Objective: Available studies support the occurrence of a bidirectional association between obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) and cardiovascular disorders. In this study, we aimed to evaluate the plasma ghrelin, omentin–1 levels, insulin resistance (IR) in patients with OSAS, and its cardiovascular consequences.
Methods: This study was performed on 150 individuals who applied to the sleep laboratory with complaints such as snoring and sleep-breathing pause. Polysomnographic (PSG) evaluation was applied to every patient. Seventy-five individuals with Apnea-Hypopnea Index (AHI) ≥5 were diagnosed as OSAS and seventy-five individuals with AHI<5 were included as the without OSAS.
Results: The median omentin-1 level was 59.0 ng/mL in the OSAS group and 105.0 ng/mL in without OSAS (p<0.001). The median ghrelin level in the OSAS group was 229.0 pg/ml and 180.0 pg/ml in the without OSAS group (p<0.001). The prevalence of OSAS was 2.667 times higher in males than females (OR=2.667). HOMA-IR scores were not different between OSAS and without OSAS groups (p=0.218). Patients with OSAS had higher BMI, neck circumference, and median ESS values compared to those without OSAS group (p<0.001). In obese, the risk of OSAS was found 3.058 times higher (OR= 3.058) (p<0.001).
Conclusions: Median omentin-1 level was lower in the OSAS group than the without OSAS group, whereas median ghrelin level was higher in the OSAS and obese individuals. Due to the high prevalence of OSAS in hypertensive and obese individuals, effective screening, diagnosis, and treatment of OSAS are required to reduce cardiovascular risk.
Amaç: Mevcut çalışmalar, obstrüktif uyku apne sendromu (OUAS) ile kardiyovasküler bozukluklar arasında çift yönlü bir ilişki olmasını desteklemektedir. Bu çalışmada OUAS'lı hastalarda plazma ghrelin, omentin-1 düzeyleri, insülin direnci (IR) ve kardiyovasküler sonuçları değerlendirildi.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışma uyku laboratuvarına horlama ve uykuda solunum duraklaması gibi şikayetlerle başvuran 150 kişi üzerinde gerçekleştirildi. Her hastaya polisomnografik (PSG) değerlendirme uygulandı. Apne-Hipopne İndeksi (AHI) ≥5 olan yetmiş beş hastaya OUAS tanısı konuldu ve AHI <5 olan yetmiş beş hasta OUAS olmayanlar olarak alındı.
Bulgular: Ortanca omentin-1 seviyesi OUAS grubunda 59,0 ng/mL ve OUAS olmayanlarda 105,0 ng/mL idi (p<0,001). OUAS'larda ortanca ghrelin seviyesi 229,0 pg/ml, OUAS olmayanlarda 180,0 pg/ml idi (p<0,001). OUAS prevalansı erkeklerde kadınlardan 2,667 kat daha fazla idi (OR=2,667). OUAS ile HOMA-IR skorları arasında bir fark bulunmadı (p=0,218). OUAS'lı hastalar OUAS olmayanlara göre daha yüksek BMI, boyun çevresi ve ortanca ESS değerlerine sahipti (p<0,001). Obezlerde OUAS riski 3,058 kat daha fazla bulundu (OR=3,058) (p<0,001).
Sonuç: OUAS olanlarda omentin-1 ortanca değerleri OUAS olmayanlardan daha düşük iken, OUAS ve obez bireylerde ortanca ghrelin düzeyi daha yüksekti. Hipertansif ve obez bireylerde OUAS prevalansının yüksek olmasından dolayı, kardiyovasküler riski azaltmak için bunlarda OUAS'ın etkili taraması, tanı ve tedavisi gereklidir.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Health Care Administration |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | March 11, 2021 |
Acceptance Date | November 2, 2020 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 13 Issue: 1 |