Research on asylum-seeking or immigrant groups is more understandable when not only one dimension such as identity and sense of belonging is evaluated, but also elements of spiritual culture. In this study, the social and cultural harmonization of asylum seekers who work as animal caretakers in animal farms in Ankara, an area that has been mentioned a lot in the migration literature and related literature, but have never been studied, are discussed together with the material and spiritual cultural elements. First of all, the existing area was revealed and then the social and cultural ones seen on this area were tried to be understood through codes and sociological perspective. The results revealed that the encounter in terms of social cohesion has not occurred yet, but that encounter is a desirable thing for asylum seekers. As for cultural harmony, the absence of sharpened and radicalized identities, since the encounter has not yet occurred, has pushed the course of the research to perceive the descriptive. The findings were evaluated both in terms of class, in terms of migration, in terms of being in rural areas, and in addition to these, in the context of the difficulty of living conditions. It has led to the evaluation of animal handlers as subcultural groups in which they experience the disadvantage of disadvantage. Considering that space relations and space create the process of rebuilding social life, the necessity of keeping these spaces under control has also been revealed.
Sığınmacı veya göçmen gruplar üzerinde yapılan araştırmalar yalnızca kimlik ve ait hissetme gibi tek boyut üzerinden değil manevi kültürün ögeleri de değerlendirildiğinde daha anlaşılabilirdir. Bu çalışmada, göç literatüründe ve ilgili yazında oldukça bahsedilen fakat hiç çalışılmamış bir alan olarak Ankara’daki hayvan çiftliklerinde hayvan bakıcısı olarak çalışan sığınmacıların sosyal ve kültürel uyumları, maddi ve manevi kültür ögeleri ile birlikte ele alınmıştır. Öncelikle mevcut alan ortaya çıkarılmış ve sonrasında bu alan üzerinde görülen sosyal ve kültürel olanlar kodlar aracılığı ve sosyolojik perspektif ile anlaşılmaya çalışılmıştır. Sonuçlar, sosyal uyum anlamında karşılaşmanın henüz gerçekleşmediğini fakat sığınmacılar için karşılaşmanın arzu edilen bir şey olduğunu, marjinalleşmenin veya ayrışmanın olmadığını ortaya koymuştur. Kültürel uyum için ise karşılaşma henüz gerçekleşmediğinden keskinleşen ve radikalleşen kimliklerin olmayışı etno-merkeziyetçiliği ölçmek yerine araştırmanın seyrini betimsel olanı algılamaya itmiştir. Bulgular hem sınıfsal anlamda, hem göç anlamında, hem de kırsal alanda bulunma anlamında ve bunlara ek olarak yaşam koşullarının zorluğu bağlamında değerlendirilmiştir. Hayvan bakıcılarını dezavantajın dezavantajlılığını yaşadıkları alt kültür grupları olarak değerlendirmeye yol açmıştır. Mekan ilişkileri ve mekanın toplumsal yaşamı yeniden inşa sürecini yarattığı düşünülerek bu alanların kontrol altında tutulmasının gerekliliği de ortaya çıkarılmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Cultural Studies, Sociology |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | December 10, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Issue: 11 |