Giorgio Agamben’in Batı Siyasal Düşüncesine Homo Sacer ile Eleştirel Bir Katkısı

Year 2024, Issue: 21, 354 - 374, 10.06.2024

Burcu Doğan Koçak

https://doi.org/10.46250/kulturder.1451713

Abstract

Siyaset felsefesi alanında önemli bir isim olan Giorgio Agamben, Homo Sacer adlı dokuz eserden oluşan serinin ilk kitabını 1995 yılında yayımlamıştır. Yazar, Türkçeye 2000 yılında çevrilen Kutsal İnsan: Egemen İktidar ve Çıplak Hayat isimli eserinde modern Batı demokrasilerinde, hukuk, yönetim ve egemenlik kavramlarını tarihi bir temele oturtarak tartışmaktadır. Agamben, günümüz siyasetinde, demokratik ve otoriter rejimler arasındaki ortak noktaların, demokrasilerin içinde barınan totaliter eğilimlerin aydınlatılmasını amaçlamaktadır. Batı siyasetinin temelde çıplak hayat ve siyasal hayat olan ikilikler üstüne kurulu olduğunu belirten Agamben, kökünü antik Yunan ve Roma’ya dayandırdığı biyopolitikanın egemen iktidarla iç içe geçerek hayat üzerindeki gücüne eğilmiştir. Olağanüstü hallerin istisna olmaktan çıkarak genel durumu temsil etmesiyle modern toplumlarda herkesin temel hukuki haklarını kaybederek potansiyel birer homo sacer olma ihtimali üzerinde durarak günümüzde yaşamın birçok farklı açıdan dev bir toplama kampına dönüştüğü iddiasını ortaya koymaktadır. Felsefe, siyaset bilimi, sosyoloji gibi pek çok alanın sınırlarında ustalıkla gezen Agamben, politikayı farklı bir şekilde düşünmenin imkânını gösterir. Bu çalışmada sosyolojik perspektifle Agamben’in eseri üzerinden kriz ve süreklilik olguları tartışılmış ve Agamben’e yöneltilen eleştirilere yer verilmiştir.

Keywords

sosyoloji, kriz, biyopolitika, Homo sacer, Giorgio Agamben

A Critical Contribution to Western Political Thought by Giorgio Agamben’s Homo Sacer

Abstract

Giorgio Agamben, an important name in the field of political philosophy, published the first book of the series consisting of nine works called Homo Sacer in 1995. In his work titled Sacred Man: Sovereign Power and Bare Life, translated into Turkish in 2000, the author discusses the concepts of law, administration and sovereignty in modern Western democracies on a historical basis. Agamben aims to elucidate the common points between democratic and authoritarian regimes in today's politics and the totalitarian tendencies within democracies. Agamben argues that Western politics is fundamentally based on the dichotomy of bare life and political life, focusing on biopolitics originating from ancient Greece and Rome, where sovereign power exerts control over life. He asserts that states of emergency are no longer exceptions but have become the norm, putting everyone at risk of losing their basic rights and potentially becoming homo sacer, turning life into a massive concentration camp from multiple perspectives. Masterfully navigating the boundaries of many fields such as philosophy, political science, and sociology, Agamben shows the possibility of thinking about politics in a different way. In this study, the phenomena of crisis and continuity are discussed through Agamben's work from a sociological perspective and the criticisms directed at Agamben are included.

Keywords

sociology, crisis, biopolitics, Homo sacer, Giorgio Agamben

References

• Agamben, Giorgio (2017). Autoritratto Nello Studio. Milano: Nottetempo.
• Agamben, Giorgio (2020). Kutsal İnsan: Egemen İktidar ve Çıplak Hayat. Çev. İsmail Türkmen. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Askofare, Sidi (2004). “À propos de État d'exception, Homo sacer de Giorgio Agamben”. L'en-je lacanien, 1: 193-205.
• Benjamin, Walter (2014). “Şiddetin Eleştirisi Üzerine”. Çev. Ece Göztepe, Şiddetin Eleştirisi Üzerine. Ed. Aykut Çelebi. İstanbul: Metis Yayınları.
• Derrida, Jacques (2009). The Beast and the Sovereign, Vol.1. Trans. Geoffrey Bennington. Eds. Michel Lisse et al. Chicago: The University of Chicago Press.
• Derumeaux, Pierre (2010). Norme et exception chez Giorgio Agamben: un philosophe face à l’Etat de droit. Master’s Thesis. Grenoble: Universite Pierre Mendes France.
• Genel, Katia (2004). “Le biopouvoir chez Foucault et Agamben”. Methodos. Savoirs et textes, 4: 1-25.
• Hardt, Michael (1996). “Introduction: Laboratory Italy”. Radical Thought in Italy: A Potential Politics. Eds. Paolo Virno & Hardt Negri. Minneapolis & London: University of Minnesota Press, 1-12.
• Karsenti, Bruno (2009). “Agamben et le mystère du gouvernement”. Critique, 5: 355-375.
• Laclau, Ernesto (2015). “Bare Life or Social Indeterminacy?”. Ernesto Laclau: Post-Marxism, Populism and Critique. Ed. David Howart. London: Routledge.
• Lemke, Thomas (2005). “A Zone of Distinction: A Critique of Agamben’s Concept of Biopolitics”. Critical Practice Studies, 7(1): 3-13.
• List, Lotte (2021). “Political Theology and Historical Materialism: Reading Benjamin against Agamben”. Theory, Culture and Society, 38(3): 117-140.
• Nikolopoulou, Kalliopi (2000). "Homo Sacer: Sovereign Power and Bare Life”. Substance, 93(1): 124-131.
• Schmitt, Carl (2016). Siyasi İlahiyat: Egemenlik Kuramı Üzerine Dört Bölüm. Çev. A. Emre Zeybekoğlu. Ankara, Dost Kitabevi.
• URL-1. Sofri, Adriano (1985). “Intervista Agamben”. https://ariemma.wordpress.com/2012/10/14/adriano-sofri-intervista-giorgio-agamben-1985/ Erişim:18.04.2024).