında başlanan Düzce ilinde görevli hekimlerin, uygulamalarında sık karşılaştıkları, karar vermede zorlandıkları ve eğitim talep ettikleri etik sorunları belirlemektir. Yöntem: Bu tanımlayıcı çalışma 2007 yılı Mayıs-Haziran aylarında Düzce ilindeki aile sağlığı merkezlerinde yürütüldü. Araştırmacılar tarafından hazırlanan çalışma formu aile hekimliğinde sık karşılaşılan 13 etik konuyu içeriyordu. Aile hekimlerinin bu konularla karşılaşma sıklığı, başa çıkma güçlüğü ile etik eğitim ihtiyacı sorgulandı. Bulgular: Çalışma evrenini oluşturan 98 aile hekiminin 56’sı (%57,1) araştırmaya katıldı. Katılımcıların %89,3’ü bir yıl ve daha uzun süredir aile hekimliği yapmaktaydı ve hekimlerin %80,4’ünün kayıtlı hasta sayısı 3000’in üstündeydi. Hekimlerin %67,9’unun hasta grubu homojendi. Aile hekimleri ayda en az 1 kez aydınlatılmış onam almak için hastaya ne kadar bilgi vermesi gerektiğini belirleme (%72,7), kişisel yarar-fedakârlık çatışması (%44,6), hastanın yeterliğini belirleme (%41,8), alternatif tedavi talepleri (%41,0), ilaç tanıtıcılarıyla ilişkiler (%39,2), hastaya gerçeğin söylenmesi (%28,6) ve kaynakların paylaşımı (%27,3) konularında ikilem yaşadıklarını bildirdi. Hekimlerin çözmekte zorlandıklarını ifade ettikleri konular da şöyle sıralandı: Hastanın yeterliğini belirleme, mesleki yetersizliğin bildirimi, aydınlatılmış onam, çocuğun yararını korumak, gerçeğin söylenmesi ve kişisel yarar-fedakârlık çatışması. Aile hekimlerinin çoğu 13 etik konuda da eğitim talep etmişken çocuğun yararını korumak, gerçeğin söylenmesi, yeterliği belirleme, üçüncü kişilerin yararı ve aydınlatılmış onam sırasıyla öncelikli eğitim talepleri arasında yer aldı. Sonuç: Sonuçlarımız aile hekimlerinin etiğe uygun hizmet sunmada güçlük yaşadıklarını düşündürmüş ve güçlük yaşanan bu sorunlar karşılaşma sıklığı ve eğitim talebi doğrultusunda tartışılarak bir etik eğitim müfredatı taslağı oluşturulmuştur. Aile hekimliği sertifika eğitimlerine bu taslak çerçevesinde etik eğitimin eklenmesini öneriyoruz
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | April 1, 2013 |
Published in Issue | Year 2013 Volume: 5 Issue: 1 |